فوق العاده خواندنی...
راوی، به خاطر سن و سالش در زمان جنگ و اسارت چیزهایی دیده و تعریف کرده که برای من تازگی داشت. مثلاً:
آسایشگاه 24 مرکز فرماندهی معنوی اردوگاه است. اسرای مهم در آن آسایشگاه نگهداری می شوند. یکی از آن آدم های مهم طلبه ی جوانی است که ولایت اردوگاه با اوست. آنجا همه ی بچه مذهبی ها تابع ولایت اویند و حرف او فصل الخطاب است. هر دستوری بدهد شرعاً لازم الاجراست و سرپیچی از فرمان او گناه محسوب می شود. اگر روزی او را به اردوگاه دیگری منتقل کنند، جانشین او معرفی و مسئولیت او به جانشینش منتقل می شود. در هر آسایشگاه یک نفر نماینده ی طلبه ی جوان است و حکم نماینده فقط برای افراد آسایشگاه خودش مطاع است. ولایت طلبه ی جوان و نواب او در آسایشگاه ها در امتداد ولایت امام خمینی و به تبع آن ائمه اطهار است...
بعدها فهمیدم آن احکام و مقررات را همه ی اردوگاه رمادی نپذیرفته اند. بسیاری از کردهای اهل حق و ارتشی ها با آن قوانین مشکل داشتند. آن ها حرف خودشان را می زدند و راه خودشان را می رفتند و آزارشان هم به کسی نمی رسید. عده ای دیگر اما نه تنها با آن قوانین مخالف بودند، بلکه با آن مبارزه هم می کردند. آن ها خودفریفته و جاسوس بودند و سعی می کردند سرپل ها ارتباطی با آسایشگاه 24 را شناسایی و به عراقی ها معرفی کنند. اما گروه سومی که با شیوه ی طلبه ی جوان مخالف بودند نه کردهای اهل حق و جماعتی از ارتشی های بی اعتنا بودند و نه جاسوس های خودفروخته. آن ها بچه های مذهبی و باسوادی بودند که این نوع فرماندهی در اسارت را قبول نداشتند. آن ها بر این باور بودند که چون طلبه ی جوان اسیری معمولی، مثل دیگران، است و حلقه ی ارتباطی هم با ولی فقیه زمان، حضرت امام خمینی، در ایران نداردو اساساً از جانب ایشان تعیین نشده نمی شود سرنوشت صدها اسیر را به او سپرد، که راه خطا بر او بسته نیست...
بعدها برای من معلوم شد نظر افراد گروه سوم به صواب نزدیک تر بوده است. شیوه ی مدیریت طلبه ی جوان و هم فکر های او مبتنی بر طرد و سختگیری بی حد بود. قدرت دافعه ی این گروه بیش از جاذبه شان بود. به تحریم هایی دست می زدند که نتیجه ای جز سرخوردگی افراد ضعیف نداشت. مثلا هر گونه توپ بازی را تحریم کرده بودند...
        

          روایت آن ۲۳ نفر...
همان ۲۳ نفری که استخبارات عراق را به جوش آوردند! 
 شخصیت های این روایت ساده و تک وجهی بودن اما چقدر به یاد موندنی و خاطره ساز.
        

          كتاب موضوع فوق العاده خوبى داره. خاطراتى بى نظير از دوران اسارت ٢٣ نوجوان كه خواندنش خالى از لطف نيست اما متأسفانه موضوع و محتواى خوب كتاب قربانى قلمى ضعيف شده.
        

          رزمنده حتی اگر کم سن باشد، حتی اگر در اسارت باشد، باز هم رزمنده است.

مشکل اصلی کتاب نداشتن خط روایت خاصی بود، خاطرات پراکنده، پیرامون آن بیست و سه نفر، با توالی زمانی درست... اما قوت کتاب، روایت دقیق، بدون غلو و با ذکر حالات درونی واقعی اسرای نوجوان بود، ترس های پسر بچه های کم سن، نگرانی هایشان و دغدغه هایشان در دوران اسارت را چنان دقیق و بی شیله پیله نقل کرده بود که انگار در جلوی چشم توست، انگار با آنها بوده ای... چیزی که از کتاب بخواهید، خاطره گویی صرف باشد، در این صورت لذت زیادی از مطالعه ی این کتاب خواهید برد...
        

          برای این انقلاب چه مجاهدت های سختی باجان و مال و همه هستی به پیشگاه خداوند هدیه شد.
        

          به نام او...
فیلم آن بیست و سه نفر را در سال های اول پخش مشاهده کردم. داستان خوبی داشت و برایم جدید و جالب بود.
پارسال که این کتاب را خواهرم از کتابخانه دبیرستانشان امانت به خانه آورد، با اشتیاق شروع به مطالعه آن کردم. 
خط به خط کتاب لحظه به لحظه ی فیلم را در مقابل دیدگانم یادآوری می کرد. 
به کسانی که به کتاب های دوران جنگ و اسارت علاقه دارند این کتاب زیبا را پیشنهاد میکنم. 
        

