تورگنیف با اینکه این کتاب رو سالها پیش نوشته اما بسیار عالی نمادهای اخلاقی درست و غلط هر نسل نسبت به نسل بعد از خودش رو نشون داده. هنوز هم همین کنش‌های احساسی و عقلانی در اجتماع‌های ریشه‌دار قابل فهم و درک هستن...
قلم نویسنده در همراه کردن خواننده برای دنبال کردن روایتی ملال انگیز اما زیبا، بسیار جذاب بود.
      

        روایتی پر از امید که هر کدومشون از دل تاریکی‌ها و سختی‌های عجیب صنعت ایران بیرون اومده. گوشه‌ای از روایت حرکت پر پیچ و خم شرکت جمکو در راه صنعتی شدن ایران عزیز برای رسیدن به قله‌های پیشرفت و فناوری...
کتاب برای من خیلی انگیزه بخش بود و امید دارم که ایران همچنان پیشرفت کنه.
به امید روزی که بعضی مسئولین پشت میز نشین، قدر واقعی این صنایع بزرگ کشور مثل جمکو رو که روایتی کوتاه از پیشرفت اون در این کتاب اومده رو بدونن.
      

        شنل یه جورایی خلاصه ادبیات روسیه بود برای من. با اینکه یک داستان کوتاهه...
پ.ن: این ترجمه و ویراست از انتشارات ادیسون خیلی جالب نبود.
      

        کتاب شبیه به بیشتر نوشته‌های سلین در باب نقد جنگ هست و درون مایه اصلیش نشان دادن رنج آدمی از جنگه... اما چرا 1 امتیاز؟ راستش، رمان "سفر به انتهای شب" توقع من از این نویسنده رو خیلی بالا برده. اوایل خوندن  "جنگ" داشتم دوباره غرق ادبیات سلین می‌شدم، اما دیری نپایید که خورد تو ذوقم...
شاید اگه این مجموعه جنگ که یه سری دست نوشته تازه پیدا شده از سلین هست، به دست خودش ویرایش و تصحیح میشد، و شاید اگر متصل به یکی دیگر از اثرهای سلین میشد، دیگه امتیازش اینقدر پایین نمیومد.
ترقیب شدم سمت کتاب "مرگ قسطی" هم برم. اگه جیبم اجازه بده... 
      

        کتاب درباره داستان شکل‌گیری ایران‌ناسیونال (ایران‌خودرو) و نقش احمد خیامی توی این ماجراست. یه جورایی می‌خواد تاریخ صنعت خودروسازی تو ایران رو تعریف کنه، ولی چیزی که موقع خوندنش حس می‌شه اینه که روایت کتاب یه‌طرفه و تا حدی جانبدارانه‌ست.
بعضی جاها، داستان جوری پیش می‌ره که انگار همه تصمیمات احمد خیامی درست و بی‌نقص بوده، اما از طرفی ابهام‌های زیادی درباره نقش برادرش، محمود خیامی، و اختلاف‌هایی که بینشون بوده وجود داره. انگار یه بخش‌هایی از حقیقت رو گفته، یه بخش‌هایی رو نادیده گرفته. یه سری مسائل تاریخی، اقتصادی و سیاسی اون دوره هم مطرح می‌شه، ولی با یه نگاه خاص!
در کل، کتاب نکات جالبی درباره رشد صنعت و کارآفرینی تو ایران داره و برای کسایی که به این موضوعات علاقه دارن، می‌تونه جذاب باشه. ولی نباید با خوندنش فکر کنیم که همه چیز همینه و تموم! بهتره با یه دید نقادانه و مقایسه‌ای بخونیمش و دنبال روایت‌های دیگه هم بریم، چون قطعاً زوایای مختلفی از این داستان وجود داره که این کتاب بهشون نپرداخته.
به نظرم اگه پیکان سرنوشت این دو برادر در یک جهت بود، شاید هیچکدوم مجبور به ترک ایران نمیشدن، همونطور که برخی از صنعتگرها موندن...
      

