داستان روایتی از چند پیر سالخورده است که به دنبال کنجکاوی خود پرونده های پلیس را در دورهمی خود در ۵ شنبه ها دنبال می کنند و سعی در حل آنان دارند.
با اینکه از اسم رمان انتظار می رود که شاهد یک اثر جنایی و شاید ترسناک باشیم،اما بیشتر شاهد ذکر خاطرات چند پیر سالخورده هستیم که در کنار روایت زندگی آنان،روایت رمان و قتل ها هم جلو می رود.
در این رمان ابدا به دنبال هیجان نباشید که خبری از آن نیست و مانند شخصیت های پیرش خسته کننده و گاها سردرد آور می شود.
        

          سلام
با افراد جدید آشنا شوید و کارهای جدید را امتحان کنید.
داستانی معمایی با چند عاشق پرونده جنایی سالمند.
دوست داشتمش منتهی
یک:  توصیفات مکانی اش برایم روشن نبود. نشد تصویرسازی کنم خوو😅
دو: گویا خود کشی در این داستان، روشی معقول است!  خوشم نیامد.🤨
        

          درسته که یکم کند پیش می رفت داستان ولی به آخرش و حدس و گمانهایی که به خطا میرفتند می ارزید. اون ایده جنایی معمایی داستان قشنگ بود ولی میشد یکم روند داستان تندتر باشه گرچه من فک میکنم این سبک نوشتن نویسنده میخواست دقیقا پیری و کهولت سن شخصیت های کتاب رو نشون بده.
در کل سرگرم کننده اس و اگه صبور باشید و تا آخر کتاب پیش برید درعوض چندتا قتل دارین که کشف معمای اونا به همین راحتی ها نیست.
        

          جذاب ،متفاوت و دوست داشتنی
        

          داستانش واقعا دوست داشتم ولی به نظرم میتونست پایان بهتری داشته باشه، افراد مختلف، با شخصیت های مختلف واقعا هیجان انگیز و زیبا بودند و هر لحظه که فکر می‌کردم اره این یکی دیگه قاتله یه معمای جدید پیش می‌اومد. اما وقتی داستان تموم شد دلم می‌خواست قلم بردارم و خودم پایان جذاب تری براش بنویسم
        

          شخصیت های دوست داشتنی،فضای به ظاهر ارومی که کوپرزچیس داشت وای خیلی زیبا بود واقعا خوشحالم که کتاب به این خوبی خوندم :)
        

          کتاب های جنایی  به ریتم تند و پر تب و تابشون معروف هستند.اما اگر مثل من از موقعیت های دلهره اور و خون آلود کتاب ها و فیلم ها فراری باشید انجمن قتل پنج شنبه ها یه کتاب ایده  آل میشه
اساسا قصه بر پایه ی آرامش خاصی  شکل میگیره که کاملا با شخصیت ها و فضای داستان هم خوانی داره.
4تا پیر مرد و پیر زن از سر کسالت بار بودن دنیای اطرافشون تصمیم میگیرند پرونده ی جنایی حل کنن اما کار کم کم جدی میشه.
اولین نکته  طنز داستانه که با توجه به شخصیت ها شکل میگیره(توجه کردید که پیرمرد و پیرزن)
دومین نکته فضای آرام داستانه که باز‌هم به خاطر شخصیت هاست.یعنی انطباق کامل قصه و فضا و شخصیت ها با هم دیگه
نکته  بعدی  روند  قصه است که  حدس پایان بندی ان را حداقل برای من سخت کرده بود
در کل با یک جنایی شیرین طرف هستید
باز هم تاکید دارم این کتاب اصلا کتاب هیجانی ای نیست  و اتفاقا همین ارامش  در اوج دلهره و هیجانه که منو جذب خودش کرده.این که توی اتفاقات پر از التهاب همه چیز با ارامش و ملایمت خاصی حل و فصل میشه 
یه نکته نویسنده کتاب بنا به نوشته ی ناشر ریچارد ازمن هست که بهتره در معرفی کتاب تصحیح بشه
تقدیم به عاشقان جنایی ملایم
دو کتاب بعدی یعنی گلوله ای که خطا رفت و مردی که دو بار مرد را هم از‌ دست ندید.

