این کتاب حاوی تجربیات متنوع و ارزشمند یک کارمند تولید محتوا در اکوسیستم و فضاهای استارتاپی است. 
نویسنده با قلمی انتقادی و طنز (  حتی در بعضی مواقع تخریب کننده (:  ) به انتقاد از محیط‌ها و رفتارهای کسب‌و‌کار های نو میپردازد.
خواندن این کتاب به تمام کسانی که داخل این اکوسیستم زندگی می‌کنند به شدت پیشنهاد میشه.
        

          زاویه دید تازه، نگاه دقیق و قلم طناز نویسنده، نتیجه‌ای کم‌نظیر در پی داشته و اثری فوق‌العاده آفریده است. در انبوه کتاب‌های به اصطلاح استارتاپی که فقط داستان موفقیت و شکست سوپراستارهای کارآفرین و سلبریتی‌های اکوسیستم استارتاپی را روایت می‌کند، نوع نگاه یکی از هزاران هزار کارمند ساده، با رویاها، دغدغه‌ها، آرزوها و نگرانی‌های متفاوت و کمترشنیده‌شده، به شدت خواندنی و آموختنی است.
        

          مسیرها و انتخابهایی وجود دارن که هنوز خیلی خاکی و سنگلاخی‌ان. کمتر کسی اونا رو تا قسمت قابل توجهی پیش برده و هنوز خیلی مه‌آلودن. مسیر کار کردن تو استارتاپ و کپیرایتر بودن از هموناست و این کتاب تلاش خوبیه برای روشن کردن این مسیر. توصیفاتش واقعا دقیقه و همه‌گیری این استایل کاری به قدری زیاده که من می‌تونستم توی ذهنم مثالهایی از شخصیتها یا پلن‌های محیط کاری خودم براش بیارم.
        

          "استیو جابز غلط کرد با تو" ثبت تجربیات شخصی آزاده رحیمی از کار در محیط های استارتاپی است. قلم رحیمی قوی است و طنز ظریف و دلچسبی دارد. به علاوه، همزمانی خواندن کتاب با شروع کار در یک محیط استارتاپی لذت خواندنش را برای من چند برابر کرد. 
کتاب شروع و پایان درخشانی دارد، اما اگر یک نفس بخوانیدش ممکن است از فصول میانی لذت چندانی نبرید. من به همین علت، کم کم خواندمش و هر بار که بازش کردم، فقط یک فصل را خواندم. اگر در محیط های استارتاپی فعالیت می کنید یا با ادبیات این محیط ها آشنا هستید، به احتمال بالا این کتاب را خواهید پسندید.

        

