اولین روایتی که از تاریخ شفاهی پیشرفت خوانده ام که در نوع خودش مجموعه ی جدید، لازم و مفیدی است. کتاب در واقع خاطرات چند دانشجوی پررو، خلاق، دست خالی و امروزی است که می فهمند دانشگاه به هیچ دردی نمیخورد مگر اینکه خودت برای خودت کار درست کنی.
        

          کتاب «آرزو‌های دست ساز» را که خواندم، انگار دستی مرا دوباره هول داد وسط روزگار دانشجویی و فیزیک و مدار‌های الکترونیک و اتاق بسیج دانشجویی و تمام آن دغدغه‌های علمی و فرهنگی و تعهدات ملی و رویا‌ها و دوندگی ها... .

راستش غبطه خوردم به آن همه ایستادگی و جهد و تلاش متعهدانه و خستگی ناپذیر.

کتاب از چند جهت دارای برجستگی بود: فُرم و ادبیات نگارش آن و محتوای آن.

نویسنده با ادبیاتی ساده و روان و در قالبی نیمه داستانی توانسته بود مفاهیم ـ گاه تخصصی ـ را به ساده‌ترین شکل ممکن بیان کند که این باعث شده بود کتاب مخاطب بیشتری پیدا کند و تا انتها، همراه بماند.

محتوای کتاب، دو مدل قهرمان را معرفی می‌کرد که هردو در کنار هم، روند شکل‌گیری و موفقیت این شرکت دانش بنیان را به بهترین نحو پیش می‌بردند:

مدل اول، دانشجو‌ها و اعضای اصلی شرکت بودند با این ویژگی ها:

۱. نگاه رو به بالا: آن‌ها دانشگاه و اسباب و لوازمش را کعبه آمال خود نمی‌دانستند؛ بنابراین چهارچوب دانشگاه، آن‌ها را در برابر افکار و فعالیت‌ها و دغدغه هایشان متوقف نکرد.

۲. رفاقت و صمیمیت و نداشتن منیّت: بنای همکاری اعضای این تیم قوی و پُرانگیزه، رفاقتی ماورای مادیات دنیایی بود. رفاقتی از جنس معنویت و عقیده. برای همین هیچ‌گاه مشکلات و موانع مادی، آسیبی به آن وارد نکرد و آن‌ها را از هدفشان باز نداشت.

۳. رعایت حق و انصاف و احکام دین: شاید آن زمان که شرکت، در سخت‌ترین شرایط مالی بود، ولی اعضا، بخشی از لوازم را برای خمس در نظر گرفتند؛ یا آن زمان که برای ارائه دقت بیشتر و جلوگیری از خطا، خطر از دست دادن مشتری‌های ارزان پسند را به جان خریدند و قطعات بیشتری در سیستم قراردادند، در حالت عادی کسی حتی فکرش را هم نمی‌کرد که وعده خدا آن قدر حتمی و قریب الوقوع باشد و چند برابر، جبران کند.

۴. ایمان و تعهد: بچه‌ها به کاری که می‌کردند ایمان داشتند و این ایمان، آن‌ها را در کارشان ثابت قدم کرد. طوری که با دست خالی در برابر تمام پارتی بازی‌ها و رانت بازی‌ها و موانع پیش رو ایستادگی کردند. آن‌ها با همین ایمان حرکت کردند. خدا هم به کارشان برکت داد.

۵. عملگرایی: آن‌ها تنها به حرف بسنده نکردند، بلکه برای تمام حرف‌ها و رؤیا‌ها و برنامه هایشان، نقشه اجرایی رسم کردند و به آن‌عمل کردند. بسیجی واقعی یعنی همین. چیزی که در جامعه ما نباید رنگ ببازد. تشکل‌های دانشجویی ما باید از حرف به عمل و تولید برسند.

