فرمین موش کتاب خوان: ماجراهای یک شهرنشین غربتی

: اولین کتاب­ها را بر اساس طعمشان فقط می­خوردم؛خوشحال گاز می­زدم و می­جویدم.اما خیلی زود شروع کردم به پراکنده خواندن دورو بر لبه­های غذاهایم.و با گذشت زمان،بیش­تر خواندم و کم­تر جویدم،تا این­که درنهایت کمابیش تمام ساعت­های بیداری­ام را صرف خواندن می­کردم و فقط حاشیه­ها را می­جویدم.