در وهلهٔ اول اسمِ عجیب‌ و سؤال‌برانگیز رمان است که مخاطب را سمت کتاب می‌کِشد. شروع متفاوت هم، برای خواننده سوال و تعلیق ایجاد می‌کند. اگرچه پایان داستان تا حدی قابل پیش‌بینی است. 
از جذابیت‌های متن، نثر خوب و استفاده از موتیفِ "لاک‌پشت" است؛ مثلاً شباهت لکه‌های روی سینهٔ زن به لاک‌پشت یا نگهداری حیوانِ خانگی لاکپشت. همچنین خلاقیت در به‌کارگیری اسم‌ها. پرستارها به‌جای اینکه با اسم صدا زده شوند هر کدامی به صفتی یاد می‌شوند؛ از پروتز صورتی گرفته تا مو بنفش، لب اناری و لب هندوانه‌ای.

درعیــــــــــــــــن‌حال

اتفاقات در فضای گروتسک و عجیب و غریبی رخ می‌دهد که بسیاری از مخاطبان را دلسرد و آزرده‌خاطر می‌کند؛ چیزی که از همان عکسِ روی جلد و عنوان تا حدودی قابل حدس است. طنز به کار رفته مقداری از انزجار رمان کم می‌کند اما درمقابل حجم زیادِ شوخی‌های رکیک و جنسی، کنش‌های زشت و غیرعادی به تلخ‌کامیِ خواننده می‌افزاید. 
شخصیت‌پردازی قوی است و کشمکش‌های درونی و فردی خوب پرداخت شده ولی بعضی از کشمکش‌هایِ فردی‌ای که شخصیت با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند، چیزی از جنس دعواهای بی‌سروته و تکراریِ سریال‌های آبکیِ تلویزیون است.
در کل علی‌رغم فُرم و زبان خوب، به واسطهٔ ژانر گروتسک، محتوای غیرجذاب، شخصیت عجیب و جنسِ شوخی‌ها خوانندگان زیادی با کتاب ارتباط برقرار نخواهند کرد. اگر برای سرگرمی کتاب می‌خوانید یا تازه به کتابخوانی روی آورده‌اید، این کتاب مناسب شما نخواهد بود. 

چند خط از شروع داستان: 
" نمی‌دانم مُرده یا نه اما می‌خواهم به مردنش فکر کنم. به این که لابد چند دقیقه دیگر یکی از پرستارها می‌آید بیرون و می‌گوید متاسفم".
        

          برزگر قشنگ می‌نویسه، قلمش قوت داره، آدم رو درگیر می‌کنه. اما متنش، کلماتش، منظورش کثیفه. زن تو کتاب‌هاش موجود سخیفیه. نمی‌دونم چرا اصلا نتونستم با شخصیتش ارتباط بگیرم. از بس آدم بیخودی بود که به نظرم هر بلایی سرش اومد حقش بود.
        

          دیگه توی کشور ما نویسنده شدن و نوشتن سخت نیست فقط کافیه توییت ها و پست های اسنستاگرامی رو خوب بخونی چندتا واژه چاله میدونی و زشت بهش اضافه کنی کمی هم حالت مالیخولیایی داشته باشه قطعا کتاب امادست.
        

           قبل تر ها گفته بودم که از نویسندگان جدید خواندن برایم بسیار مهم است، همینطور گفته بودم که به میزان زیادی از کتاب های پرفروش روز و کتاب هایی که خواندن آن ها اپیدمی می شود بدم می آید. اما یکی از نویسندگان محبوبم نظری داشت که من را به فکر فرو برد. اینکه الزاما تمام کتاب های پرفروش خوب نیستند ولی گاهی برای اینکه سلیقه عموم افراد را متوجه شوی و بدانی آن ها از چه چیز است که شگفت زده شده اند، بهتر است سراغشان رفت.

من گول تعاریف زیادی که در مورد این کتاب شنیده بودم را خوردم و آن را خریدم و شروع به مطالعه کردم. چند صفحه اول جالب بود و جذب کتاب شدم هرچه صفحات بیشتری را می خواندم و زمان بیشتری را صرف کتاب می کردم، بَد و بیراه های بیشتری را هم نثار خودم می کردم.

اگر بخواهم این کتاب را در یک جمله توصیف کنم فقط می توانم بگویم که با کتابی روبه رو خواهید شد که می توان به شخصیت پردازی آن نمره صد و محتوای آن نمره صفر داد. همین!


        

          داستانی معمولی و پایانی قابل حدس، البته با شخصیت‌پردازی‌ای جالب. 
اما مملو از شوخی‌های اروتیک و منزجر کننده -البته به نظر من!- که باعث شد کتاب خیلی دیرتر از حالت معمول تمام شود. 