۶. تجربه‌گرایی و فرصت‌سازی. هر مشکل و شکست، برای آن‌ها تجربه‌ای می‌ساخت که به خوبی از آن استفاده می‌کردند و برای حل مشکلات بعد، راه حل‌های بهتری را به کار می‌گرفتند.

۷. داشتن امید و انگیزه بسیار قوی: جامعه ما، نیازمند چنین فضای پُرامید و پُرانگیزه‌ای است که جوانان بتوانند با وجود تمام مشکلات، اینقدر زیبابین باشند و رو به جلو حرکت کنند. جمله‌ای که بار‌ها در کتاب تکرار شد، شاید موتور محرکه‌ای برای تمام آنهاییست که می‌خواهند کاری ارزشمند را با تمام سختی به انجام برسانند: «ارزش هر کار با میزان دور از دسترس بودن آن رابطه مستقیم دارد...».

مدل دوم قهرمان که کتاب معرفی کرد، بزرگ مردی بود که اعتماد، حمایت و تشویق‌های او، بازوی محکم اهرم موفقیت این شرکت بود؛ و او جناب آقای «حمید کاظمی» بود که با تمام وجود، از بچه‌ها و تلاش و تعهد آنان دفاع کرد.

به امید روزی که این دست مسؤولان و بزرگان، بیشتر و محکم تر، دست جوانان پُرتلاش کشور را بگیرند و بلند کنند.

همچنین نویسنده با وجود اینکه عقیده و پسند سیاسی خود را در لا به لای جملات بیان کرده، و چندان بی طرفانه ننوشته، اما جانب حق و انصاف را به درستی رعایت و در انتقال کامل مفاهیم لازم و مفید کاملاً توانا و موفق عمل کرده است.

به امید روزی که همه جوانان و آینده سازان ایران اسلامی، از تجربیات موفق پیشرفت هموطنانشان بدانند و با امید و عشق و تلاش، آن را گسترش دهند.

رهبر انقلاب می‌فرماید: «دشمن می‌خواهد بگوید که شما نمی‌توانید یا ندارید؛ بنده اصرار دارم به مردم بگویم که ما می‌توانیم و ما دارا هستیم و امکاناتمان فراوان است. مسئولین ما باید به قدرت جوانان و به توانایی جوانان ایمان بیاورند و اهمّیّت بدهند؛ جوانان ما هم باید از کار خسته نشوند، از ابتکار خسته نشوند، از بعضی از قدرنشناسی‌ها دلسرد نشوند.» (بیانات رهبر معظم انقلاب ۱/۱/۱۳۹۷) /۹۲۵/ن ۶۰۲/ش
برچسب ها: یادداشت نویسی آرزوهای دست ساز
        

          اگر دنبال کتابهای روانشناسی موفقیت، توسعه کسب و‌کار، افزایش امید و انگیزه، مقابله با اهمال کاری میگردید، به جای کتابهای فانتزی غربی، حتما «آرزوهای دست ساز» را بخوانید که اراده جوانان همسن و سال خودمان را نشان میدهد که با تمام مشکلات همین جامعه جنگیدند و به جای آیه یاس خواندن، آیه امید را تلاوت کردند و کاری کردند کارستان!

این کتاب روایت عده ای از دانشجویان همین دانشگاههای خودمان است که با دست خالی در برابر مافیای قدرت و ثروت، در برابر بوروکراسی های دست و پاگیر اداری، در برابر زالوصفتهایی که تحریم برایشان آب و نان داشت، در برابر جذابیتهای آنسوی مرز، در برابر تمام نشدن ها، فعل توانستن را صرف کردند و با تاسیس یک شرکت دانش بنیان ، مسائلی را از مسائل کشورمان حل کردند.
کارابین، فقط یک دوربین سرعت سنج مبتنی بر پردازش تصویر نیست، کارابین دوربینی است که تلاش و زحمات شبانه روزی جهادی یک گروه نخبه و با ایمان را در تاریخ این انقلاب ثبت کرد.
این فقط یک روایت از هزاران هزار تجربه موفق حل مساله و پیشرفت متکی بر بوم و اعتماد به جوانان در میدان مردمی ترین انقلاب جهان است که به هزاران دلیل هنوز روایت و ثبت نشده.
        

