◾مرحوم پرویز شهریاری، خدمات گسترده و ارزنده‌ای به ریاضیات و علوم پایه در کشور کرده است. حداقل چند نسل از دانش‌آموزان کشور، مدیون کتب تالیفی یا ترجمه‌ای ایشان در باب ریاضیات هستند.
◾اولین بار این کتاب ایشان را در دوره راهنمایی تحصیلی، وقتی پی تحقیق درس ریاضی درباره تاریخ عدد π می‌گشتم، دیدم. کتاب، بسیار خلاصه، مختصر و مفید است. تاریخ ریاضیات را از تاریخ عدد شروع می‌کند و تاریخ هندسه و دیفرانسیل و انتگرال را هم در بر می‌گیرد.
◾بدبختانه اما، همانقدر که ساده تاریخ ریاضی را بررسی می‌کند، از کنار تاریخ مظلوم ریاضی ایرانی می‌گذرد و صرفا خط زمانی مرسوم و غالب ریاضی دنیا را پی می‌گیرد. این اتفاق سبب می‌شود خیلی از اوقات، دست آوردهای ریاضی‌دانان ایرانی، به نام دانشمندان اروپایی و غربی فاکتور بشود!
◾کتاب، تاریخ معاصر علم ریاضی را بررسی نمی‌کند و خبری از دیوید هیلبرت و دیگران در آن نیست و لایه‌های گسترده علم‌مدرن از چشم دانش‌آموز دور می‌ماند که چندان بد هم نیست و به درد او نمی‌خورد.
◾در گذشته، انتشارات مدرسه (وابسته به وزارت آموزش و پرورش)، سری کتاب‌های کوچک ریاضی را منتشر می‌کرد که این کتاب ۲۸مین جلد از آن خانواده است. این سری کتاب‌ها، به منظور آموزش تکمیلی مباحث کتاب‌های ریاضی دبیرستان منتشر می‌شدند. اما نمیدانم چه شد که پس از مدتی جواب دادن این کتاب‌ها و نشان دادن کارایی بالای خود در آموزش عمیق و جذاب ریاضیات به نسل نوجوان دانش‌آموز آن روزگار، دیگر هرگز چاپ نشدند!😳😳😳
      

        ◾کودکانه است. هنگامه سربازی خوانده‌امش. با این حال برای نوجوانان مناسب است. یا اگر کتابخانه پادگان چیز دیگری نداشت، می‌توان به این کم قناعت کرد تا اتلاف محض عمر و وقت و  خراشیدگی روح و جسم، کمتر به چشم بیاید و زمان کمی تندتر بگذرد تا احوالات و ایام هم بگذرد و شاید خدمت مقدس به سر آید...

◾فی‌الحال، چیزی میان یک پادآرمانشهر و سای‌فای است! اصلا نفهمیدم باید چه برداشت می‌کردم. شاید عیب کار از من بود ولی تز داستان، تکراری و روندش، خطی و قابل پیش‌بینی بود و چیز دندان‌گیری نداشت.

◾از کف رودخانه برق استخراج می‌کنند و لندن را مدرن[تر] کرده‌اند و دور شهر حصار و حفاظ کشیده‌اند و الخ! و این‌ جوان نقش اول که اسیر توطئه‌ها می‌شود و فراری و پناهنده به جنگل و خلاصه همان داستان تکراری شورش و این حرف‌ها...
      

        🌸دوستی دارم بهتر از برگ گل!😳 بزرگواری که آن‌قدر خواستگاری رفته که همه کوچه پس کوچه‌های شهر را از بر است، مثل یک راننده تاکسی زبر دست...!

🌸آن‌طور که یادم مانده روز زمستانی‌ای بود،  برف نازکی باریده بود، که بحث ازدواج نقل مجلس دو نفره ما شد! کلی از خاطراتش را بازگو کرد. شیرین و دل‌چسب بودند! از دسته گل‌ و جعبه شیرینی و از کت و شلواری که همیشه اتو کشیده پشت درب اتاقش در شرکت آویزان بود برای عزیمت به خواستگاری بعدی!

🌸متعجب بودم که یک‌نفر مگر چقدر باید ملاک‌های سفت و سختی داشته باشد که چند سال را استقامتی به خواستگاری برود و لنگه خودش را پیدا نکند!

