توصیه میکنم قبل از خوندن این کتاب پادکست «رادیو راهِ » آقای مجتبی شکوری فصل اول_ یک تاریخ امید بخش رو حتما گوش بدین:)
        

          ترسناک و درگیر کننده بود.
        

          ماجرای ترس‌های آدمیزاد، ماجرای شروع جنگ و توحش.
این شاید برترین دیالوگ کتاب باشه: «کدوم بهتره؟ قانون و نجات پیداکردن یا شکار و ویران‌کردن؟»
داستان درباره‌ی پسربچه‌های انگلیسیه که در طول جنگ‌جهانی و برحسب اتفاق در یک جزیره‌ی متروک رها میشن... آماده کرده بودم خودم رو که درباره‌ی آب‌بستن به جزیره و البته داستان متن اعتراضی غرایی بنویسم که پایان‌بندی غافلگیرکننده‌ و تقریبا صدصفحه‌ی آخرش، نظرمو عوض کرد.
        

          خوب بود
        

          ترجمه ی کتاب رو دوست نداشتم... حتما در اینده با یه ترجمه ی دیگه میخونمش👌
        

          کتابی در خور تحسین نسبت به موضوع انتخابی که حقیقتی بر ذات درونی انسان هست که چگونه می تواند بی رحم شود. روند داستان اصرار خاصی به شرح طبیعت جزیره داره که اگر این قسمت رو حذف کنیم و برخی موارد غیر ضروری کتاب نصف میشه. نویسنده حال نداشت خیلی به جزییاتی بپردازد که زوایای پنهان شخصیت ها چگونه شکل گرفته بود. در کل موضوع داستان ارزشمندتر بود. با این وجود مخفی کاری داستان در اتفاقات برای من حس تعلیق رو به زجر روحی تبدیل کرده بود. یه دیالوگ فیلم بود که همه می توانند آدم بکشند فقط باید شرایط پیش بیاد 
        

          (English text follows)
«سالار مگس ها»
اثری کلاسیک از ویلیام گلدینگ
اولین چیزی که نظرم رو جلب کرد، تصویر سازی نویسنده از جزیره بود،او اینقدر جزئیات به شما می دهد تا به زور هم که شده از زمان و‌مکان فعلی ات کنده بشوی و خود را در میان جنگلی انبوه و شاخه های ضخیم و در هم تنیده اش، در غوغای صدای پرندگانی در اعماق جزیره بیابی،‌ روزها صدای امواج شکوه جزیره را در چشمانت ثبت کنند و شب ها ترس از ناشناخته ها و بی پناه بودن ات را یادآور شوند.
موضوع محوری داستان راجع به اجتماع انسانی است، راجع به اینکه چگونه با تغییر موقعیت ها صفات پلید نفسانی ما آشکار می شود و ما را با جنونی واگیردار درگیر می کند. داستان لایه های مختلفی از قدرت طلبی، زورگویی،معصومیت کودکانه، ترس از ناشناخته ها، امید به آینده و اتکا به دستاوردهایی همچون حکومت و قانون را در ضمن زندگی سخت بچه ها در جزیره بیان میکند.
Who are we? 
Who can claim that he knows everything about himself?
You won't know yourself until you get trapped in a deserted island with bunch of kids! If you don't believe me, read this book!
William Golding the author of this classic novel, is depicting a situation that every human rules and governments authority might face during a crisis which can show us how we would behave in such time.
We all have heard of our inner animal or beast that may lead us to do something horrible if we unchaine it; still the question is :are we prepared for it ?
        

          کتابی که همواره در یادم خواهند ماند. امیدوارم دنیا واقعا این شکلی نباشد و انسان چنین موجودی نباشد اما داستان به طرز ناراحت کننده‌ای باور پذیر است.
        

          بسیار جالب بود واقعا داستانی در ریشه زندگی بزرگسالان با نقش کودکان
        

          مرثیه‌ای بر معصومیتِ انسان؟
فک نمیکنم :)
        

          خلاصه و مفید بگویم سالار مگس‌ها کتابی‌است که هیچوقت فراموشش نخواهید کرد!

شما با خواندن کتاب سالار مگس‌ها با دو محتوا روبرو هستید.
یک؛داستان پسر بچه‌های گمشده در جزیره‌ای گمنام
و دوم لایه زیرین که نقد جوامع بشری و شامل نمادهایی که هرکدام داستان ها در بر دارند...
و همین لایه‌دوم کتاب است که مغز انسان را به چالش می‌کشد تا به اندیشه درباره خود، جهان و تمدنش برسد.
        

          «پادشاه مگس‌ها» نامی است که یکی از پسرهای داستان برای یک شخصیت متعفن خیالی می‌گذارد. به نظرم در این قصه، چیزهایی که در سر بچه‌ها می‌گذرد جالب‌تر از خود اتفاقات است. مثل هیولایی که از آب بیرون می‌آید یا هیولایی که در بالای کوه لانه کرده است. البته هیولای واقعی داستان بسیار معصوم‌تر و خطرناک‌تر از این هر دو است.
        

