کتاب صوتیش رو گوش دادم و بنظرم نوشته های صادق هدایت نیاز به تفکر زیادی داره:)) 
        

          خوندن درباره درد، تلخی، فقدان بین اعضای یک جامعه و حتی مرگ همیشه برای من جالب بوده.
به خاطر همین، از قلم و تصورات صادق هدایت واقعا لذت بردم. 
اون جو استیصال که تو هر داستان مشاهده میشه گرچه غم انگیز، اما حقیقت جامعه‌ست و چیزی خیالی نیست. 
ولی شروع کردن این کتاب بعد از "از قیطریه تا اورنج کانتی" که حال و هوای مرگ و درد داشت، واقعا سایه بزرگی از غم روم انداخت. 
        

          کتابی با چندین داستان مختلف که هر یک حول محوری نقل شده...
یکی از کتاب های صادق هدایت که نوشتاری قابل فهم نسبت به باقی اثرهاش داره.
در تک تک داستان های نقل شده شخصیت های مثبت و منفی ای وجود دارن ک بازتاب هر یک از شخصیت های درونی همه ماست.
و اما پایان هر کدوم انسان رو به تعجب و تفکر وامیداره.
        

          سه قطره خون
کتابی شامل ۱۱داستان کوتاه جذاب،خواندنی و قابل تامل.
هر داستان دنیای خودش رو داشت و برگرفته از تفکرات صادق هدایت و نقد اون به فضای فکری غلط مردمان دورانش در میاحث دینی،علمی،خرافات،خانواده، اجتماعی،حقوق زن و...بود.
افتخار خوندن این کتاب در یک همخوانی فوق‌العاده رو داشتم و بسیار یادگرفتم‌‌.
از میان داستان های کوتاه، من (طلب آمرزش),( مردی که نفسش را کشت) و (محلل) را بیشتر دوست داشتم و استفاده کردم.
پ‌ن: حق میدم که حتی قبل انقلاب هم بعضی از داستان‌ها دچار سانسور بشه، چه برسه به الان.درهرصورت نسخه کامل کامل وجود خارجی نداره. اما برای دسترسی به نسخه بهتری درحال حاضر، باید به چاپ های آفست مراجعه کنید.

کتاب دو.
        

          سه قطره خون٬ نام مجموعه‌ای از ۱۱ داستانِ‌ کوتاه نوشته‌ی صادق هدایت.

این مجموعه هم مانند مجموعه داستان‌های دیگر٬ هم شامل داستان‌های قوی‌ است و هم معمولی و ضعیف٬ اما هنگام خواندنِ داستان‌های معمولی‌ یا ضعیف‌تر آن نسبت به خوب‌های آن همچنان قلمِ قویِ نویسنده٬ تیز هوشیِ و خلاقیت او را حس می‌کنیم. چون مجموعه‌ی داستانی هست من به هر یک از داستان‌ها نمره‌ی جداگانه دادم به شرح: سه قطره خون ۴ستاره٬ گرداب ۴ستاره٬ داش آکل ۴ ستاره٬ آینه‌ی شکسته ۲ستاره٬ طلبِ آمرزش ۴ستاره٬ لاله ۲ستاره٬ صورتک‌ها ۱ستاره٬ چنگال ۳ستاره، مردی که نفسش را کشت ۳ستاره٬ محلل ۴ستاره٬ گجسته دژ ۲ ستاره٬ نهایتا ۳۳ ستاره برای ۱۱ داستانِ کوتاه که معدل ۳ ستاره برای این مجموعه است.

ضمنا برخی از داستان‌های این مجموعه حقیقتا ارزش چندین و چند بار خواندن را دارد و پیشنهاد می‌کنم لا به لای مطالعه‌ی کتاب‌های مورد علاقه‌ی خود به خواندن این مجموعه نیز بپردازید.
        

          چکیده است سه قطره خون... 
        

