معرفی کتاب سفر به انتهای شب اثر لویی فردینان سلین مترجم فرهاد غبرائی

سفر به انتهای شب

سفر به انتهای شب

4.0
103 نفر |
44 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

28

خوانده‌ام

187

خواهم خواند

159

ناشر
جامی
شابک
9789645620330
تعداد صفحات
534
تاریخ انتشار
1373/5/12

توضیحات

        خشم و انزجار لویی فردینان سلین از موضوعی که خودش، آن را حماقت و دورویی جامعه می نامد، تقریبا در تمامی صفحات رمان سفر به انتهای شب به چشم می خورد. این رمان که از شیوه ی روایی رک و البته محاوره ای و ملموس بهره می برد، سمفونی ادبی ای است از خشونت، بی رحمی و پوچ گرایی. این کتاب در زمان انتشار در سال 1932، اغلب منتقدان را شوکه کرد و خیلی زود به موفقیت های بزرگی در سراسر اروپا و آمریکا به دست‌آورد. کتاب، سفرهای ضد قهرمان داستان، خرده بورژوایی به نام باردامو، را از خرابه های به جا مانده از جنگ جهانی اول به جنگلی در آفریقا، نیویورک و دیترویت را روایت می کند و سرانجام زندگی این شخص را به عنوان دکتری شکست خورده در پاریس به تصویر می کشد. سفر به انتهای شب، مخاطبین را وارد دنیایی بی رحم و شوکه کننده می کند و پایان عجیب و پیش بینی ناپذیر آن تا مدت ها در ذهن خوانندگان این اثر باقی خواهد ماند.
      

دوره‌های مطالعاتی مرتبط

تعداد صفحه

35 صفحه در روز

یادداشت‌ها

          سفر به انتهای شب اگرچه قبل از مرگ قسطی نوشته شده اما از لحاظ زمانی بعد از اون اتفاق می‌افته چرا که کتاب با شرکت در جنگ فردینان باردامو شروع میشه شخصی که ما در مرگ قسطی داستان کودکی‌اش رو خوندیم. کتاب عجیب و غریبه و من فقط دوست دارم دو پاراگراف از کتاب «سفر به انتهای شب سلین» نوشته‌ی «جان استارک» رو اینجا بنویسم.ه

از پیشگفتار کتاب:ه
ه«سفر به انتهای شب رمانی اتوبیوگرافیکال است. باردامو، قهرمان و راوی به جاهایی مختلف سفر میکند و در تجربیات توان‌فرسا شریک میشود، مکان‌ها و تجربیاتی که رمان‌نویس سالها قبل از نویسنده شدن به آنها سفر کرده یا از سر گذرانده است. اما رمان اتوبیوگرافیکال، اتوبیوگرافی نیست و ما نباید سفر به انتهای شب را به گونه‌ای بخوانیم که انگار گزارشی از نوعی غریب و غیرمتعارف می‌خوانیم، و گویی جذاب بودن روایت به نحوی مدیون راست بودن آن است. باردامو داستانش را به زبان اول‌شخص بازگو می‌کند اما او شخصیتی داخل این روایت است و این مولف نیست که صاف و ساده از زبان خودش حرف می‌زند. باردامو سلین نیست و نیز سفر به انتهای شب داستان بخشی از زندگی سلین نیست. اما هم قهرمان و هم پی‌رنگ کتاب به شیوه‌ای جالب توجه به حقایق خاصی از بیوگرافی مولف ارتباط پیدا می‌کند. این رمان با درک خلق و خوی به شدت نابهنجار مردی که آن را نوشته بیش از پیش جذاب می‌شود.»ه

از فصل اول کتاب:ه
ه«سفر به انتهای شب یکی از آثار برجسته ادبی مدرن، اثر انسان ستیزانه‌ی پرشور و گزنده و بلیغی است که نظیری در ادبیات فرانسه یا هیچ ادبیات دیگر ندارد. این اثر شصت و اندی سال پیش به طرزی فراموش ناشدنی و پیشگویانه پایه‌گذار عصری بود که بدبینی اکنونْ شایع را در در خصوص ظرفیت خباثت در طینت انسان و آینده‌ی بنی‌بشر نوید می‌داد. کتاب به شکلی بی رقیب بیانگر موقعیت انسان سرخورده و نا دین‌مدار است که در زندگی او نه اثری از لطف الهی هست و نه اینکه خرسندی و هیچگونه ایمانی او را به بهتر شدن اوضاع دلگرم می‌کند. تنها امید انسان این است که با پرت کردن حواس خود طاقت بیاورد. با این حال برای میلیون‌ها خواننده‌ی این کتاب به رغم همه‌ی بدبینی‌های گاه بی‌شرمانه‌اش کتابی لذت‌بخش و خوشایند بوده است. زیرا سلین در این اثر احساسات منفی خود را تا سطح هنر بر‌میکشد و ستایش از مهارت و استادی در وصف این احساسات را برای ما آسان می‌کند. اگر سلین امیدوار بوده است که با سهیم کردنمان در فلسفه‌ی زندگی نومیدانه‌اش روحیه‌ی ما را خراب کند، میشود گفت که شکست خورده است، این است دستاورد موفقیت آمیز و طنز سیاه رمان او که نتیجه‌اش معکوس است. ما به رغم ارزش‌های اخلاقی سلین، او را بی چون و چرا نویسنده می‌دانیم.»ه
        