        

          اگه بخاطر ژانر جناییش سراغ این کتاب میاید که باید بهتون بگم اصلا این کار رو نکنید، کارآگاه های به ظاهر کارآگاه از پلیس های دست چندم جنایی های دیگه ضعیف تر عمل میکنن و اصلا روش و شیوه منحصر به فردی برای پیدا کردن مجرم ندان..... / 

-در اصل این کتاب باید توی دسته کمدی قرار میگرفت چون نه هیجانی داره و نه فراز و فرود کتاب های جنایی و به نظرم خود نویسنده هم از این موضوع آگاه بوده که به طنز رو آورده 

🔴 تنها یک قسمتش برام جالب بود وقتی راز اون مرده که روی صندلی قبل از قبرستون میشست فاش شد ، سه چهارم تمام شخصیت های کتاب اگه حذف بشن هیچ اتفاقی نمی افته و لطمه ای نمیخوره * کتاب به هیچ وجه غافل گیری و حتی هیجان زدگی رو به وجود نمیاره و..... و دیگر هیچ
        

          در ایران صدا شنیدم، برای وقت گذرانی بد نیست. بار طنز و رمانتیک داستان، از جنایی اش بیشتر است.
        

          به صورت جدی پسندیدم
بعضی گفتند روند داستان کند است 
اما باید بگویم که همین کندی خواننده را مشتاق تر میکرد
و اینکه تا لابلای صفحه های آخر حدس های بسیار سراغ شما می آید 
به جرئت میتوانم بگویم بعد از مدتها  داستانی بود که نهایتش را نتوانستم حدس بزنم 
        

          تجربه‌ی بامزه ای بود!
شخصیت های سرزنده و کاملی داشت اما شاید بخاطر زیاد شدن شخصیت از یه جایی بعضی ها بطور کامل برای من گنگ و نامفهموم بودن.
کشش داستان رو دوست داشتم و هیجان از نیمه دوم به بعد شروع شد ولی در حدی نبود که به عنوان کتاب جنایی در کمترین زمان ممکن تمومش کنم ؛ دلیلش هم مشخصا بخاطر ماهیت و شخصیت های داستانه.
از لحاظ غیرمنتظره بودن بخوام از ۱۰ نمره بدم قطعاااااا ۱۰ میدم چون واقعا انتظارشو نداشتم و هوش الیزابت رو میپرستم.
در کل بخوام بگم این کتاب معمایی-جنایی گوگولی بود و اگر سمت این کتاب میرید قطعا نباید توقع جناییی که تو ذهنتون هست رو داشته باشید پس شاید بهتره بگم معماییِ گوگولی!
پ.ن۱ : امیدوارم در پیری به پست ادمای سرزنده ای مثل الیزابت ، جویس ، ابراهیم ، ران بیفتم!
پ.ن۲ : دونا و کریس خیلی خفنن.
پ.ن۳ : فصل های کوتاه و دیالوگ های کوتاه یکی از نقطه قوت های این کتاب بود و به راحت خوان بودنش خیلی بیشتر کمک میکرد!
        

          امشب ، به تاریخ ۲۶/۱۱/۰۲ شروعش کردم.باتوجه به نظرات ،انتظار دارم یه کتاب بانمک معماطور باشه اما انتظار معماهای قوی هم نباید داشته باشم.از ایران صداگوشش میدم. فعلا چیزی که برام جذابه ، نحوه اجرای گوینده هاست.این نظر رو میام آپدیت میکنم بعد از اتمام کتاب.
        

