حقیقتا کلی حرف برای گفتن در مورد این کتاب دارم اما نمیدونم چطوری باید بگمشون
 خوندن یادداشت های بقیه در مورد سووشون به درک بیشتر کتاب کمک کرد و از تمام کسانی که یادداشت گذاشتن و کتاب رو نقد و برسی کردن خیلی خیلی ممنونم
در کل بخوام بگم دوسش داشتم 
چیزه اغراق شده ای توی داستان نبود چیزی که بخواد روند کتابو مختل کنه و سادگی ولی عمق این کتاب به دلم نشست 






*تصویری که میبینید چهره ی زری خانم هستش که چت جی بی تی برام درستش کرد*
      

        دقیقا اون کتابیه که میشه همه جا برد و از هرجا که خواستیم شروعش کنم 
 
      

         این کتاب به خوبی ایمان و اراده قوی خواستار اثبات خود به دیگران و تنهایی و نشون داده بود ماه های
 پشت سره هم و تلاش برای سید ماهی و اثبات خودش به بقیه که  هرچند پیر شده بازم میتونه ماهی بگیره و میتونه کاری که میخواد رو بکنه حتی اگه دیر بشه حتی اگه سخت و طاقت فرسا باشه میتونه انجامش بده 

 بتونه نه تنها خودش رو به دیگران بلکه به خودش هم ثابت کنه
      

        برای من این جلد دوست داشتنی تر از جلد اول بود و کلا این جلد پر از هایلایته 
      

         طاعون کتابی بود که به خوبی بیماری،درد،رنج،سختی،دلتنگی،حس پوچی.سردرگمی و غم رو نشون داده بود 

{ کودکی که در اثر طاعون جان باخت ... اشک هایی که بالای سرش ریخته شدند و در نهایت بدنی که سرد شد به سرمای سوزناکه طاعون  }
      

        اخرش واقعا غیر قابل پیش بینی بود برام 
به هیچ  عنوان فکر نمیکردم که همچین اتفاقی بیفته و خب این کتاب باره دیگه بهم یاداوری کرد که به هیچ کسی نمیشه اعتماد کرد چه در واقعیت و چه در کتاب ها
      

        🥲🥲✨️✨️ چی میتونم بگم جز اینکه بخونیدش
      

        واقعا عالیه
      

         انیمش خیلی بهتره 
و خب طبق معمول مانگاش پر از سانسور بود ولی در کل دوسش داشتم
      

        میتونست خیلی بهتر باشه کتاب از نظر معمایی اوکی بود و خوب پیش میرفت و من خودم به شخصه اصلا نتونستم آخرشو درست حدس بزنم  
نمیتونم بگم دوسش داشتم و در عین حال نمیتونمم بگم دوسش نداشتم یه چیزی بین این دوتاعه 
      

        داستانش خیلی بامزست و کتاب متفاوتیه 
      

        از اونایی بود که بعد از تموم کردنش ذهنتو درگیر میکنه
      

        کتابه بامزه ایه 
بخاطر عکسا و نقاشیایی که توش بکار رفته کاملا میشه غرق شد و زودم تموم میشه جون بیشترش عکسه 
      

        ۱۲ سالم بود که خوندمش و یادمه که واقعا زیادی جذبش شده بودم خیلی داستان روونی داره و پر از عکسه این کتاب باعث شد من کلا تا مدت خیلی طولانی عاشق نشر پرتقال و کتابهاش شم وایبه خیلی خیلی خوبی داره و از اسمش معلومه که کلا فضاییه ولی کمی متفاوت تر با موجودات متفاوت
      

        ماجراش اوکی بود و دوسش داشتم موضوعشو  ولی اولاش یکمی افسرده کننده بود و وایب خسته کننده ای  برام داشت اون موقع