[بامدادِ ۲۸ام بهمن‌ماه ۹۸
        

          《مرتضی برزگر》 را نمی‌شناختم و کتاب 《اعترافات هولناک لاک‌پشت مرده》را تنها و تنها بخاطر تبلیغات رسانه‌ای خواندم.
از ابتدا تا به انتهای این رمان، چیز تازه‌ای به‌م افزوده نشد؛ صرفاً قصه‌ای را دنبال کردم که بی‌شمار اتفاق سیاه در زندگی یک مرد را به تصویر می‌کشید و آن سیاهی‌ها همه‌ و همه حاصل یک‌چیز بودند: 《انتخابِ غلط!》
اهمیت زیادی دارد اینکه انسان، در مهم‌ترین مراحل زندگی، بویژه ازدواج، با وسواس بیشتری تصمیم بگیرد.
گاهی یک تصمیم نادرست، مسیر زندگی انسان را به گند و کثافت می‌کشاند. و در مقابل، تصمیم درست، مقدمه‌ای‌ست بر آسایش انسان در روزهایی که بطور موازی می‌تواند برای خیلی‌ها بد باشد!
بگذریم...
پردازش شخصیت، در این قصه ضعيف بود؛ بعضی آدم‌های توی رمان، نیاز داشتند بیشتر معرفی شوند.
راوی، که خود شخصیت اول قصه بود، از ابتدا تا به انتها، خود را مقصر در مرگ همسر می‌دانست و نگران از اینکه کسی بفهمد چه شده و یا جواب پزشکی قانونی، این حقیقت مهم را فاش کند.
بدیهی است که مخاطب، همین نخ تسبیح را دنبال کند تا به پاسخ چراییِ مهم توی روایت برسد.
از قضا، همین مورد، من نیز -که در رمان‌خواندن، نگاهی بسیار سخت‌گیرانه دارم- را همراه کرده بود.
اما متاسفانه، در صفحات پایانی رمان، مخاطب، بطور واضح به ضربه‌ی نهایی راوی، که اعتراف به اصل حقیقت است، نمی‌‌رسد‌.
و با کمال احترام، نویسنده تا حالا باید متوجه شده باشد که نخ تسبیحش شُل بوده و درست روی دانه‌ی آخر، وا رفته و ذکر آخرش توی دهان به درستی نچرخیده است.
امیدوارم در آثار بعدی جناب برزگر، یک دور کامل تسبیح بچرخانیم و پاره نشود!
        

          این کتاب رو خیلی وقت پیش خوندم، اما یه دوستی باعث شد که دوباره یادش بیوفتم و بخوام یادداشتی براش بنویسم.
بین کتابای فارسی که از نشر چشمه خوندم، بی‌محتوا ترین بود و نپسندیدم. با این حال تا آخر خوندمش شاید که چیزی نصیبم بشه اما تنها چیزی که نصیبم شد، الفاظ رکیک و اصطلاح هایی بود که نسبت میدادن و خب این به دلم ننشست و اصلا خوشم نیومد. فقط میتونم بگم اینم داستان یه خانواده‌ی بدبخت دیگه بود به نظرم ثبات روانی نداشتن.🫠 
        

          بسم‌اللّه الرحمن‌الرحیم
اعترافات هولناک لاک‌پشت مرده، اثر آقا مرتضی برزگر.
از آقای برزگر قلب نارنجی فرشته را خوانده بودم. قلم استخوانداری داشت و البته دارد. کتاب چند داستان کوتاه  داشت که آدم را ترغیب می‌کرد همه‌ی داستانها را پشت سر هم بخواند. 
خدا بیامرزد اموات‌تان را .مادربزرگی داشتم که حرف‌ها و نصایحش  بعد رفتنش  دانه دانه ،سبز می‌شوند.
یکبار همانطور که روی ایوان خانه‌ی قدیمی‌شان نشسته بود به سبزی پاک کردن  مرا صدا زد که دخترم بیا بیش‌تر ببینمت ! خودم را  از آن‌طرف حیاط درندشتشان ،از راهروی بین درختان ، به ایشان رساندم. گفت : مامان جان،  گل بی خار خداست.هیچ وقت روی عیبهای دیگران ذره‌بین ننداز! حُجب و حیا را از بین می‌برد. بعد برگ اسفناجی را نشانم داد و گفت  به نظرت این برگ اسفناج چطوره؟ گفتم سبزِ براق و ترده!  خوبه،  نه؟؟برگ را برگرداند. پشتش پر بود از تخمهای سیاهِ ریزِپروانه‌ها.. 
گفت: مامان جان، هرچیزی رو اگه دقیق بشی ، تو لایه‌های زیریش یه آفتی  هست. حالا فکر کن اگر من این برگ اسفناج و چندتا مثل اینو  می‌دیدم اصلا سبزی می‌خریدم؟؟آدمها هم همینن مامان جان. در همند. خوب و خوش‌مزه‌شان با آفت زده و بیمارشان قاتیه!
نباید روی عیبهاشان دقیق بشوی.
برزگر داستان نویس خوبی است.نوشته هایش درس نویسندگی است، اما اینجا، داستان را خوب وموقر نمی‌نویسد. یک ذره بین دستش گرفته و پَلَشتی‌های  مردم را درشت‌تر کرده. منِ مخاطب ازدیدن  آنهمه الفاظ رکیک گاهی تهوع می‌گرفتم. هرچه در داستان قلب نارنجی فرشته کتاب را لاجرعه خواندم در این کتاب ذره ذره و با سختی کتاب را به پایان رساندم. در هردو کتاب نوعی نارضایتی از جنس زن در نوشته ها محسوس است. کتاب پر است از فلش بک و  نویسنده این سیالیت ذهن را هنرمندانه درآورده.
اگرچه با داستان این کتاب در جامعه امروزی غریبگی  نمی‌کنید اما اینکه یک کتاب هیچ فصل روشنی نداشته باشد نمی‌تواند نظر همه مخاطبان را جلب کند. 
        