🌸بعدها متوجه‌ام کرد که ملاک‌هایش اتفاقا خیلی عادی بوده‌اند اما بنده خدا، راضی نمی‌شده حتی از یکی از ملاک‌هایش هم دست بردارد! کوتاه بیا نبوده! (شاید اگر عازم مذاکرات هسته‌ای می‌شد... بگذریم!)

🌸بعدتر که قرار شد برای من زن بگیرند، اول باید مباحث پایه تئوریک ازدواج  را شیرفهمم می‌کردند! (مثلا چرا می‌خواهی زن بگیری؟! حقیقتا که جواب به این سوال از صد جلسه خواستگاری رفتن سخت‌تر است! و عموما جواب‌ها کلیشه‌ای اند!) یکی از همان روزها که به واسطه لطف و محبت بی‌کران جمع کثیر دوستان متاهل و در شرف تاهل، سیل عظیم کتاب‌ها، دوره‌های آموزشی، جزوات، سخنرانی‌های‌مفتی و‌ پولی، سمینارهای روحانی بذله‌گو محور و روانشناس‌محور و... به سمتم روانه می‌شد، این بزرگوار با کتابی که از رنگ رویش مشخص بود، چند دست گشته و لابه‌لای چه‌ها که نرفته و چه‌ها که ندیده به سراغم آمد! کتاب‌ مطلع مهر بانکی‌پورفرد بود. مشخصا این‌کتاب جمعیت کثیری را زن داده بود یا که شوهر و اگر زبان باز می‌کرد داستان‌ها برای تعریف کردن داشت!
کتاب خوبی بود. دیدم را بهبود بخشید و دستم را پر کرد. مراسم خواستگاری چیزی شبیه دیدارهای دیپلماتیک است! همه چیز مهم است از کلام و لباس گرفته تا زبان بدن و...!

🌸در کنار این کتاب خواندن کتاب‌ نیمه دیگرم از آقای محسن عباسی ولدی مناسب و مکمل است.

🌸اما بهترین دوره ازدواج که به آن برخورده‌ام، «دوره ازدواج اسلامی» آقای «حسین مختاری» است. شدیدا مفید! اگر قرار است کسی فقط یک‌دوره ازدواج را ببیند، همین یکی به‌نظرم کافی است. (آدرس کانال ایتا ایشان: https://eitaa.com/hsn_mokhtari)

🌸در آخر، «به نظر من» ازدواج مثل خریدن هندوانه است! باید «همه» تلاشت را به کار ببندی که بهترین گزینه را انتخاب کنی (و البته که بهترین‌ ورژن یا نسخه خودت باشی که دیگران هم تو را بپسندند و انتخاب کنند.) اما در نهایت باید توکل کنی و کار را به خدا بسپری که قطعا بهترین‌ها را رقم‌می‌زند...
      

        ◾به نظرم کتاب از ۴ بخش تشکیل شده. بخش اول به شکل‌گیری اطلاعات سپاه و ورود شهید کاظمی به آن می‌پردازد. ساختار سه بخشی اطلاعات سپاه و مدیریت محسن رضایی در این بخش مورد بحث است. این سه بخش متشکل‌اند از جریانات حامی سلطنت، جریانات التقاطی و جریانات چپ. در این بخش، به بررسی جریانات دانشجویی، سازوکار مدیریت صحنه کشور توسط جریانات سیاسی گوناگون به خصوص چپ‌ها و مسائلی از این دست می‌پردازد.
 
◾در بخش دوم به سراغ پرونده‌هایی که اطلاعات سپاه با آن‌ها درگیر بوده می‌پردازد. در این بخش به نحوه کار گروه‌هک‌های ضدانقلاب نظیر پیکار، مجاهدین خلق و به صورت مفصل به حزب توده می‌پردازد. اسامی و اشخاص کلیدی در صحنه به خوبی معرفی می‌شوند و هر کدام از آن‌ها را مولف، در پاورقی معرفی می‌کند تا مخاطب کمتر آشنا با این جریانات دچار سردرگمی نشود.

◾در بخش سوم به جدایی شهید کاظمی از اطلاعات سپاه و پیوستن به وزارت کشور، تحویل کامل اطلاعات سپاه و نیروهای آن به وزارت نوپای اطلاعات می‌پردازد.  در این بخش اطلاعات نخست‌وزیری که با به خدمت گیری بخشی از نیروهای ساواک آغاز به کار کرده، با تصویب قانون تشکیل وزارت اطلاعات، تبدیل به یک وزارت‌خانه می‌شود که همه فعالیت‌های امنیتی کشور را تحت کنترل می‌گیرد. این اتفاقات در این بخش به خوبی تشریح می‌شود.