          همون طور که قبلا گفتم ژانر جنایی و معمایی رو خیلی دوست دارم، لذت میبرم از اینکه همراه سیر داستان سعی کنم معماها رو حل کنم و از نظر من هرچی حدس‌هام غلط‌تر از آب دربیاد اون کتاب جذاب‌ و قوی‌تره، موقع خوندن این کتاب بیشتر جاها قبل از پلیس به نتیجه می‌رسیدم و همون حدسی رو میزدم که چند خط یا چند صفحه بعد پلیس بهش می‌رسید ولی خب همه حدس‌ها کاملا غلط از آب در اومدن و این مهارت زیاد نویسنده رو نشون میده، واقعا تک تک سرنخ‌ها دور هم پیچیده و یک کلاف گره خورده رو ایجاد کرده بودن.
وقتی گره‌ها شروع به باز شدن کردن (که تا صفحات آخر کتاب این اتفاق نمیوفته) من خیلی گیج شدم و دلیل تعدادی از اتفاقات رو نمیتونستم متوجه بشم.
فکر میکنم نویسنده سعی داشت مخاطب رو بازی بده و اونو به چالش بکشه.
 در مجموع کتاب خوبیه من 50 صفحه اول رو توی 5 روز و 300 صفحه باقی مونده رو یک روزه خوندم.
یک جاهایی از کتاب خیلی کسل کننده پیش میره و فکر می‌کنم برای همین باید آدم صبوری باشی که بتونی ادامه بدی، به تعداد انگشت شمار قسمت‌های هیجانی داره، ولی چون غالب شخصیت‌های این کتاب میان‌سال یا پیر بودن و اکثرشون هم آدم‌های خاصی بودن کتاب  برای من جذاب میشد و دلم میخواست با قهرمان‌های داستان آشنا بشم چون تا جایی که یادم میاد کتابی با قهرمان‌های این سنی نخونده بودم.
انتقادی که به این داستان وارده اینه که یک سری از معماها حل نشدن و مطمئن نیستم که تو جلد بعدیش حل بشن چون تو خلاصه کتاب اشاره‌ای به این مسئله نشده.
مثلا من نفهمیدم شغل "الیزابت" چی بوده؟ چطوری تو سراسر دنیا آشنا داره؟ یا اینکه چرا سه بار ازدواج کرده؟ (اینا اسپویل نیست تو صفحات اول کتاب اشاره میشه بهشون) یا مثلا جوری راجع به همسر سومش صحبت میشد انگار قراره از مسائلی پرده برداشته بشه ولی اینطور نشد.
خلاصه اینکه من تعدادی سوال بی‌جواب راجع به الیزابت دارم که نمیدونم چطوری باید به جوابشون برسم؟!
به طور کلی خیلی جا داشت بیشتر با شخصیت‌ها آشنا بشیم من دوست داشتم بیشتر احساس نزدیکی کنم باهاشون. 
و یک نکته انتقادی دیگه اینکه اصلا به جلسات قبلی انجمن پرداخته نشد، اینکه چطوری پرونده‌های قتلی که حل نشده بسته شدن رو بررسی میکردن و آیا میتونستن حلشون کنن یا نه؟ با توجه به نظرات و خلاصه کتاب فکر میکردم حداقل درصدی از کتاب رو به پرونده‌های قدیمی بپردازه و بعد بره سراغ قتلی که تازه رخ داده. 
حرف آخر اینکه اگه کتاب‌خون صبوری هستید، از آدم‌های پیر باحال یا متفاوت خوشتون میاد، علاقه به ژانر معمایی دارید ولی هیجانی بودن یا نبودن داستان خیلی براتون مهم نیست این کتاب رو بهتون پیشنهاد میکنم از خوندنش پیشمون نمیشید.
        

          نمی‌دونم ترجمه معمولی بود یا داستان. ولی هیچی خانم مارپل و به طور کلی آگاتا کریستی نمیشه. حتی اگه به سبک  اون بخوان پیش برن.

        

          نسخه نشر میلکان رو خوندم که ترجمه خوبی داشت اما توی گودریدزثبت نشده
        

          فکر میکردم شروع خوبی برای داستان های معمایی و جنایی باشد، ولی داستان برایم پیش بینی پذیر بود و کششی برایم ایجاد نمیکرد، بیشتر ورق میزدم تا انتهای داستان را بدانم
شاید هم باید بعدا دوباره بخوانم، اما فعلا ترجیح میدم سراغ کتابهای معمایی جنایی دیگر بروم تا مزه این تجربه را بشورد و ببرد..