          جدا از محتوای جذاب این دست از کتاب‌ها روی فرم آن‌ها هم خیلی می‌شود مانور داد. یکی از دوره‌های مهم روایت‌های ایرانی، دوره گذار از کپی، پیستِ مصاحبه‌هاست. جداً دیگر شورش داشت در می‌آمد!
به گفته خودِ آقای نویسنده در مقدمه، بعد از جمع‌آوری مصاحبه در فکر یک فرم جدید بوده و بعد از بررسی‌های آثار مشابه ایرانی و خارجی به این نتیجه می‌رسد که باید طرحی نو درانداخت. 
حاصل کار می‌شود این که کتاب از زبان یک دانشجوی خیالی برای دوره کارآموزی به همین شرکت می‌رود، بیان می‌شود و او راوی روایت‌هاست. البته با پایبندی کامل به واقعیت ماجرا.
در مورد محتوای کتاب مفصل‌تر در نظرات دوستان دیگر می‌توانید بخوانید...
        

          با اینکه بی¬نهایت اهل کتاب هستم اما به دلیل علاقه و فعالیت خاصی که دارم کتاب¬های ادبی همیشه در اولویت هستند. گاهی هم تاریخ شفاهی یا زندگی¬نامه افراد. خیلی کم پیش آمده که از خواندن زندگی¬نامه¬ای به اندازه¬ئ کافی لذت برده باشم مگر اینکه در روند زندگی فرد، اتفاقی جمعی رقم خورده باشد. کتاب¬هایی که به بررسی اتفاقات خاص اشاره می¬کنند هم به تازگی در دسته¬ئ علاقمندی¬های من قرار گرفته¬اند. مثلاً کتاب-هایی که جریان¬های سیاسی، مذهبی مثل بهایت را بررسی کرده¬اند. «آرزوهای دست¬ساز» یکی از آن کتابها بود. کتاب که به ماجرای شکل¬گیری یک شرکت دانش¬بنیان پرداخته است. اما بهانه¬ئ روایت این کتاب به صورت داستانی شکل گرفته. جوانی برای دوره¬ئ کارآموزی خود به یک شرکت دانش¬بنیان معرفی می¬شود و در دوره¬ئ کارآموزی پای صحبت اعضای شرکت می¬نشیند تا رمز و راز موفقیت آنها را کشف کند. اما با خواندن مقدمه¬ئ کتاب و با بررسی منابع متوجه می¬شویم که کار بیش از یک گفتگوی ساده است. مصاحبه¬ها همه کاملاً تخصصی بوده و راوی کتاب از صفر تا صد شرکت را بر اساس مستندات، مکتوب کرده است. در مقدمه عنوان شده «برخی اتفاقات حاشیه¬ای از جمله خلق شخصیت کارآموز، تلاشی است برای حفظ انسجام و افزایش جذابیت متن، با این توضیح که به هیچ¬¬وجه دخل و تصرفی در اصل رخدادها و نقل قول¬ها انجام نشده است» 
راوی ابتدا به صورت ظاهری شرکت و افراد را معرفی می¬کند و از محصولی به نام « کارابین» صحبت می¬کند. محصولی که برای منِ مخاطب نام آشنایی نبود. اما با خواندن این کتاب هم با کارابین آشنا شدم هم از فرآیندی که باعث ساخته شدن این محصول شده است. یک فرآیند سخت و پیچیده که در نوع خود یک جهاد محسوب می¬شود. 
        