          شما یا از خوندن این کتاب لذت می‌برید یا اصلا ازش سر در نمیارید؛یعنی به نظر من، نمیتونه از این دو حال خارج باشه. چون اگه تو فضاهای استارتاپی و تحت عناوین دهان‌پرکنی مثل کپی‌رایتر و کارشناس تولید محتوا فعالیت نکرده باشید یا الان مشغولش نباشید، احتمالاً از خیلی از تصویرسازی‌ها و ذهنیت‌هایی که نویسنده درباره این فضاها بهتون میده، سر در نمیارید. نه این‌که متوجه نشید چی به چیه، اما دائم از خودتون می‌پرسید 《خب چرا؟》، 《چرا اینجوری انجامش میدن؟》، 《چرا اعتراض نمی‌کننن؟》، 《چرا قبول می‌کننن این شرایطو وقتی میدونن نشدنیه و امثال اینها. و خب این‌ها سوالاتی نیست که یکی دوبار وسط خوندن کتاب به ذهنتون خطور کنه، تقریباً هر چند صفحه یه‌بار  یه دور اینا تو ذهنتون پلی میشه.
 اما با فرض اینکه شما یا با کپی‌رایتر بودن (لطفاً با Copyright اشتباه نگیرید, copywriter منظوره) یا کارشناس تولید محتوا بودن سر و کار داشتید یا دارید، می‌تونم بگم این کتاب یه جورایی مثل خاطرات یواشکی ولی دسته‌جمعی دانشجوهای سراسر کشوره که وقتی سال‌ها بعد از فارغ‌التحصیلی میشینن دور هم و باهم اون روزها رو مرور می‌کنن، می‌بینن با وجود تمام تفاوت‌های رشته‌ای یا شهری و دانشگاهی، چقدر نوستالژی و اشتراک اتفاقی با هم دارن! و همین فراگیر بودن اتفاقات تعریف شده تو کتاب، به نظر من نقطه قوت کتابه.
 البته این که نویسنده، انتهای کتاب اقرار می‌کنه که فهمیده برای این کار خلق نشده و رفته سراغ کار محبوبش، شاید کمی نگاه نقادانه کتاب رو بالا برده باشه ولی احتمالاً اونایی که تو این اکوسیستم ها فعالیت دارن و قصد تغییر شغل هم ندارن می‌تونن شهادت بدن چیزی به جز بیان واقعیت‌ها توی کتاب نیومده.
 موقعیت‌هایی که گاهی از شدت گزنده بودن، آدمو به خنده میندازه، معذب بودن هایی که باید حتماً طی بشه، تغییرات اجباری و تحمیلی چند وقت یه بار تحت عنوان پویا نگه داشتن محیط کار و کارمندان، که همه میدونن قرار نیست معجزه کنه و به هر حال با یه تغییر جدید جابجا میشه، همه و همه بخش‌های ثابتی از اتفاقاتی هستند که زیر پوست عناوین و توضیحات شیک و تبلیغاتی استارتاپ‌های وطنی در حال رخ دادنن.
 کارمندانی که با هزار و یک امید و خلاقیت و ایده، به هدف ایجاد تحول تو دنیا، پا به این اکوسیستم میذارن و خیلی زود متوجه می‌شن این ویترینی که مدیران و مشاوران تبلیغاتی استارتاپ‌ها (حتی معروف‌ترین‌هاشون) برای مخاطبین و مردم آماده کردن، اونی نیست که تو واقعیت اتفاق می‌افته. اینجا هم یه فضای روتین جریان داره که هرچقدرم خلاقانه و جذاب باشه، بازم به خاطر شکل کار، بعد مدت کوتاهی حس 《کم‌بازده بودن شخصی》 به انواع و اقسام احساسات دیگه اضافه میشه؛ احساساتی مثل:  《چرا اینقدر درآمدش کمه؟》،《 پس کی قراره بترکونم؟》، 《چرا مدیران، جای خلاقیت درخواستی موقع استخدام، حالا از من توقع کار روتین همیشگی دارند؟》،《 چرا به عنوان کپی‌رایتر استخدام شدم ولی ازم توقع دارن همزمان کارهای مربوط به ۴، ۵ عنوان شغلی دیگه رو هم انجام بدم؟》و قس علیهذا...
 خلاصه تو این کتاب تو ۱۷ فصل جذاب و خوش‌خوان به بهانه آشنایی با ۱۷ سرتیتر مربوط به اکوسیستم استارتاپی، با واقعیت شغلی کپی‌رایتربودن تو ایران آشنا میشید. و این میتونه بهتون کمک کنه که خودتونو وصله‌ی ناجور یا عنصر ناتوان تو این فضا نبینید و متوجه بشید بیشتر جاهای این فضا آسمون همین رنگیه!
 فقط همون طور که تاریخ رو فاتحان می‌نویسن، اینجا هم تریبون و رسانه دست صاحبان استارت‌آپ‌های خفن و موفق و مطرحه که بی‌برو برگرد تلاش دارند بگن 《 با دست خالی همه چیز ممکنه فقط کافیه اراده کنید!》 ولی واقعیت اینه که این دست خالی ادعایی، خیلی جاها پر بوده، از مادیات گرفته تا ارتباطات و اختیارات و آره و اینا!
 اگه کارشناس تولید محتوا/کپی‌رایتر هستین، همین امروز خوندن کتاب رو شروع کنین و از این فراگیری احساسی که باهاش مواجه میشین، در عین تلخی، لذت ببرین و اگر نیستین به نظرم شاید بتونین از خوندنش صرف نظر کنین.
        

          بامزه و مهم بود. موضوع کتاب درباره‌ی کسب و کارهای نوپا است.
        

          کتاب جالبی بود با نقاشی های عجیب بین هر بخش
خواندنش برای مدیران میتونه مفید باشه، مخصوصا مدیران استارتاپی
برای منم مفید بود چون فهمیدم مشکلات با قدرت سرجاشون هستند و فقط از یک قالب به قالب دیگه رفتند.
        

          اگر مثل من همیشه حسرت کار در یک فضای استارتاپی را داشتید و بودن در آن اتمسفر و فضا را آرزو می‌کردید ، اگر شور شوق این فضا ها از دور خیلی برای شما جذاب هست.
حتما این کتاب را به شما پیشنهاد می‌کنم تا دیگر حسرتی در دل نداشته باشید😊
        

          نویسنده، با عینک طنزِ جدی به تجربه 29 ماهه خویش در فضای استارت آپی نگاه کرده و کتاب قشنگی را قلم زده است.