◾در بخش چهارم، شهید کاظمی، مجددا به سپاه پاسداران ملحق می‌شود و اطلاعات سپاه را بنا به دستور محسن رضایی احیا می‌کند. فراز و فرودهای این تشکیلات از نو تاسیس شده و جرقه‌های تبدیل قرارگاه رمضان به نیروی قدس به خوبی بیان می‌شود.

🔷این کتاب مخصوصا برای علاقه‌مندان تاریخ معاصر بسیار مناسب است و بخشی هرچند اندک از خلا تاریخی پس از انقلاب را تشریح می‌کند. نحوه شکل‌گیری وزارت اطلاعات، تفاوت دیدگاه‌ها در پرونده‌های کلیدی مثل کوزیکچین، عدم همکاری اطلاعات نخست‌وزیری با اطلاعات سپاه و سیر شکل‌گیری اطلاعات سپاه در دور دوم و هم‌چنین شکل‌گیری نیروی قدس سپاه، اژ جمله بخش‌های مورد بحث در این کتاب است.
      

        ◾پتکو به سال ۱۳۷۱ و به منظور رفع نیازهای مملکت به پمپ و توربین‌های آبی، ذیل ایدرو تاسیس شد. همچون دیگر شرکت‌های تاسیس شده در دولت سازندگی، این شرکت هم با خرید لایسنس، طرح و نقشه و داکیومنت‌های شرکتی هلندی ناویهاوس، کارش را آغاز کرد و با همان سرعت ورشکست و وبال گردن وزارت صنایع و معادن آن روزگار شد!

◾اوایل دهه ۸۰ شمسی، مهندس علی عمرانی به عنوان سرپرست کارخانه پتکو، به دعوت مهندس تجریشی که به تازگی در پست مدیر عامل منصوب شده بود، شروع به کار می‌کند. در اوایل کار ایشان، این مجموعه با تعداد زیادی پمپ‌ غیر استاندارد تولید شده یا بازگشتی از جانب مشتریان، به علت مشکلات فنی در طراحی و ساخت، رو به رو بود.

◾این شرکت با خرید تعدادی طرح و نقشه پمپ‌های هلندی، تولیدش را شروع کرده بود و چیزی به نام واحد تحقیق و توسعه (R&D) نداشت و اصولا نیازی هم به طراحی نداشت! این شرکت برای مونتاژ تاسیس شده بود نه طراحی! (همان سیاست تکنوکرات‌های دهه ۷۰) انتقال تکنولوژی در حد خرید چند طرح و نقشه صورت گرفته بود. (و اساسا معنی انتقال تکنولوژی چیزی بیشتری هم نیست!)

◾اما فصل تحریم که آغاز شد، بحران هم بالا گرفت. هرچند پیش از آن هم نفس پتکو با تولید محصولات بی‌کیفیت بریده بود، اما تحریم، قرار بود تیر خلاص بر صنعت وارداتی پمپ‌های سنگین ایرانی باشد که نشد! مهندس تجریشی مسئولیت این شرکت را عهده‌دار شد و کار مدیریت کارخانه را به مهندس عمرانی می‌سپارد.

◾مهندس عمرانی، پس از رتق و فتق ایرادات پمپ‌های بازگشتی، دستی به سر و روی منابع انسانی و نیروهای شرکت می‌کشد و تحریم را غنیمت می‌شمرد تا تحقیق و توسعه را به راه کند و پمپ‌هایی بسازد که گلوگاه صنعت نفت و گاز و پتروشیمی هستند.

◾خواندن این کتاب، مکافات ساخت و تولید تجهیزات صنعتی سنگین و حیاتی را خیلی قشنگ نشان می‌دهد! به نظرم اگر اسم کتاب را «یک جفت کفش آهنی» می‌گذاشتند، هم خوب می‌بود! این کتاب، چهارمین کتاب از مجموعه کتاب‌های تاریخ شفاهی پیشرفت نشر راه یار است که خوانده‌امش. نویسنده، متبحرانه نوشته و خیلی خوب مسیر داغون پیشرفت صنعت را در ایران تشریح می‌کند از قحطی قطعات و تجهیزات گرفته تا کارشکنی گسترده مسئولیت دولتی!
      