          چندسال اخیر تجربه ی زندگی من بی شباهت به موضوع محوری داستان ِ سالارمگس ها نبوده.که چطور باتغییر موقعیت ها صفات پلیدنفسانی ما آشکارخواهد شد و مارو باجنونی واگیردار درگیر می کند و اگر از کمی دور تر نگاه کنیم انگشت به دهان می مانیم که چطور قدرت طلبی حتی در نوع کوچکتر می تواند نسبت های عاطفی را در نوردد و از ماهیولاهایی شرور بزاید

داستان روایتگر لایه های مختلفی از قدرت طلبی،زورگویی و غلبه توحش به تمدن است

داستانی از کودکانی که در پی جنگ جهانی (احتمالا) با سقوط هواپیما پا به جزیره ایی بکر میگذارن و برای نجات پیدا کردن تلاش می کنند و در این مسیر چنان از انسانیت فاصله میگیرند که…
        

          یادداشت در موردش تا دلتان بخواهد وجود دارد. به نظرم خیلی ترسناک بود. ترسناک واقعی اصلا همین است. هرچند در ژانر وحشت دسته بندی نمی شود.
        

          خیلی حال‌ و هوای «رابینسون کروزوئه» را یادآوری می‌کرد، اما این بار این تنها در جزیره‌ای سرگردان شدن برای یک آدمِ بزرگسال اتفاق نیفتاد و حاوی نکات اخلاقی زیادی نبود شبیه به آن‌چه در داستان‌های ژانر رابینسونید مثل «جزیره‌ی مرجانی» دیده می‌شود. از این لحاظ حال و هوای سریال لاست را بیشتر تداعی می‌کرد، با این تفاوت که پسربچه‌هایی در آستانه‌ی نوجوانی در جزیره سرگردان شده بودند، نه آدم بزرگ‌هایی با تخصص‌های مختلف.
 کتاب نمادهای آشکاری داشت، مثل عینک پیگی و صدف که نمایانگر خرد و ابزارهایی بودند که در جامعه‌ی متمدن به کار گرفته می‌شوند و از آن سو، رنگ کردن صورت و برهنگی که نماد بدویت و پنهان شدن پشت نقاب برای آزادتر شدن در وحشی بودن بود. کتاب بوی تعفن، عرق و خون در گرمای دم‌زده‌ و داغ می‌داد، نمی‌توانم بگویم از خواندنش لذت بردم، اما گلدینگ واقعاً اثر نابی خلق کرده است از این جهت که با وجود این همه اقتباس‌های مدرن‌تر و امروزی‌تر،‌همچنان بخش‌هایی از کتاب آدم را میخکوب می‌کند.
        

          کتابی دلنشین بیشتر از اون چیزی که فکرش رو بکنید!
 این کتاب قراره به شما خیلی چیزها یاد بده قراره یاد بگیریم آدما توی موقعیت‌های سخت چقدر بد تغییر میکنن و در نهایت می‌تونم بگم این کتاب توی ذهن من خیلی شبیه به سریال لاست بود و شاید جز سقوط هواپیما وجه اشتراک دیگه‌ای بینشون نباشه اما من همیشه این دو تا رو با هم قیاس می‌کنم.
        

          اتفاقی که بار ها ممکنه برای جوامعی که تحت اختیار  بزرگتر هاست هم پیش میاد 
اما این بار برای کودکان...
        

          در شروع و حتی تا اواسط کتاب با کتاب اصلاً ارتباط نگرفته بودم، اما از نیمه‌ی کتاب به بعد کتاب نظرم رو جلب کرد و پایان کتاب هم باعث شد تازه دلیل کندی اوایل کتاب رو بفهمم.

دلیل شروع این کتاب یه بازی بود. بازی‌ی که جهانش در یک پادآرمان‌شهر بود که قرار بود زمانی آرمان‌شهر باشه، یه‌چیزی تو مایه‌های ۱۹۸۴، برای همین فکر می‌کردم قراره با همچین موضوعی روبه‌رو شم اما کتاب متفاوت بود. داستان در مورد گروهی از پسران مدرسه‌ای بود که تنها در یک جزیزه گیر افتاده‌ن و برای نجات باید یک جامعه تشکیل بدن. ابتدای کتاب تا نیمه آن در مورد تشکیل جامعه بود، اما از نیمه به بعد...

بعل زبوب یا همون سالار مگس‌ها مناسب‌ترین نام برای این کتابه. موجودی برای فوران ذات کثیف و حشی انسان. 
از نیمه کتاب به بعد دوگانگی وحشی‌گری و تمدن شکل گرفت. تا قبل از آن تمدن وحشی‌گری رو مدیریت کرد، اما بعد از آن وحشی‌گری خودش یک تمدن شد و اونجا بود که سیاست، تفکر، تصمیم و معصومیت نابود شدن. 

نمادگرایی در "سالار مگس‌ها" به شدت فکر شده و دقیقه طوری که تمدن و زندگی چندین هزارساله‌ی انسان‌ها رو در قالب چند روز گروهی از بچه‌ مدرسه‌ای‌ها نشون می‌ده.

در کل می‌تونم بگم " سالار مگس‌ها" کتابی به شدت ناراحت‌کننده و ترسناک اما واقع‌‌بینه. کتاب غلبه‌ی ذات کثیف انسان‌ها به خودشون و نابودی یه جامعه رو که به وفور در تاریخ دیده شده رو در قالبی کوچک و کودکانه نشون می‌ده و تلنگری بهمون می‌زنه که مراقب متمدن بودنمون باشیم.