        نمیدونم چرا برام جالب نبود، به نظرم ترجمه این اثر به فارسی ارزشمندتر از نظر نویسنده نیست. باید همین کتاب با زبان اصلی برای ایرانیان مقیم آمریکا و حومه کافی باشه، البته اگه مخاطب اصلیش ایرانی ها باشن.
در کل اونطوری نبود که ازش تعریف شده و داستان بیشتر حول تقابل شخصی پدر خانواده با فرهنگ آمریکایی گذشته و چیزی برای اضافه کردن (یاد دادن) به آدم نداره. محض سرگرمی... 
دو ستاره برای روایت صادقانه نویسنده از تقابل فرهنگی انسان ایرانی با آمریکای نیمه ی دوم قرن بیست. 
      

        سلام
کتاب از زبان فردی که در نیمه اول قرن 20 زندگی کرده روایت شده، شروع روایت با رفتن راوی به بخشی از جنگ‌های جهانیه و شاید در ابتدا خیلی جالب نباشه اما بعد از خارج شدن راوی از جنگ، روایت کم کم به همراه راوی پخته تر میشه و این کامل شدن شخص تا انتهای کتاب ادامه داره...
نویسنده با کمال ظرافت به برخی از مشکلاتی  که انسان در مواجه با جوامع مختلف با اونها روبرو میشه اشاره میکنه و نظر راوی در رابطه با اون رو بیان میکنه، از دو رویی انسان‌ها تا برخورد با زنان...
به نظرم این کتاب رو باید با آرامش کامل فکری خوند تا بشه به عمق صحبت‌های نویسنده در بطن روایت پی برد. با این کار میشه این کتاب رو در کنار شاهکارهای ادبیات فرانسه قرار داد. اما با عجله خوندن کتاب باعث میشه اون رو در ردیف کتابهای عادی قلمداد کنیم.
پس به نظرم اگه خواستید بخونید با تمرکز و تامل باشه...
      

        یه جورایی غیرقابل پیش‌بینی تموم شد، منتظر بودم شخص اصلی بالاخره عبرت بگیره...
ولی این آدمی زاد عجیب گاهی مجنون می‌شود
قمارباز حکایت انسان‌هایی است که در زندگی و در راه یافتن چیزهای به ظاهر باارزش، دارایی های واقعاً ارزشمند خود را فدا می‌کنند. روی دیگر این رمان تلنگری در پس پرده برای یادآوری گذر گاهی بی حاصل عمر هستش، مثلا جایی که شخص انگلیسی به راوی میگه "قول میدم 10 سال دیگه، باز هم تو رو تو این حال ببینم". 
داستایوفسکی عجیب روان آدم رو عریان میکنه، جایی فراسوی تصور و با سادگی محض، نقاط ضعف خفت‌بار بشریت رو نشون میده...
در کل درباره کتاب باید بگم که دربرگیرنده یادداشت‌های یک معلم سرخانه هستش، روایتی رمان گونه از افرادی با تفکرات مختلف که در برهه‌ای از زمان در کنار یکدیگر و یک کازینوی قمار زندگی میکنن، داستایوفسکی با ظرافت خاصی قمار رو علاوه بر جنبه مادی، به جنبی روانی و زندگانی این آدم ها وارد میکنه و اندرکنش اونها در مواجه با حوادث رو از زبان معلم که خودش هم درگیر هر دو نوع قمار شده، روایت میکنه.
      

        عالی، مثل بقیه آثار نویسنده...
واقعا در حیرتم داستایوفسکی چطور کنشهای درونی افراد رو اینطور کالبد شکافی میکنه و بیرون میریزه، بیان احساسات عمیق شخص راوی نسبت به فرد مقابلش با ظرایف خاص، من رو شگفت زده کرد...
کتاب درباره فردی هستش که بعد از زندگی مشقت بارش، به امید زندگی آرام با فردی ازدواج میکنه که فکر میکنه میتونه اونو خوشبخت کنه. ولی در نهایت، مشقت همیشگی زندگیش دامن گیر همسرش هم میشه، شاید به خاطر این که اون هم مثل فرد راوی فکر و خیال میکرده.
در کل باید بگم کتاب واقعا ارزش وقت گذاشتن و با حوصله خوندن رو داشت.
یه ستاره کم، برای اینه به پای شاهکارهای دیگه نویسنده نمیرسه 😁
تصویر: جدایی، اثر ادوارد مونک (۱۸۹۶ )
      

        و باز هم داستایوفسکی من رو مات و مبهوت ولم کرد به حال خودم...
عجب روایتی، عجب شروع و پایانی...
به نظرم از اون کتابایی شد که در زمان و مکان مناسب خوندمش و ازش خیلی یادم میمونه
      

        شاید باید 10 سال زودتر میخوندم...
هر چیزی رو نباید انجام داد، هر رؤیا و فکری رو نباید طولانی کرد، گاهی لازمه که از دوران کودکی خودمون درس بگیریم تا بچه نباشیم.
ولی خوب، بعضی آرزوها و رؤیاهای کودکی با اینکه میدونیم برآورده نمیشن، تو بزرگسالی آدم رو هل میدن به جلو یا از زمین بلند میکنن، مثل ناطور دشت بودن... 
      