          خیلی وقت پیش خوندم جزییات یادم نیست اما میدونم که کتاب خیلی دوست داشتنی بود فضا تشکلی و فضا علمی کار دوست داشتم و انگیزه بخش و زیبا بود
توصیه میکنم 
        

          _بسم الله الرحمن الرحیم_

راستش قبل از این وقتی از زبون دانشجوهای مهاجر میشنیدم سختیای فضای کارآفرینی مرتبط با رشته‌شون در ایران رو، ته دلم میگفتم همه‌اش بهانه است.  الآن هم میگم بهانه است ولی نه بخش زیادیش!
ینی به جای نقش اولای ماجرا، کمر من شکست در طول روایت.  واقعا دمشون گرم.

سیر داستانی‌ای که مولف داده بود و از زبان کارورزی که به شرکت میره روایت میکرد، ایده‌ی جالبی بود! هرچند یه جاهایی صحبتاش کلیشه‌ای بود به نظرم.

و ممنون از مجموعه‌ی "روایت پیشرفت" راه یار که در عین ترسیم دشواریای مسیر، نشون میده چطور  یه سریا بلاخره تونستن چراغی روشن کنن...

پ.ن : رشته‌ام و مسیر شغلیم مرتبط نیست، اما فکر کنم داستان این‌ها همون چیزیه که دانش‌آموزای آینده‌ام بهش نیاز دارن :) 
پ.ن۲ : و اما امیدی که بعد از مطالعه‌ی این کتابا ته دلم خیس میخوره...


        

          تاب آرزوهای دست ساز را که دست می گیری، بیش از همیشه این مفهوم عالی در ذهن انسان تداعی و پررنگ می شود که  «لیس الانسان الا ما سعی». آرزوها و رویا و تمناها بیش از آن که دست یافتنی باشند، دست سازند! این پیام اصلی کتاب است که اگر بخواهی و همت پیشه کنی، مانع و رادعی پیش تو نیست و آرزو و رویایت در دستان توست...

یکی از محصولات متفاوت انتشارات راه یار، همین  «آرزوهای دست ساز» است. سوژه، چیزی است که کمتر کسی سراغ آن میرود. اساساً وقتی صحبت از تاریخ شفاهی می شود، با توجه به سابقه ی ذهنی ما و محصولاتی که در این حوزه دیده ایم، ذهنمان می رود به سمتِ تاریخ جنگ و انقلاب و خاطرات رزمندگان و شهدا و... . و حال اینکه موضوع  «پیشرفت» در عرصه های علمی هم جزیی از تاریخ مبارک انقلاب اسلامی و کشور ماست. از این جهت پرداختن به این مقوله، بکر و نشان از هوشمندی دفتر مطالعات جبهه فرهنگی دارد.



 «آرزوهای دست ساز» قصه ی الگو گرفتنیِ بچه هایی است که رشد و نموشان ریشه در فرهنگ انقلاب و مکتب امام دارد. این را از تقیدشان به نماز، پرداخت خمس سود شرکت، پرهیز از مال حرام و قرارداد شبه ناک، وجدان کاری، مشارکت در امور جهادی، تلاش بی وقفه و خستگی ناپذیری و... در جای جای کتاب، به عیان می توان دید.

طرح روایت کتاب، که با ورود دانشجویی کار آموز به شرکت، پی ریزی شده است، در نوع خود جالب است. همین قالب توانسته زوایای مختلف فعالیت ها و موفقیت های بچه ها را خوب پوشش دهد. 

فرازهایی از کتاب انصافا جسورانه است. مخصوصا آنجا که از شرکت ها و مدیرانی نام می برد که منافع و مطامع دنیایی و پول و حق ماموریت و سفرهای خارجی خود را بر همه چیز ترجیح می دهند، حتی به بهای نابودی انگیزه ی پاک جوانان و زمین خوردن ایده ها و تشکیلات آنها. این درد بزرگی است که کتاب، از کنار آن به راحتی نگذشته و به نظرم پته ی آقایان را خوب روی آب ریخته!

مسؤلان بالادستی لطفا کتاب را ببینند و بفهمند اوضاع از چه قرار است! 