1

نعیمک

نعیمک

1403/9/24

          کتابِ محبوب من نیست. یک جاهایی خسته می‌شدم و منتظر بودم زودتر برسم به پایان اما با این وجود تا انتها خواندم. چرا؟ قبلاً شنیده بودم که سلین تلخی و واقعیت عریان را به تصویر می‌کشد و با خودم می‌گفتم: «خب، مگر چقدر سخت است؟ یا چه کار ویژه‌ای می‌کند؟» و همین جا است که سلینِ بی‌پروا رخ نشان می‌دهد. کتاب به هیچ‌وجه به تو باج نمی‌دهد. خبری از «سیاه‌نمایی» یا آب بستن برای نشان دادن بدبختی نیست. همه چیز واقعی واقعی است اما این واقعیت گهِ خالص است. خودِ خودِ کثافت زندگی. سلین رحم نمی‌کند که لحظه‌ای در باغ سبز به تو نشان بدهد یا جایی گولت بزند و با قلمش تو را به بازی بگیرد. خیلی عریان آنچه را که می‌بیند می‌نویسند و این اصلاً کار راحتی نیست. بیان آنچه که می‌بینی بدون این که از خودت قمپز در کنی یا خودت را روشن‌فکر نشان ندهی کار سختی است. معمولاً نویسنده جوری می‌نویسند که انگار در این دنیای فاضلابی نقشی نداشته یا باید دستش را ببوسیم که آن را پیش چشم ما گذاشته. سلین برعکس با ما در این مسیر است. او خودش بخشی از این گنداب را درست کرده و همین خواندن آثارش را سخت می‌کند چون می‌دانی که واقعی است و نمی‌توانی چشمت را بپوشانی. بی‌تعارف و رک بودنی که باید با خودم بگردم تا در سینماگر یا نویسنده‌ای الان پیدا کنم (و در ذهنم نیست). با این که کتاب محبوب من نیست اما حتماً خواندن آثار دیگرش بر من واجب شده است.
        

2

سامان

سامان

1403/9/30

          فردینان باردامو شخصیت اصلی رمان، در ابتدای داستان، به صورت داوطلبانه عضو ارتش میشه، و در جنگ جهانی اول شرکت میکنه و در ادامه داستان سفری رو به آفریقا و آمریکا انجام میده و مجددا به فرانسه برمیگرده. 
تصور من قبل از خوندن این کتاب یک رمان ضد جنگ بود اما ضدیت با جنگ بخش فرعی و ابتدایی داستان رو تشکیل میداد. به نظر من سلین در این کتاب به صریح ترین و رک ترین و بدبینانه ترین حالت ممکن علیه «انسان» حرف میزنه. و این رو میتونم موضوع اصلی کتاب بدونم. سیاهی و پوچی در داستان موج میزنه. من قسمتهای ابتدایی کتاب که در ضدیت با جنگ بود رو دوست داشتم اما بخشهای بعدی و حرفهای شخصیت داستان رو نه زیاد. در جایی از کتاب میگه «مردم در ازای خدمتی که بهشان بکنی، از، تو انتقام میگیرند» یا جایی دیگه میگه«خیانت مثل باز کردن پنجره دیوار زندان است،«همه» دلشان میخواهد ولی به ندرت کسی موفق میشود» 
واقعا «همه» آدم ها به دنبال خیانتند؟ واقعا مردم در ازای خدمت بهشون، دنبال انتقامند؟! اینها دو نمونه بود که آوردم و کتاب پر از جملات مشابه بود. کلا با تعمیم دادن یک موضوع به همه در اکثر مواقع موافقت ندارم و کار درستی نمیدونم. دنیا و زندگی و آدما صفر و یک یا سیاه و سفید نیستند که ما بخوایم حکم کلی صادر کنیم که همه فلانن یا همه بیسارن. 
شخصا آدم خوشبینی نیستم اما این حجم از بدبینی که تو این کتاب موج میزد واسم غیرقابل هضم بود. کتاب انرژی بسیار زیادی ازم گرفت. مترجم  در مقدمه نوشته بود کتاب سخت خوانیست. برای من کتاب واقعا سخت خوان بود و درنهایت این کتاب 568 صفحه ای رو در صفحه 415 نیمه تمام رها کردم. شاید در آینده برگشتم و ادامه کتاب رو خوندم، هر چند بعید میدونم. اولین تجربه سلین خوانی من مصادف شد با آخرین تجربه.
انتهای شب آخرین لحظات تاریکی شبه و در آستانه طلوع قرار میگیره، اما سلین ظاهرا طلوعی پس این تاریکی نمیدید.
        