        خیلی برام قابل درک نبود، فک میکنم به خاطر اینه که بقیه آثار نویسنده رو نخوندم، پیشنهاد میکنم اگه قصد خوندن این کتاب رو دارید، پیش از اون آثار قبلی پل استر رو بخونید، بعدش بیاید سراغ این مورد که یکی از آخرین کتاب‌های نویسنده محسوب میشه. 
      

        📚 از اولین کتاب‌هایی که در موضوع مهدویت (به صورت نیمی عمومی و نیمی تخصصی) مطالعه کردم.
❤️ کتاب بسیار ارزشمندی که به نظرم خوندنش برای هر مسلمانی میتونه گشاینده مسیرهای پر ارزشی توی زندگی باشه...
📌 اما درباره محتوا، در بخش مهمی از کتاب به مجموعه بیانات و اشارات آیت الله بهجت درباره حضرت ولی عصر پرداخته شده، اما کتاب توی این موضوع محدود نشده و در کنار این مطالب، اشاراتی به تشرفات اشخاص دیگر هم (با ذکر دقیق منابع و روایات) شده است. همچنین یکی از مهم‌ترین وجوه این کتاب، اشاره به برخی از بهترین کتب حوزه مهدوت هستش که برای ما افراد عادی که خیلی تخصصی در این حوزه نداریم، میتونه بسیار راه گشا باشه.
در بخش دیگری از کتاب هم به شبهات و سوالات پر تکرار مطرح شده در حوزه مهدویت پرداخته شده و بر اساس نظرات آیت الله بهجت به آن‌ها پاسخی جامع و مانع داده شده است. شبهاتی که اهل سنت در این حوزه وارد کردن رو هم با شیوه‌ای محکم و با استناد به منابع خود اهل سنت پاسخ داده که از این منظر هم دارای محتوای با ارزشی است.
_____
برخی از گزیده‌هایی که از کتب مهم مهدویت مثل "کتاب غیبت" و "کمال الدین" در این کتاب آورده شده، در نوع خودشون برای کسانی که در این حوزه اطلاعات کاملی ندارن، مناسبه و من به شخصه کنجکاو شدم درباره این کتاب‌های مهم شیعه و نویسندگان اونها مثل شیخ صدوق، شیخ طوسی، علامه حلی و ... بیشتر بخونم.
در آخر باید بگم که خودم با خوندن این کتاب متوجه شده که ما شیعیان چه نعمت‌های بزرگی رو داریم و ازشون بهره می‌بریم که برای اون‌ها باید هر روز شکر گذار باشیم.
ممنون از اینکه این یادداشت رو تا آخر خوندید
_____
💚 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 💚
      

        خانم نقاشان با دقت و دیدی نو، برخی از گفته‌ها و ناگفته‌های فرهنگی و اجتماعی اروپا و به ویژه آلمان رو توی این کتاب بازگو کردند.
به نظرم مباحث از این جهت که توسط یک حقوقدان گفته شدن، دیدی متفاوت رو به مسائل فرهنگی باز میکنن...
فصل دوم کتاب هم که نگاهی کوتاه به روزگار خانم نقاشان بود، نکات جالبی داشت. 
      

        محتوای کتاب نسبت به سایر کتاب‌هایی که در مورد شهید عزیزمون حاج قاسم نوشته شده متفاوت بود. کتاب در برگیرنده مجموعه ای از نامه‌های نویسنده (احمد یوسف زاده) خطاب به حاج قاسم هستش، نامه‌هایی درباره خاطراتی که نویسنده با یا از حاج قاسم داشته...
متنش برای من خیلی دلنشین بود، حالا یا به خاطر قلم عالی جناب یوسف زاده بوده یا چون درباره سردار نوشته شده ( شایدم هر دو مورد با هم)

به یاد شهید عزیزمان، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.