          کمال داستان نویسی معاصر با ذهنی پریشان و افسرده 
        

          سه قطره خون

قطره
قطره
قطره
سیاهِ جوهری


گشت‌وگذار فکر، جمع‌آوری واژه‌ها و عبارات و اصطلاحات، نشستن و برخاستن با آدم‌هایی از قشرهای مختلف، خواندن، گوش سپردن، همه و همه برای او که می‌نویسد ذره‌ذره توشه در توبره انداختن است تا کجا چه فکری و چه واژه‌ای به هم پیوند بخورند و داستانی از میانش سر برآورَد و شخصیت‌هایی پا بگیرند. قلم نویسنده گاهی در نقطه‌ای فرود می‌آید و شخصیتی از جوهرش فرو می‌چکد که به خورد زبان و خاطرۀ ملتی می‌رود و دیگر پاک نمی‌شود. شخصیت‌هایی مثل داش آکل، میرزا یداللّه، میرزا حسینعلی. اما این قطره‌های جوهر چطور باید در بافت جامعه و ذهن آدم‌هایش نفوذ کند؟ با چه فاصله‌ای باید از قلم چکه و کجا با صفحۀ سفید ذهن خواننده تلاقی کند؟ در نقطۀ اوج جنون و از گلوله‌ای نشسته بر تن گربه‌ای خیالی؟ در ادغام تردید و مرگ؟ از قمه‌ای در پهلو یا از شنیدن شکرپرانی طوطی مقلد؟ میان نامه‌های عاشقانۀ زنی غربی؟ در میانۀ افشای جنایت؟ در چهرۀ معصوم لالوی کولی؟ در هیاهوی بالماسکه؟ در اتاق نمور بالای آب‌انبار یا در خشونتی موروثی؟ در اوج لحظات عرفانی؟ در انتهای حماقت؟ یا شاید ته شرارت؟
داستان‌های مجموعۀ «سه قطره خون» و شخصیت‌هایش به هنگام فرود بر واقعیت، پایشان در لجه‌ای خونخوار فرو می‌رود که آنها را در خود می‌کشد و عصاره‌شان را خراب و مفلوک به دست مخاطب می‌دهد. انگار در رگ زمان و مکان و آدم‌ها به جای خون یخ جاری‌ست. نخ هیچ رابطه‌ای به دیگری گره نمی‌خورد و بریده‌بریده، میان تردید و خشونت و خیانت و شیفتگی و فقر رها می‌شود. هر راهی به بن‌بستی از استیصال می‌رسد و در هر کنجی مرگ خفته است. هر آرزویی زود پوچ می‌شود و هیچ رویایی دوام ندارد. جهانی به‌تمامی بناشده بر تزلزل و شک و خودویرانی که هر عشقی را تباه و هر امیدی را یأس می‌کند؛ پنجه بر چهرۀ مفاهیم والا می‌کشد و آسمان را به زیر می‌آورد تا چاره‌ای باشد اما آسمان نیز چون سایه‌ها زیر لوای جادو می‌گریزد و محو می‌شود. اما این جهان لغزان و تاریک برای ما آشناست. انقدر آشنا که مدت کوتاهی بعد از ورود به آن احساس می‌کنید که باید دستتان را به دیوار بگیرید تا زمین نخورید، اما شاید هیچ دیوار محکمی پیدا نکنید. پس آنگاه قدم به آن بگذارید که آمادۀ سقوط و ویرانی باشید.
        

          مجموعه ۱۱ داستان کوتاه نوشته جناب آقای صادق هدایت 
اولین اثری هست که از این نویسنده میخونم. 
پایان همه این داستان ها به طرز غمناکی به اتمام میرسن که  هر فرد مجبور میشه با توجه به طرز تفکرش  از نتیجه اینها برداشت کنه 
همه این داستان ها جوری نوشته شدن که مثال هاش رو میتونم در زندگی امروزه مون پیدا کنیم .
در کل از خوندنش لذت بردم
        

           " دريغا كه بار دگر شام شد ،
" سراپاي گيتي سيه فام شد ،
" همه خلق را گاه آرام شد ،
" مگر من، كه رنج و غمم شد فزون .
" جهان را نباشد خوشي در مزاج ،
" بجز مرگ نبود غمم را علاج ،
" وليكن در آن گوشه در پاي كاج ،
" چكيده است بر خاك سه قطره خون "
« صادق هدایت »

        

          شاهکار، می‌شه گفت مقدمه‌ای بر بوف کور
        

          یکی از نمادین ترین و رازآلودترین نوشته های هدایت است که فضای تلخ، کابوس وار و پوچ‌گرایانه آن به خوبی سبک صادق هدایت را منعکس میکند. این کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه بسیار گیرا  است که ذهن خواننده را بسیار درگیر خود میکند. درون مایه این داستان مرگ، جنون ، بی‌عدالتی و بیگانگی انسان را دنبال میکنند و میتواند گزینه مناسبی برای اوقات خیلی خیلی فراغت باشد....
        

          بهترین قصه‌اش، که یکی از شاهکارهای داستان نویسی مدرن معاصره، سه قطره خون بود. و جز یکی دو قصه که لحن شعاریش مشهود بود، باقی واقعا دلچسب و ظریف بودن‌‌. به ویژه گجسته دژ و داش آکل
        

          داستان اولش خیلی عجیب تموم شد زیاد متوجه مفهومش نشدم ولی فضای عجیبی داشت بعضی داستان هاش خیلی جالب بعضیاش بی مفهوم بعد از بوف کور و زنده بگور این از بقیه کتابای صادق هدایت جالب تره به نظرم
        

          این نویسنده به قولی مظلوم واقع شده وکسانی که اطلاعات کافی راجبش ندارند دیگران را از خواندن کتاب های مفیدش باز میدارند .حتما مطالعه کنید داستان های جالب و کوتاه و قابل تاملی دارد و نیاز به درک بالا میباشد .
        

          واقعا شاهکار هستش و به زیبایی توی داستان‌های زندگی مختلف غم و درد رو به ما نشون میده
        

          چه چیزی کابوس یک مرد ایرانی است؟
        

          از آن کتابایی است که بعد از خواندن  هر قسمتش، سرت را از نوشته‌ها برمی‌داری، به کُنجی خیره زل میزنی. 
از اون کتابا که تلخِ غمگینِ اجتماعی و درام است. 
تحسین برانگیز بود. هدایت ذهن خلاقِ تاریکی داشت. 
تاریک...! 
داشت...! 
قلمش را دوست داشتم. 
بازهم از صادق هدایت خواهم خواند. 
        

          فضای کتاب فضای تاریک و سیاهی بود؛ درباره خیانت، خودکشی، عشق پیرمرد به یک دختربچه و... بود. ذره ای در کتاب امید و خوش بینی وجود نداشت. البته این ممکن است بخاطر شرایطی بوده باشه که نویسنده در اون زندگی می‌کرده. اما در کل من توقع بیشتری نسبت به کتاب با اون معروفیتی که داشت داشتم.