هر بخش از کتاب یک محور دارد که نویسنده سعی کرده خواننده ناآشنا با فضای کاری را با آن موضوع آشنا کند و در این میان، نظراتش نسبت به مسئله را هم منتقل کند. اگر چه که این نظرات، غالبا رنگ و بوی انتقاد به خود گرفته اند و کمتر به جانب تعریف کشیده شده اند. 

نمی توانم بگویم تحت تاثیر کتاب قرار نگرفتم! واقعا خوب بود. رو به رویی و مواجهه نویسنده با واقعیت در نوع خودش قابل ستایش بود. هرچند که انگار خود نویسنده هم در مقام یک مدیر قرار گرفته بود و داشت به ما توصیه می کرد! همان مدیری که مدام به سخره اش می گرفت! ولی بنظر می ارزید. از جهات مختلف. یکی برای آشنایی با فضای کاری ای که نویسنده تصویر می کند و یکی هم برای واقعیت هایی که لا به لای کتاب نسبت به آن تذکر می دهد. 

طنز کتاب قشنگ است واقعا. من دوستش داشتم. به سخره کشیدنِ همه ی حرف ها و مسائل توخالی و ادا و اطوارها... 

سبک نگارش کتاب به نظرم جا داشت کمی بهتر شود. یعنی گاهی نویسنده از موضوع دور می شد و گاه در مقام دانای کل قرار می گرفت که بعضی اوقات این مسئله جا نداشت. تصویرِ دانای کلی که البته برخی توصیه هایش واقعا برایم جذاب بود را می پسندم در کل ولی گاهی خروج از بحث بود و کمی توی ذوق می زد. 

در کل به گمانم تجربه نگاری خوبی در فضای کسب و کار استارت آپی است. برای کسانی که در سن کنکور هستند به نظرم خواندنش خوب و حتی ضروری باشد. که کمی با فضای کسب و کارهای جذاب(!) آشنا شوند. قبل از آن هم می فهمند متون کتاب را، نه که نفهمند، ولی زود است کمی برای شان.
        

          خودم که تاکنون در فضای یک کسب و کار نوپا نبوده‌ام، ولی با توجه به دیده‌ها و شنیده‌ها، مطالب بیان شده واقعا به معضلی مهم در این خرده‌فرهنگ تبدیل شده، 
لحن خودمانی و طنز کتاب در یکی از پر استرس‌ترین زمان‌های زندگی‌ام به دادم رسید.
        

          آزاده رحیمی خاطراتش رو از کار توی استارت آپ ها نوشته ، متن کتاب و لحنش تاحدودی نشون میده که خانم رحیمی از کار کردن توی استارت آپ ها تا حدودی خسته شده ، گرچه از نوشتن بعضی از قسمت ها حق داشتن اما به نظرم کمی هم اغراق شده بود ، اغراق از این نظر که ایشون کاملا همه دانش مدیریت و راه اندازی استارت آپ رو طبق برداشت من داخل کتاب به سخره گرفته بودن ، در کل کتاب جالبی بود اما این حجم از مسخره کردن هم برای من قابل هضم نبود.
        

          کتابی طنز با موضوع کار در شرکت‌های استارتاپی از دغدغه‌ها و مشکلات یک کارمند صحبت می‌کنه. 
کتاب کم حجم و مفید اما آموزنده
        

          این کتاب رو خانم آزاده شریفی تو دوره تولید محتوا پیشنهاد کرده بودن به خوندن. در کل توصیف خوبی درمورد استرتاپ های ایرانی می کرد و تا حدودی با فضای تکراری و تقلیدی این کتاب در نهایت آشنا میشین. اما همین تکرار زیاد یکسری موضوعات مشابه کتاب رو برای من حوصله سر بر کرد.
شاید نباید کل کتاب رو یکجا می خوندم. 
پیشنهاد من اینکه یکی دو تیکه کتاب رو فقط بخونید. کلش با هم شاید یکم خسته کننده باشه. 🌿
        

          روان بود و یک ضرب خواندمش. با اینکه کمی در نقد فضای استارت‌آپی اغراق کرده بود ولی تصویر جالب و صادقانه‌ای به دست می‌داد که بسیار هم هوشمندانه بود. عنوان کتاب جذاب بود اما هیچ توضیحی برایش پیدا نکردم. در جهان تولید محتوا و نوشته‌های یکی دو هفته‌ای تاریخ مصرف‌دار نوشتن کتاب ریسک بزرگی است. به خواندنش می‌ارزید.
پ.ن رسم الخط و ویرایش و زبان فوق‌العاده بود و با آن همه اشارات خارجی و اصطلاحی تمیز از آب درآمده بود.
        