          کانی می میره و شوهرش ضیا تا سومین روز که از مرگش میگذره و میتونن دفنش کنن درباره زندگیش با کانی و فکر ها و توهمات خودش صحبت میکنه.
همه ی شخصیت های این کتاب بی ادبن و بهم توهین می کنن
ضیا زنباره ست و کافیه چشمش به یه زن بیفته تا شروع کنه راجع بهش حرف زدن و توهم زدن
کانی چاق بوده و بدترین توهین ها رو از طرف تمام خانواده ضیا و خود ضیا به خاطر بدنش تحمل میکرده
تمام زن های این کتاب مایل بودن خودشون رو به ضیا آویزون کنن و نویسنده هیچ جا نمیگه که ضیا چه ویژگی خاصی داره که صد البته هر چی پیش میریم میبینیم هیچ چیز خوبی در اون وجود نداره 
ضیا در نتیجه مصرف مواد مخدر و حتی بدون مصرف اون از توهماتی حرف میزنه که میشه گفت خیلی چرت و پرتن و اصلا جذابیتی به کتاب اضافه نمیکنه .

        

          مرتضی برزگر قبل از اینکه یک نویسنده موفق باشه شخصیت بسیار متین و محبوبی داره.
این کتاب هم با بیان ساده‌ای که داره شما رو با خودش همراه می‌کنه. در حالی که ممکنه قصه خیلی قوی نداشته باشه اما خوندنش بسیار لذت بخشه!
        

          "موش کور بخورتت یعنی اینکه نفهمد چه گوهی را دارد می‌خورد."

تموم شد کلی باهاش خندیدم و گذاشتم طنز تاریکش کل مغزمو درگیر کنه و قهقهه بزنم. خوب بود برای یکبار خوندن. نثر جالبی داشت. ۲.۵ از ۵.
#ریویو #مرور 
        

          من نمی‌دونم نویسنده‌ها، بعضی‌هاشون، رسالتشون برای نوشتن چیه؟! چه هدفی دارن؟!
به‌زوووور این کتاب رو تا فصل ۱۹ خوندم. هیچی نداشت، اصن نمیدونم چرا چاپ شده؟ توقیف شده؟ دوباره چاپ شده؟!

کاش می‌شد مغزم رو بشورم، که یادم بره چی خوندم.🤯
        

          بگذار همه بگویند این کتاب سخیف است، اما تو باور نکن. بگذار همه بگویند این کتاب زن را لجن‌مال کرده و کلا اروتیک حرف زده، اما باز تو باور نکن. این کتاب به بهترین شکل ممکن ابتذالی که در فضای کشورمان سیال است را نشان داده و به آن پرداخته. کسی با خواندن این کتاب اذیت می‌شود که یا  توهم زندگی در مدینه فاضله را دارد و یا اینکه خود را در خانه محبوس کرده.

کتاب به جهت قوت قلم، زبان داستان، شخصیت‌پردازی و رعایت عناصر داستان، بدون نقص است. اگر جزو آن دو گروه نیستید بخوانیدش. این کتاب حرف برای گفتن دارد.
        

          قلب نارنجی فرشته، اثر قبلی مرتضی برزگر را خیلی دوست تر داشتم. حس شخصی من این است که این رمان، علی رغم اینکه پرکشش بود و نمیشد زمینش گذاشت، نهایتا چیزی به من اضافه نکرد. فکر مرا درگیر نکرد و تلنگری را که دوست دارم آخر هر قصه ای در وجودم احساس کنم، دریافت نکردم.
سه ستاره برای شخصیت پردازی های جذاب و عجیب و غریبش و روان بودن داستان و کلمه ها 👍