در عین حال از آقای کاظمی نامی هم در مجموعه ی ناجا نام برده شده است که حتما یکی از قهرمانان کتاب و عامل امید و ثبات و رشد بچه های شرکت، هموست. کاش امثال کاظمی ها در بدنه ی مدیریت کشور باشند و تکثیر شوند. هرجا که مدیران فهیم و انقلابی به تور این بچه‌ها خورده اند، کار بلند شده و جلو رفته و هرجا که مدیران دنیایی و مادی و محتاط و محافظ کار و منفعت طلب، جلوی راه بچه ها سبز شده اند، گند زده اند به کار و بار و حال و احوال بچه ها! 

عزت نفس خوب این بچه‌ها، مقاومت و پوست کلفتی شان در مصائب و مشکلات، مهارت و اعتماد به نفسشان در ارائه ایده ها و... از نقاط درخشان کتاب است. هر کدام از بچه های شرکت کارشان را خوب بلدند و دانش لازم در حیطه ی وظایفشان را دارند. 

با توجه به اینکه عمده ی روایت ها مربوط به نضج و شکل گیری و رشد شرکت است، خوب بود که به فعالیت‌های دو سه ساله ی اخیر شرکتبا توجه به اینکه دانش بنیان ها روی بورس افتاده اند بیشتر پرداخته می شد.

کتاب خوش ساخت، خوش خوان و کم حجم است و وقت چندانی برای مطالعه نمی‌گیرد. حدود 150 صفحه متن دارد اما انرژی و برکت این سطور فوق العاده است.

ضمائم، اسناد و عکس های آخر کتاب هم، قابل ملاحظه است. 

نه فقط شرکت های دانش بنیان و مجموعه‌ های علمی و فنی و دانشجویی، بلکه خوب است مجموعه های فرهنگی و تربیتی کشور هم سری به  «آرزوهای دست ساز» بزنند و یاد بگیرند. جهاد همین است دیگر!

به لطف الهی این کتاب در همین روزها به چاپ پنجم رسیده است که جای خوشحالی و تقدیر دارد.

والسلام.
        

          کتاب خوبی بود از تجربه شکل‌گیری یک شرکت دانش‌بنیان در ح.زه الکترونیک. اما به نظرم می‌توانست جزییات و نکات بیشتری هم داشته باشد. نصف کتاب تاریخچه فعالیت‌های دانش‌جویی بنیان‌گذاران شرکت بود که البته لازم هم بود.
یک نکته دیگر این‌که کتاب تنها برای قشر مذهبی و انقلابی نوشته شده. درحالی که روایت پیشرفت را می‌توان و باید برای قشر عام‌تری از مردم نوشت. به‌گونه‌ای که برای همه قابل لمس و جذاب باشد و با آن ارتباط بگیرند.
        

          کتابی مناسب برای دانش‌آموزان، دانشجویان و علاقه‌مندان به صنعت. خوندن این کتاب شما رو با چند جوان در راه طی شده توسط آنها همراه میکنه.
خوندن این کتاب به شما کمک میکنه تا با سختی‌ها و چالش‌های این تیم پرانگیزه و امیدوار آشنا بشید و همچنین درس‌های خوبی در راستای کار تیمی و وارد میدان عمل شدن را یاد بگیرید.
        

          از این دست کتاب های روایت پیشرفت یه تازگی خیلی نوشته میشود و این خودش یک پیشرفت در صنعت نویسندگی و چاپ کتاب است . اینکه ما بتوانیم پیشرفت های جوانان مان را نشان دهیم و مطالعه کنیم و درس بگیریم خیلی مهم است .  
بسیار انگیزه بخش بود . خارج شدن از فضای تئوریک دانشگاه و وارد شدن به فضای عملی برای حل مشکلات مردم جرئت میخواهد که خیلی ها ندارند . 
        