          بعضی از داستان ها آنقدر بی مانند است و اسطوره ای و زیبا که حیف است در چارچوب کلمات یک کتاب بمانند
داستان آن بیست و سه نفر از این قسم است. قهرمانان این کشور فقط آن فوتبالیست و آن کشتی گیر نیستند؛ اگر قرار است قهرمان و الگو معرفی کنیم سرنوشت آنها باید روایت کرد
لحظات همراه با افتخار نسبت به مقاومت فرزندان این کشور با مطالعه کتاب آن بیست و سه نفر برایم رقم خورد
        

          کتاب نسبت به فیلم سینمایی اش کمی ضعیف نوشته شده بود
        

          خواندن کتاب به دقت نیاز دارد.گزارش نزدیک ازصدام حسین 
        

          نویسنده قلمی فوق العاده خوب دارد. قشنگ معلوم است که برای عبارتهایی که نوشته است وقت گذاشته و از نظر ادبی و نحوه روایت و ... روی آنها فکر کرده است و انصافا هم خوش سلیقه روایت میکند. روایت بیست و سه اسیر تقریبا نوجوان است که چگونه دشمن سعی میکند از وجود آنان بهره های مختلف ببرد و آنها چگونه سعی میکنند که سر خم نکنند. داستان پر از درس است. این که انسان باید خودش را هر لحظه آماده کند تا شاید مثل آن طلبه ی جوان سرپرست جایی شد! این که انسان صبر و استقامت در راه مطلوب را یاد بگیرد. از عزت نفس این نوجوانان یاد بگیرد. و ... . بنظر میرسد کتاب برای قشر نوجوان و جوان مناسب باشد. روایت شیرینی که نویسنده دارد البته در پاره ای اوقات که بازگشت به دوران کودکی ست، کمی به مذاق من خوش نیامد. این بازگشت ها در این اواخر حوصله سر بر بود! اما در کل کتاب مجموعه ی جذابی ست از استقامت ها و خیانت ها و اتحاد ها!
        

          خیلی دوسش داشتم
متن روون و ملموس بود،احساسات به خوبی بیان شده بود و ریز جزئیات باعث میشد خواننده بتونه براحتی تصور کنه
قلبم برای این همه مصیبتی که کشیدن ریش شد
ما خیلی بدهکاریم خیلیییی
        

          وقتی فهمیدم فیلم از این کتاب ساخته شده، گفتم باید حتما قبل از اینکه فیلمش رو ببینم، کتابش رو بخونم.
صفا و صداقتی که در این روایت و شیوایی و جذابیتی که در قلم هست در مجموع کتابی عالی رقم زده است.
تا به حال از این زاویه و دید دفاع مقدس را نخوانده بودم.
        

          فوق العاده .... نوجوانانی که بالغند و عاقل .... اراده های پولادینی که حزب بعث رو به چالش میکشن .... دیدن فیلمش رو هم پیشنهاد میکنم
        

          این کتاب هم عالیه
هم فیلمش
هم کتابش
کلا این نویسنده کتابشون خ خوبه
گاه جاهایی همراهشون میخندیدی و گاه میترسیدی همراهشان و ضربان قلبت بالا میرفت
حتی خودتو اونجا تصور میکردی با چهره یه پسربچه نیم وجبی و از دیدگاه اون میدیدی دنیارو(من نمیتونم رویا پردازی نکنم)
        

          اتفاق جالبی که تو سالهای جنگ میافته و حزب بعث و صدام ملعون میخواستن ازش سواستفاده کنن. طی داستان میشه دید هر کدوم از این به اصطلاح بچه‌ها چقدر مرد و بزرگمرد هستن و لذت باید برد.
«آن بیست‌و‌سه نفر» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/1084
        

          جالب بود.
        

          یکی از قشنگ‌ترین و خاطره‌انگیزترین کتابای دفاع مقدسی که خوندم
        

          بعد دیدن فیلم ۲۳ نفر  این کتاب نظر من رو تو کتابخونه به خودش جلب کرد.
۲۳ نفر نوجوان که با نوجوون‌های زمان من و الان فرق می‌کردند. تو اسارت صدام. بعضی جاهاش واقعا شبیه افسانه می‌مونه و اگر درک مستقیمی از اون ادم‌ها نداشتم، شاید نمی‌پذیرفتم‌شون. ولی خب نمیشه کتمان‌شون کرد.
پیشنهاد می‌کنم مطالعه کنید کتاب رو

پ.ن لیبرال‌ها از ما می‌خوان که به بچه‌مون هیچ عقیده‌ای آموزش ندیم. اصطلاحا پرورش، تربیت نکنیم. این‌ها رو سلب آزادی کودک می‌دونند. بعد می‌بینی نوجوون ۱۵، ۱۶ ساله زیر ضربه کابل بعثی‌ها تو اسارت، اعتصاب غذا می‌کنه که ازش استفاده تبلیغاتی نشه ضد کشورش.

واقعیت اینه که حالا یا به خواست اونا یا جبر زمانه، نوجوون‌های ما با اون دوران فرق می‌کنند. البته الان هم نوجوون‌های عاشورایی داریم 😏

شاید جمله آخر رو بعدا حذف کردم 😮‍💨
        

          به نظر من بهتر است بیشتر از این کتاب های دفاع مقدس چاپ و منتشر شود، بی شک این کتاب پرچم دار کتاب های دفاع مقدس است
        

          محتوای عالی با روایت نه چندان خوب
جوانمردان کوچک....