        نویسنده، متبحرانه دنیای آکواریومی استارت‌آپی ایرانی را به رشته نقد می‌کشد. تجربه‌ای گرانسنگ از آبسنگ!

◾سرفصل‌های کتاب را کلیدواژه‌های استارت‌آپی تشکیل می‌دهد که بسیار به‌جا و زیبا انتخاب شده است. و در هر فصل به یک بحران زیبا و له کننده می‌پردازد که چطور یک انسان را به یک ماشین تایپ یا ماشین تولید سرمایه تبدیل می‌کند و تا به خودش می‌جنبد یک کارمند دون‌پایه، خسته و تهی از انرژی شده.

◾اصولا کارکرد خرده نظام‌های سرمایه‌داری همین است. برده پروری. حالا یک‌وقتی اسمش می‌شود استارت‌آپ و گاهی دوزش بیشتر می‌شود و تبدیلش می‌کند به دانش‌بنیان! یک استارت‌آپ دانش‌بنیان، دقیقا جایی است که عصاره انسان را می‌مکد و مشتی ادعای پوچ و ادا و اطوار تحویلش می‌دهد... . دست آخر همه آن‌ها، روکشی زیبا برای همان خرکاری مداوم و بردگی محض است...
      

        ◾در روزگار نوجوانی، دو سه مرتبه خواند‌امش. آن وقت‌ها، به نظرم خیلی جذاب بود! اما بعدتر پی چیزهایی دیگر در زندگی شهدا بودم مثل روش و شیوه تفکر آن‌ها. 

◾ کتاب، مجموعه خاطرات اطرافیان شهید عباس بابایی است. کتاب به سبک همیشگی خاطره‌پردازی از زندگی شخصی شهید، نوشته شده و خبری از توانایی‌ها، از ابتکارات عملیاتی، از نظام فکری-مدیریتی این بزرگوار هیچ نیست!

◾متاسفانه در سالیان اخیر نیز سریال تلویزیونی شوق پرواز بر اساس زندگی این شهید گرانقدر ساخته شده که جز چند سکانس رمانتیک و داغون فیلم‌فارسی چیز بیشتری برای عرضه به مخاطب نداشت.

◾فاجعه روند خاطره‌بازی با زندگی شهدا، انگار هدفمند است! نسل بعدی انقلاب، مقدار زیادی رمان عاشقانه جنگی دارد اما هیچ الگوی مدیریتی نوآورانه و خلاقانه برای شکل‌دهی آینده کشور ندارد! انگار قرار است، پیرمردهای موجود، تا ابد سکان مدیریت کشور را رها نکنند!

◾شهید بابایی، در زمان شهادت، معاون عملیات ستاد نهاجا، به فرماندهی شهید ستاری بود. اختلافات این دو بزرگوار میان فرماندهان آجا، زبانزد بود! اما این اختلافات در همان چارچوب رزمی-عملیاتی باقی ماند و هیچگاه تبدیل به کینه و حسد نشد. این اتفاق، یکی از بزرگترین نکات زندگی این دو شهید بزرگوار  بوده است، گرچه نظر بنده به شهید ستاری نزدیک‌تر است!😳
      

        ◾مدت‌ها پیش خوانده‌امش. یک یا دو بار. 

◾ساختار کتاب به شدت قدیمی است و فصل و باب نامشخص! خبری از منابع و مراجع نیست و اینترنت را شخم زدم اما نام اصلی کتاب، زبان کتاب و یا نویسنده آن را پیدا نکردم! و حتی مترجم هم مجهول الهویه است!

◾کتاب، به بررسی سیر تاریخ ترور در اروپا می‌پردازد. از تاریخ ترور در اساطیر یونانی گرفته تا ترور سزار و بعدتر خاندان مدیچی و ترورهای موخر. اما شوربختانه، تاریخ ترورها و منابع مطالعاتی را معرفی نمی‌کند و برای یافتن اطلاعات بیشتر باید، دستی به کتاب و دستی به کیبورد، همزمان با خواندن کتاب از کاویدن اینترنت هم رنج ببری! اما، همه ترورهای تشریح شده در کتاب، مستند هستند و جزئیات گاها وحشتناک و دردناکی هم دارند!