          نیاز داشتم کتابی سبک و کم حاشیه بخوانم، پس شروع کردم...تازه اوایل کتاب هستم.


یادداشتِ بعد از اتمام کتاب: بامزه بود
        

          هر علم، فن یا تخصّص، متناظر با تسلّط بر مجموعه‌ای از واژگان و روابط بین آن‌ها( دستور زبان ) است؛ مثلاً یک پزشک بر زبان خاصّی مسلّط است، که مجموعه‌ای از کلمات و قواعد حاکم بر آن‌ها را دربرمی‌گیرد. به‌همین خاطر می‌تواند طوری سخن بگوید، که یک نقّاش نمی‌تواند.
استارتاپ هم از عالمی با زبان مخصوص خودش حکایت می‌کند. نویسنده‌ی کتاب با گنجاندن واژگان این زبان در بستری طنزآمیز و بیرون‌کشیدنشان از قالب‌های رسمی، به ملموس‌تر شدن شان کمک کرده. او این کار را ازطریق روایت تجربه‌ی زیسته‌ی خود( کار در یک اکوسیستم استارتاپی ) انجام داده.
دنیای من فاصله‌ی زیادی با چنین جهانی داشت؛ ولی مطالعه‌ی کتاب کمک کرد، کمی زبان باز کنم.
        

          کتاب جالبی بود از فضای کسب‌وکاری این روزها. نویسنده با زبانی طنز،  اتفاقات و مسائل کسب‌وکارهای نوپای اکوسیستم فناوری را نقد کرده.
برای کسانی که در این فضا حضور دارند، یا می‌خواهند وارد شوند، جالب و البته تا حدی می‌تواند مفید باشد.
 این کتاب در نوع خودش منحصر به فرد است. بر خلاف سایر کتاب‌ها که همگی در مورد موفقیت مدیران است، این کتاب از زاویه‌ی یک کپی‌رایتر به قول خودش، دون‌پایه، به قضایا نگاه می‌کند.
مخصوصا که کاملا بومی است و متناسب با فضای کسب‌وکاری ایران. امیدوارم از این دست کتاب‌ها بیشتر بخوانم.
        

          نویسنده کتاب به دنبال تبلیغ کردن خود نیست و این موضوع را وجه تمایز نوشته خود با بیشتر مطالب مربوط به دنیای استارتاپ‌ها می‌داند. او بسیاری از ایده‌های جالب فضای استارتاپی را در محیط کار تجربه کرده و با واقعیت آنها مواجه شده است. مثلا برایمان تعریف می‌کند که فرهنگ سازمانی آن چیزی است که همه مدیران استارتاپ‌ها به آن افتخار می‌کنند و خودشان کمترین پایبندی به ارزش‌های آن را دارند. اینکه همه حرف از نوآوری می‌زنند و در واقع همه چیز را از نمونه‌های خارجی تقلید می‌کنند.

به نظرم بزرگترین کاستی کتاب این است که نویسنده واقعا یک کارمند معمولی است و با بسیاری از ظاهرسازی‌های افرادی که ادای دانستن را در می‌آورند، آشنا نیست. افرادی که خودشان موفق نشده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند دیگران را موفق کنند یا آنها که تجربه سرمایه‌گذاری ندارند و فکر می‌کنند می‌توانند خوب سرمایه‌گذاری کنند یا آنها که ایده‌های خوب ندارند و فکر می‌کنند که ایده‌های خوب را می‌شناسند یا آنها که شکست نخورده‌اند و فکر می‌کنند می‌توانند شکست خوردن دیگران را به سمت موفقیت راهبری کنند یا آنها که خودشان از آینده‌شان ایمن هستند و دیگران را با وعده موفقیت به سمت کاری می‌برند که احتمال شکست بسیار بالایی دارد.

البته فضای استارتاپ‌ها نکات مثبت هم زیاد دارد. بسیاری از ایده‌هایی که در این کتاب شکل کاریکاتوری و تقلیدی آنها را می‌شنویم، صورت واقعی و اجرای خوب هم دارند که نویسنده از تجربه آنها محروم بوده است.
        

          یک کتاب زیادی میان‌مایه. 
        

          خانم  آزاده رحیمی! خیلی قشنگ با تراکتور از روی هرچی  آدم/مجموعه خود خفن پندار پرادعا رد شدی.  دمت گرم!