خوب خوب،میخوام بدون توجه به معروفیتِ این کتاب و کاملا از طرف خودم این کتابو تحلیل کنم
اول اینکه،من کلا اینجوریم که وسط هر کتابی اسلامپ میشم،ولی این کتاب اینجوری نبود
این کتاب جوری بود که من هر لحظه دلم میخواست بخونمش و اصلا خوندنشو حس نکردم،یجورایی بود که یه جاش به خودم میومدم میفهمیدم دارم کتاب میخونم(کلا رفته بودم تو حس و حال کتاب)
ولی خوب،داستانِ روونی داره اما اینکه فانتزیِ ضعیفی داره باعث میشه نیم ستاره کم کنم و همچنین اینکه خیلی قابل حدس و پیشبینی بود ،نیم ستاره‌ی دیگه کم میکنه
اما،روون بودن این کتاب خیلی خوبه،تضمین میکنم حتی اگه از فضای داستان خوشتون نیاد این روون بودنش باعث میشه ادامه بدید(البته اینکه کارکترای جذابی هم داره بی تاثیر نیست)
به طور کلی این کتاب یک جنبه‌ی منفی و یک جنبه‌ی مثبت داره،روون بودنش،فانتزی ضعیفش
ولی در کل من دوسش داشتم چون احساساتمو روشن کرد،نویسنده خوب میدونه که چطوری دل خواننده رو به دست بگیره،و دقیقا حسو حال کتاب همون جیزی بود که من دوست داشتم،مبارزه،نفرت،مثلث عشقی
ولی خیلی بیش از حد گرونه.
بی صبرانه منتظرم جلد دومشو بخونم.
      

        من نظرمو به کل مجموعه میگم:
جدی نمی‌دونم چطوری حسمو بهش بیان کنم،من تو این کتاب زندگی کردم،با راهزن چشم آبی طوفان شن به‌پا کردم و هزاران ماشه کشیدم که تیرش خطا نرفت،با شاهزاده‌ی خارجی توی دریا سفر کردم،با شاهزاده‌ی یاغی برای نجات جون آدما جنگیدم،با ژانرال زیبارو نقشه کشیدم و با هزاران انسان و دمجی و جن کارای زیادی انجام دادم 
و حالا...باید با دنیای واقعی کنار بیام و اون جهان..از بین رفته:)
کشمکش داستان جوری بود که فقط می‌خواستم بخونم که بدونم بعدش چی می‌شه،قلم،د نویسنده رو دوست داشتم و منو بیش از حد درون خودش غرق کرد،ماجرای باحالی داشت،
پیشنهاد میشه واسه یه بارم شده بخونیدش و توی این دنیای جدید با اعتقادات،افسانه‌ها و حکومت جدید زندگی کنید
این آخرِ داستان نیست،داستان ها دور آتش گفته می‌شن،داستان یاغی‌ها هیچ‌وقت تموم نمیشه..
باشد که <طلوعی تازه،بیابانی تازه> تا ابد در ذهن ما باقی بماند
      

        همیشه فکر میکردم این جلد قراره یه پایان خوش داشته باشه!
      

        شاید فقط اگه تو این موقعیت نبودم ازش خوشم نمیومد..
خوب..این کتاب بستگی به احساسات خودمون داره،من همین الان خیلی باهاش همزاد پنداری کردم ولی خیلی شکست عشقیانه طور بود و من از این نوع کتابا خوشم نمیاد..
ولی بازم..شاید نیاز بود اینو بخونم
      

        این مجموعه یه داستان خارق العاده داشت..
از دربار یخی بگیر تا انتقام..توی لحظه به لحظه‌ی کتاب زندگی کردم
انقدری غرقش شده بودم که حتی یادم رفت داره تموم میشه و من بعدش سردرگمم،قبل تموم شدنش به این فکر میکردم که من چطوری قراره آخرین کلمه این مجموعه رو بخونم...ولی خوندمش،خوندمش و تو غم وداع گفتن غرق شدم:)
البته..من وسطای کتاب یه ریدینگ اسلامپ بشدت طولانی شدم و به خاطر همین یکم کم کردم چون اوایلش اینجوری نبود که توش غرق شی..
اره خلاصه،این مجموعه هیچوقت تموم نمیشه و تو قلبم جا داره:)
باهاش علاوه بر دور شدن از زندگی واقعی..چیزای خوبیم یاد گرفتم(مثلا اینکه چطوری نقشه انتقام بکشم😂)
امیدوارم لی‌باردوگو جلد سومشو بنویسه..زندگی با این باند تموم نشدنیه
این مجموعه رو دوست داشتم،همونطور که نینا مهربون بود،همونطور که اینژ خنجراشو دوست داشت،جسپر هفت تیرشو،ماتیاس وطنشو،کز نقشه‌هاشو و ویلن انفجارشو..
"نه عزاداری،نه کفن و دفنی"
      