◾قطعا به خواندنش می‌ارزد!
      

        از آن دست کتاب‌هایی است که به خواندنش نمی‌ارزد!
تنها بخش جذابش برایم، همان سقوط آزادش از هواپیما و پاره شدن  پایش بود!

متاسفانه از آنجایی که هیچ کتابی به‌ درد بخوری پیرامون سبک مدیریتی و سیره حرفه‌ای شهدا و شخصیت‌های تراز کشور مثل حاج قاسم سلیمانی، شهید فخری‌زاده و دیگران منتشر نمی‌شود، جای پای این دست کتاب‌ها توی مملکت ما باز  می‌شود!

طرف بزرگترین هنرش، جمع کردن تخت‌خوابش بوده بعد از پارگی پایش! آن وقت حاج قاسم سلیمانی تا آخرین لحظه عمر پر برکتش با زخم و رنج‌های جنگ تحمیلی زندگی کرد و آن همه دستاورد بزرگ و بی‌نظیر داشت. ولی نوجوان امروز ایرانی باید کتاب‌های انگیزشی یک افسر مفنگی امریکایی را بخواند تا دنیا را عوض کند! دنیایی که عوض شدنش در ۴۰ سال اخیر را مدیون رهبران و مسئولین مملکتش خودش است...
      

        کتاب مجموعه خاطراتی است نقل شده اطرافیان دکتر مصطفی چمران.

چندان چنگی به دلم نزد. باید از این دست کتاب نویسی پیرامون شخصیت‌های طراز و برجسته‌مان دست بکشیم. باید با جزئیات بیشتر نگارش کتاب صورت بگیرد که لازمه‌اش، تحقیقات و وقت گذاشتن فراوان است و آن هم نیازمند پول...

این کتاب، خاطرات دیگران از شهید چمران است و نه کتابی درباره فراز و فرود شهید چمران و دستاوردهایش.

کتاب بدی نیست. مناسب نوجوانان است. بخوانند و از شخصیت معنوی ایشان الگوبرداری کنند.
      

        ◾آهار را مجموعه جوانان پر شور مشهدی، راه انداخته‌اند، آن هم جوری که اصلا فکرش را نمی‌کنی! آهار قرار بوده، گره‌ای از کار مردم باز کند، اتفاقا نیروگاه مشهد هم نزدیک بوده و دوستان دورتر نرفته بودند و کارشان را همان‌جا بنا کرده بودند...!

◾ سیستم‌های کنترل و مدیریت نیروگاهی در ایران، عمدتا مبتنی بر تجهیزات شرکت آلمانی زیمنس است و نیروگاه‌های ساخته شده پیش از انقلاب، بیشتر آمریکایی و ساخت شرکت GE. البته شرکت سوئدی آلستوم هم تلاش‌هایی برای ورود به بازار انرژی ایران، پیش از انقلاب داشته که چندان موفقیت آمیز نبوده اما آنقدر موفق بوده که نیروگاه بخاری در محله طرشت تهران بسازد و مردم فهیم تهران هم کل آن محله را به افتخار این شرکت، محله آلستوم نامگذاری کنند!😅😉

◾نیروگاه‌های برق، بخشی از تاسیسات کلیدی و زیر ساخت‌های اساسی هر مملکتی‌اند که خاموشی و استراحت برایشان تعریفی ندارد. چنین مجموعه‌ای باید به گونه‌ای طراحی بشود که پایداری و دوام بالایی در شرایط مختلف را داشته باشد و البته ملاحضات دیگر. همین مسائل اهمیت و ارزش تجهیزاتی که شرکت آهار تولید می‌کند را دو چندان می‌کند.

◾در کتاب جایی حرف از سیستم‌های DCS یا Distributed Control System به میان می‌آید. باید توجه داشت که برای مدیریت فرآیند  یک پلنت یا مجموعه صنعتی بزرگ و غول‌پیکری مثل یک نیروگاه برق یا شرکت پتروشیمی یا پالایشگاه، سیستم‌های مدیریت توزیع‌شده یا نامتمرکز (Decentralized) قلب و اساس سیستم کنترلی هستند. فرآیند همواره در جریان است و مقطعی نیست که بتوان پارامترها را بعد از اتمام کار بازبینی و بهینه کرد. دقت و کیفیت انجام کار در کنار سرعت، اساس این سیستم‌های مدیریتی است.

