یادداشت محمد علی شفیعی

        رزمنده حتی اگر کم سن باشد، حتی اگر در اسارت باشد، باز هم رزمنده است.

مشکل اصلی کتاب نداشتن خط روایت خاصی بود، خاطرات پراکنده، پیرامون آن بیست و سه نفر، با توالی زمانی درست... اما قوت کتاب، روایت دقیق، بدون غلو و با ذکر حالات درونی واقعی اسرای نوجوان بود، ترس های پسر بچه های کم سن، نگرانی هایشان و دغدغه هایشان در دوران اسارت را چنان دقیق و بی شیله پیله نقل کرده بود که انگار در جلوی چشم توست، انگار با آنها بوده ای... چیزی که از کتاب بخواهید، خاطره گویی صرف باشد، در این صورت لذت زیادی از مطالعه ی این کتاب خواهید برد...