          این کتاب را به دانشجویان همیشه توصیه می‌کنم

 و بلافاصله کتاب کفش باز را
 خاطرات رئیس شرکت نایک
 و می‌گویم فکر نکنید فقط در ایران این گونه هست
 همه جای دنیا راه همین هست
        

          کم حجم اما دل چسب✨
اول فکر میکردم قراره با یک کتاب خشک که داستان شکل گیری یک شرکت دانش بنیان را شرح میدهد روبه رو بشم
اما غافلگیر شدم نه تنها خشک نبود که به شدت تر بود😁
با خوندن چند صفحه اول داستان عطر امید مشام ذهنم را پر کرد از ان کتاب هایی که دوست داری جملاتش را یک گوشه ذهنت تا همیشه یادگاری بگذاری
قلمی روان و ملموس که خواننده رو با تک تک دانشجو های دیروز، بچه های شرکت امروز و ماجراهاشون همراه میکنه 
جوان هایی از جنس امید،انگیزه،جسارت،ایمان که نمی توانستند و نمی خواستند عادی باشند و تغییر آفرین شدند، کسانی که نه تنها زیر آوار سنگ هایی که به طرفشان پرت میشد مدفون نشدند که از انها پلی ساختند به سمت جهش
آموختم باید متفاوت بود و اصل در هر شرایطی و هر شکلی ایستادن است که دوام در ایستادگی، هر شرایط و شکلی را به سود انسان می سازد (نادر ابراهیمی) 
به جای خوندن کتاب های موفقیت زرد و خارجی این کتاب پیشنهاد میشه به خصوص برای دانشجو ها
نکته جالب این کتاب بیان حقیقت ها و نشان دادن ساختار معیوب برخی نهاد ها بود مثل این جمله:«هیچ وقت احساس تحریم از ان طرف را نکردیم مشکل اصلی ما تحریم های داخلی بود که دمار از روزگارمان در می اورد»
        

          یک کتاب داستانی که راوی آن دانشجویی است که برای کاراموزی به یک شرکت دانش‌بنیان می‌رود و در گفتگو با اعضایش سرگذشت آن را از زبان افراد مختلف برای ما بیان می‌کند.

به نظرم کتاب زبان خوبی داشت، جهت گیری سیاسی پررنگی نداشت که به خاطرش دافعه ایجاد بشه و جربیات خوبی رو با مخاطب در میان می‌گذاشت. دید درست و خوبی می‌داد‌.
خواندنش برای هر دانشجویی به خصوص سال اولی ها واقعا ضروریه.
        

          آرزو های دست ساز  کتابی هست  که شور ،انگیزه ،تلاش 
و روحیه ی کار آفرینی  رو  برای من به تصویر کشید
تلاش هایی که جوانان دانشجویی که در همین شرایط سخت رویا پردازی کردند و آن را به واقعیت تبدیل کردن...
 و شاید نکته ای که این کتاب رو برای من خیلی خاص کرد  ایرانی بودنش بود  ...

  
        

          ◾با این‌که دو سالی از پایان کارم با شرکت‌های ریز و درشت دانش‌بنیان تمام شده و این روزها دغدغه‌ها و برنامه‌های دیگری دارم، اما خواندن این کتاب، داغ آن روزهایم را تازه کرد.

◾شب‌خوابی کف شرکت با زیراندازی از پلاستیک حباب‌دار و کارتن‌های محصولات و پتویی از کاپشن کثیف و زنگار گرفته از باران اسیدی و نمناک تهران! یا درگیری با مسئولین پر رو و بدتر، دروغگوی وزارت نیرو، دویدن دنبال استانداردهای CE و TUV اروپایی برای شرکت دولتی داخلی که سازمان استاندارد ملی مملکت را قبول ندارد و آخر سر دور خوردن از شرکت‌های دولتی وصل به چاه‌های نفت‌خیز جنوب!