1

مهران م

مهران م

1403/6/11

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

سفر به انت
          سفر به انتهای شب
تلخ و گزنده تمام حقایق را برات تعریف می‌کنه.کنارت میشینه.کمی که احساس دوستی کردی شروع می‌کنه به افشای اسرار هستی.لذت میبری از شنیدنش و وقتی در هر مرحله سکوت برقرار میشه خودت رو در میان یه تاریکی عجیب حس میکنی.همه جا تاریکه ولی میبینی..نگاه میکنی و حس میکنی.بعد آروم از کنارت بلند میشه و گاهی چند جمله بدو بیراه نثارت میکنه و تو را با خودت و افکارت تنها میذاره.از هیاهوی زندگی شخصیت فارغ میشی و سوال برات پیش میاد:
کجای زندگی میشه به آرامش رسید؟
از ابتدای کتاب و خط دوم کتاب شخصیت ها معرفی می‌شن و وارد داستان میشن و کم کم خارج میشن.تا حتی یکی مونده به آخرین صفحه ی کتاب‌.شاید فک میکنیم چه لزومی داشت این ورود شخصیت جدید در آخرین صفحه ی کتاب ولی انگار چند صفحه ی قبل یه جوابی داده به این سوال:
دربدری من دیگر تمام شده بود.حالا نوبت دیگران بود!پرده ی صحنه ی زندگی پایین افتاده بود!همه ما به آخر خط رسیده بودیم!درست همانطور که به آخر بازار مکاره رسیده بودیم!کار با غصه دار شدن به آخر نمیرسد،دوباره باید راهی پیدا کرد که همه قصه را از سر گرفت و به غصه های تازه تری رسید...صفحه ی ۵۶۳
در انتها باید گفت که هیچکس در این دنیا نیست که تنهای تنها نباشه مگر در لحظاتی که از خودش و افکارش فاصله بگیره تا توی آینه انعکاس حضور اطرافیانش و ارتباطاتش رو ببینه.
        

13

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          و بالاخره بعد از دو ماه و اندی تمام شد ....... 
حالا یک نفس راحت میکشم .
عجب کتابی بود ، عجب داستانی !!
واقعا برام کتاب سنگینی بود ، چون میشد جزو رمان های فلسفی در نظر گرفت ش  .
دلیل طول کشیدن خوانش اما این نبود وخودم چندین مرتبه  ریدینگ اسلامپ شدم و نتونستم ادامه بدم ش .
من فایل پی دی اف کتاب رو خواندم  که ۵۴۴ صفحه بود . همزمان هم نسخه ی صوتی رو شنیدم تا برام مرور شود اما کتاب رو خطی بیشتر  می پسندم .
از ترجمه کاملا راضی بودم ، عالی بود، چون سعی کرده بود با تغییرات جزئی از میزان سانسورها بکاهد . 
اما قلم سلین ، اولین تجربه ام بود و لذت بردم ازش علیرغم پیچیدگی ها و فلسفه ای که در متن داستان گنجانده بود ، فلسفه ی پوچ گرایی که شخصیت اصلی داستان و دوست ش روبنسن به شدت درگیرش بودند . 
تنها بدی ای که  داشت پایان بازش بود .
خیلی دوست دارم  جلد دوم یعنی مرگ قسطی رو و کتاب سوم _ جنگ_ که ادامه ی جلد دوم هست را بخوانم ، اما فکر نمی‌کنم به این زودی ها سراغشان بروم چون هضم همین اولین کتاب خیلی سخت است . و باید نفسی بگیرم برای خواندن بقیه 😊😊


        

36