        راستش اخرش‌ واقعااا منو شگفت زده کرد
البته باید بگم قلم کتاب و نوع نوشتنش زیاد اوکی نبود و بخاطر همین یه ستاره کم کردم ولی‌ به جرات میتونم بگم شاید بهترین جنایی از نظر منه:)

      

        کتاب جالبی بود،قشنگ بود واقعا
ولی از نظر من یکم زیادی افسرده‌طور بود
پ.ن:فکر میکردم راجب چیزای دیگه باشه
      

        این مجموعه بهترین،محشرترین،عجیب ترین و خارق العاده ترین مجموعه ای بود که تا به حال خوندم
با تک تک کلماتش نفس کشیدم،با تک تک جملاتش زندگی کردم و با تک تک صفحاتش اوج گرفتم..
بچه های بوک بلاگر روبیکا میدونن چقدر عاشق این مجموعه‌م و چقدر دوستش دارم
همیشه و تا ابد تو قلبم میمونه
زبونم برای توصیفش قاصره ولی میتونم بگم کلمه محشر اگه مجموعه بود میشد پادشاه پریان:)
      

        بعد از خوندن اخرین کلمه کتاب سوم نمیدونم چه حسی داشتم
حسی مثل ادامه دادن
انگار که این مجموعه از اول تا اخرش فقط برای من امیدی بود برای ادامه دادن و تسلیم نشدن
اونقدری با این مجموعه زندگی کردم که وسطای کتاب میگفتم:اگه این مجموعه تموم شه چی؟:)
و حالا که این مجموعه تموم شد نمیدونم باید چیکار کنم
با تمام شخصیت های کتاب زندگی کردم
و با این کتاب عاشق شدم،متنفر شدم،ذوق زده شدم،ناراحت شدم،اشک ریختم و بعضی جاهاش شگفت زده شدم!
حتی قسمتایی بود که استپ میکردم تا اتفاقایی که افتاده رو هضم کنم
این مجموعه اونقدری قشنگ و خارق العاده بود که حس میکنم جادوی کاراوال روی منم تاثیر گذاشته.
ولی خب نقصایی هم داشت که کتابو با اینا قشنگتر کرده بود
از اون کتاباییه که حسرت خریدنش تا ابد رو دلم میمونه(وی پی دی اف خوانده)
نظرمو بخوام بگم فقط یک طبقه از پادشاه پریان واسم پایین تره(پادشاه پریان مجموعه مورد علاقمه)
کلمه جادویی اگه مجموعه بود میشد کاراوال..
      

        این کتاب یه معمای عجیبه
الیس فینی گذشته شخصیت هارو جوری با اتفاق هایی که افتاده ترکیب کرده که واقعا ..عجیبه!
در طول داستان تقریبا به همه شک داشتم حتی آنا!
مظنون هام همش در حال تغییر بود،ولی هیچکدومشون قاتل نبودن!
 حتی آخر داستان با اتفاقایی که افتاد و جوری که خودشو قاتل نشون داد واقعا باورم شد که قاتله و همه چیز تموم شده،ولی اونم قاتل نبود..
به همین برکت قسم وقتی فهمیدم قاتل کیه از دیزی دارکرم بدتر رکب خوردم
هرچقدرم کتابای جنایی خونده باشید با این کتاب قطعا غافلگیر میشید،رکب میخوریم کیومرثزز
دوتا ستاره برای این عجیب و معمایی بودنش یه ستاره برای گذشته ای که با اتفاقا ترکیبش کرد نیم ستاره بخاطر نویسنده و نیم ستاره بخاطر جلد کتاب که واقعا با داستان تطابق داشت!
اون یک ستاره هم کم کردم بخاطر اوایل داستان که خیلی کند میرفت و سرش اسلامپ شدم
کلمه برگ ریزون اگه کتاب بود میشد همیشه یک نفر دروغ میگوید..
‌
هر داستان دو طرف دارد:
طرف شما و طرف من،
طرف ما و طرف انها،
طرف مرد و طرف زن
من همیشه طرف خودم را ترجیح میدهم!