یادداشت لعیا عرب

        تجربه‌ی بامزه ای بود!
شخصیت های سرزنده و کاملی داشت اما شاید بخاطر زیاد شدن شخصیت از یه جایی بعضی ها بطور کامل برای من گنگ و نامفهموم بودن.
کشش داستان رو دوست داشتم و هیجان از نیمه دوم به بعد شروع شد ولی در حدی نبود که به عنوان کتاب جنایی در کمترین زمان ممکن تمومش کنم ؛ دلیلش هم مشخصا بخاطر ماهیت و شخصیت های داستانه.
از لحاظ غیرمنتظره بودن بخوام از ۱۰ نمره بدم قطعاااااا ۱۰ میدم چون واقعا انتظارشو نداشتم و هوش الیزابت رو میپرستم.
در کل بخوام بگم این کتاب معمایی-جنایی گوگولی بود و اگر سمت این کتاب میرید قطعا نباید توقع جناییی که تو ذهنتون هست رو داشته باشید پس شاید بهتره بگم معماییِ گوگولی!
پ.ن۱ : امیدوارم در پیری به پست ادمای سرزنده ای مثل الیزابت ، جویس ، ابراهیم ، ران بیفتم!
پ.ن۲ : دونا و کریس خیلی خفنن.
پ.ن۳ : فصل های کوتاه و دیالوگ های کوتاه یکی از نقطه قوت های این کتاب بود و به راحت خوان بودنش خیلی بیشتر کمک میکرد!