◾در کشور ما، عموما از DCSهای شرکت‌های غربی استفاده می‌شده است. و البته بعدتر به علت‌ تحریم‌ها، مدتی پای یوکوگاوا ژاپنی به تاسیسات ایرانی باز شد که آن هم دیری نپایید و تحریم را سر نیزه کرد و دست شرکت‌های ایرانی را تا آرنج توی پوست گردو گذاشت! که آهار، با زحمات فراوان کارت‌های این سیستم پیچیده را با موفقیت تولید می‌کند و برای اولین بار در نیروگاه گازی جم (که از آن به اشتباه نیروگاه کنگان  اسم به میان آورده) نصب می‌کنند.

◾جایی در کتاب اشاره می‌شود که در گذشته شرکت‌هایی در ایران سیستم DCS ساخته‌اند که بعدها، پیگیری نشده و دیگر خبری از تداوم کار آن‌ها نیست. بد نیست بدانید، شرکت کرمان تابلو (Kerman Tablo Co) در گذشته با موفقیت سیستم DCS تماما ایرانی Persia-A را با موفقیت طراحی و پیاده‌سازی کرده است و بخشی از زیرساخت‌های اساسی کشور از آن بهره می‌برد. ضمن آن‌که این سیستم بسیار با کیفیت و حرفه‌ای طراحی و مهندسی شده بود و یک سر و گردن از نمونه‌های غربی و شرقی، به واسطه پشتیبانی در دسترس و همچنین شناخت عالی و دقیق از صنایع ایرانی بالاتر بود. که متاسفانه با فوت آقای ناصر حیدری‌نسب، موسس شرکت،  این شرکت نتوانست مثل گذشته کار کند و رفته رفته مهندسین و کارکنان زبردست و برجسته آن به کشورهای خارجی مهاجرت کردند یا این شرکت را ترک کردند. حیف شد...
      

        ◾با این‌که دو سالی از پایان کارم با شرکت‌های ریز و درشت دانش‌بنیان تمام شده و این روزها دغدغه‌ها و برنامه‌های دیگری دارم، اما خواندن این کتاب، داغ آن روزهایم را تازه کرد.

◾شب‌خوابی کف شرکت با زیراندازی از پلاستیک حباب‌دار و کارتن‌های محصولات و پتویی از کاپشن کثیف و زنگار گرفته از باران اسیدی و نمناک تهران! یا درگیری با مسئولین پر رو و بدتر، دروغگوی وزارت نیرو، دویدن دنبال استانداردهای CE و TUV اروپایی برای شرکت دولتی داخلی که سازمان استاندارد ملی مملکت را قبول ندارد و آخر سر دور خوردن از شرکت‌های دولتی وصل به چاه‌های نفت‌خیز جنوب!

◾همگی را درک کرده بودم. در میانه‌های بحران ترور حاج قاسم عزیز، وقتی که خون در رگ‌هایم مثل روغن داغ می‌جوشید، پشت میز کار در اتاقک کوچک (که بعدها فهمیدم این اتاقک در واقع گل‌خانه آن واحد بوده و دوستانم با قیمت پایینی اجاره‌اش کرده بودند!) می‌نشستم و کار می‌کردم، حتی تصورش را هم نمی‌کردم که شرکت‌ها و مجموعه‌های خصوصی دیگری هم رنج ما را کشیده بودند و جاده پیشرفت تولید داخل را هموارتر کرده‌اند.

◾تجربیات این شرکت در پروژه‌های دولتی، نظام قراردادی و پرداختی نامنظم و پر ایراد و هم چنین حرکت به سوی محصول محوری به جای پروژه محوری و کار با مردم عادی به جای مشارکت در پروژه‌های دولتی، تجربیات مشترک بیشتر شرکت‌های ریز و درشت نوپای یکی دو دهه اخیر است.

◾دم‌شان گرم! انشاله همیشه موفق و سربلند باشند...
      

        ◾جمکو را مدت‌هاست می‌شناسم، از پیش از خواندن این کتاب، به واسطه کار و تحصیلاتم با این شرکت آشنا بودم.

