بریدۀ کتاب

خاطرات، چه شیرین چه تلخ، همیشه منبع عذاب هستن؛ دست‌کم برای من که چنین است؛ اما حتی این عذاب هم شیرین است. و وقتهایی که دل آدم پر است، بیمار است، در رنج است، و غصه‌دار، آن وقت خاطرات تر و تازه‌اش می‌کنند، انگار که یک قطره شبنم شبانگاهی که پس از روزی گرم از فرط رطوبت می‌افتد و گل بیچاره پژمرده را که آفتاب تند بعدازظهر تفته اش کرده، شاداب می‌کند.