◾همگی را درک کرده بودم. در میانه‌های بحران ترور حاج قاسم عزیز، وقتی که خون در رگ‌هایم مثل روغن داغ می‌جوشید، پشت میز کار در اتاقک کوچک (که بعدها فهمیدم این اتاقک در واقع گل‌خانه آن واحد بوده و دوستانم با قیمت پایینی اجاره‌اش کرده بودند!) می‌نشستم و کار می‌کردم، حتی تصورش را هم نمی‌کردم که شرکت‌ها و مجموعه‌های خصوصی دیگری هم رنج ما را کشیده بودند و جاده پیشرفت تولید داخل را هموارتر کرده‌اند.

◾تجربیات این شرکت در پروژه‌های دولتی، نظام قراردادی و پرداختی نامنظم و پر ایراد و هم چنین حرکت به سوی محصول محوری به جای پروژه محوری و کار با مردم عادی به جای مشارکت در پروژه‌های دولتی، تجربیات مشترک بیشتر شرکت‌های ریز و درشت نوپای یکی دو دهه اخیر است.

◾دم‌شان گرم! انشاله همیشه موفق و سربلند باشند...
        

          روایت تلاش یه عده جوون که بدون پارتی، با تلاش و توکل و پشتکار رویاهاشون رو محقق کردن. محقق کردن یه رویا یعنی حل کردن مشکل، یعنی ساختن یه محصولی که بتونه دردی از دردها رو دوا کنه.
هروقت خسته شدید، بدون انگیزه و فرسوده شدید روایت تلاش این جوون‌هارو بخونید تا دوباره سرپا شید.

«آرزوهای دست‌ساز» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/69563
        

          حدود چند سال پیش فکر می کنم جزو اولین نفراتی بودم که کتاب تازه چاپ شده اش را خواندم
آن زمان دانشجو بودم و در ذهنم پر از ایده و انگیزه
شیرینی خواندن کتاب هنوز زیر زبانم بود که دنیا چرخ زد و در قامت یک معلم کتاب را به دانش آموزانم معرفی کردم و خودم هم برای بار دوم کتاب را خواندم 
دانش آموزانم از آن درس خوان های با انگیزه ای هستند که مطمئنم گره های کشورم در آینده  نزدیک به دست آن ها باز می شود
برای همین تصمیم گرفتم این مدل کتاب ها را به آن ها معرفی کنم تا مسیر درس خواندن و پیشرفت علمی و هدف گذاری برایشان روشن تر شود و محکمتر قدم در راه پیشرفت کشور بگذارند 
و اما کتاب...
هر بخش از کتاب داستان یکی از اعضای شرکت را روایت می کند از خاطرات  دانش آموزی، دانشجویی تا تاسیس شرکت

هیچ وقت فکر نمی کردم دوربین هایی که هر روز  بی تفاوت از کنارشان عبور می کنیم چنین گذشته جذابی داشته باشند
اما از این بعد دوربین ها برای من نشانه تلاش اند و ناامید نشدن و یک کار تیمی قوی ... 

و نکته آخری که در این کتاب نظر مرا به خود جلب کرد آدمهایی بودند که راه را برای این جوان ها باز کردند این آدم ها شاید تعدادشان کم باشد اما همه جا هستند چه درمقام یک مسوول دولتی چه یک سرمایه‌گذار و حتی یک معلم... وما عجیب به این ادم های خوب در اطرافمان نیاز داریم 
و ما برای پیشرفت کشور عجیب به این آدم های خوب نیاز داریم 
        

          خیلی این جور کتاب‌ها به نظرم کمک میکنه به اونایی که تو فکرشون تشکیل شرکت دانش بنیان هست
        

          از جذاب بودن و روون بودن کتاب همین رو بگم که وقتی شروع به خوندنش می کنید نمی فهمید که کی تمومش کردید اقای میلاد حبیبی تونسته بود به صورت جمع و جور و جذاب موضوع رو جمع و جور کنه

با خوندن این جور کتاب ها همیشه این جمله میاد توی ذهنم که اگر من ایرانی ام و دلسوز کشور پس اینها چی اند، این کتاب‌ها همیشه به ما یک جمله رو می فهمونن  «اگر بخواهید، شما می‌توانید»