◾همیشه در نگاه مهندسی‌طور من، حداقل یک شرکت ایرانی بی‌نظیر در هر حوزه‌ای وجود دارد که محصولاتش توانایی رقابت با برترین برندهای دنیا در همان حوزه را داراست. جمکو، همان شرکت بی نظیر در حوزه موتورهای الکتریکی است.

◾از دولتی بودنش خیلی ناراحت بودم! همیشه این ترس راداشتم که در آمد و رفت‌های سیاسی مسئولینی که پی‌ پر کردن رزومه‌اند، هپکویی یا آذرآبی یا هفت تپه‌ای یا صدرایی یا واگن پارسی بشود! عاشق کیفیت محصولاتش بودم! با غرور از آن حرف می‌زدم! اصلا ساخت ایران، یعنی این...

◾اما، آن روزی که برادر احسان عزیز، عملیات احیا به دست به سراغم آمد، باورم نمی‌کرد که سرنوشت هپکو و آذرآب، هفت تپه و واگن پارس، مو به مو برای جمکو رخ داده باشد!

◾محمد حکم‌آبادی، نویسنده چیره‌دست و حرفه‌ای، احیا این شرکت برجسته را به خوبی تصویر می‌کند. سطر به سطر کتاب برایم آشناست. تلاش‌های یک دو جین مهندس میان سنگ و آهن برای احیا این کارخانه از دست رفته و خیانت مشتی مفت‌خور دریوزه که از بد روزگار هم‌وطن ما و این ملت شده‌اند. حتی تصورش هم نمی‌کردم جمکویی که همیشه آن را ستایش می‌کردم، این چنین از ویرانه‌ای بلند شده باشد! چه سرنوشت عجیبی!

◾دم نویسنده و انتشارات گرم، انشاالله همیشه موفق و سر بلند باشند...
      

        ◾روزگار نوجوانی که دانش‌آموزی در بوشهر بودم و باید هر چند ماه یک‌بار جاده بوشهر تا بندر کنگان (از شمال تا جنوب استان در یک خط ساحلی) را طی می‌کردم تا به شهر مادری‌ام برگردم، همیشه تابلو سبز رنگ بزرگ کنار پل روگذر چغادک نظرم را جلب می‌کرد. کدام دکتر حسابی این جاده را نقشه برداری کرده است؟! همان حسابی کتاب فیزیک؟! فیزیک کجا و نقشه برداری کجا؟! داریم اصلا؟!
◾حتی تصورش هم نمی‌کردم این جاده ای که باید سالی چندبار سرو ته آن را می‌رفتم و می‌آمدم را هشتاد نود سال پیش، جوانی تحصیل کرده و برجسته، نقشه برداری کرده باشد و آرام آرام خودش را بالا کشیده باشد تا نظرها را معطوف به خود و اعتمادها را جلب کرده باشد تا بعدتر فرصتی دست دهد و دانشسرایی و بعدتر دانشکده و دانشگاهی راه بیاندازد برای فردای این خاک...
◾تحقیقات، ایده‌ها، آثار و روش‌های دکتر حسابی، شاید برجسته‌ترین و بی‌نظیرترین در نوع خود نباشد، اما این زحمات، تلاش‌ها و کارها در عصری صورت پذیرفت که کمترین درکی از علم مدرن و علوم پایه در این کشور باقی نمانده بود. در واقع در برهه زمانی میان تاسیس مدرسه دارالفنون تا تاسیس دانشگاه تهران، یک دوره تاریک علمی در ایران است. که پایان آن را مدیون دکتر حسابی هستیم.
◾ رضا منصوری، استاد سابق فیزیک دانشگاه شریف، در مقاله‌ای کوتاه درباره دکتر حسابی، دست به تخریب شخصیت این انسان بزرگوار زده‌ و او را متهم به عدم درک قواعد پایه و ابتدایی فیزیک و ناتوانی در حل مسائل پیش پادافتاده کرده است که البته از رضا منصوری اصلا بعید نبود و البته که مسبوق به سابقه هم هست! (همین رفتار را هم با دکتر گلشنی، استاد سابق فیزیک دانشگاه شریف، داشته‌ است!) 
      

        خواندنی است اگر در پی اطلاع بیشتر از تاریخ سیاسی معاصر ایران به خصوص دهه ۸۰ شمسی باشید.
ضمن آن‌که یکی از نویسندگان این کتاب، مرحوم دکتر رضا سراج است.
خدایش بیامرزد...