"به‌توان هایتک" را برای همسرم از نمایشگاه کتاب خریدم. تا آخر نخوانده رهایش کرد، گفت شبیه همان عملیات احیاست دیگر‌. 
گفتم خودم بخوانم خریدش اسراف نشود. کتاب از دو فصل تشکیل شده که هر فصل سه قسمت دارد. من منطق این تقسیم‌بندی را نفهمیدم. کتاب را دوست داشتم مخصوصا یک سوم پایانی‌اش را. اینکه از بعضی کارشکنی‌ها، فساد و قوانین مزخرف دم زده بود خوشم آمد و به نظرم اگر چند نمونه از این سنگ‌اندازی‌ها و دست‌اندازها توی یک کتاب جدا با چند راوی از چند شرکت موفق جمع شوند، تاثیر بیشتری در هموار کردن جاده‌ی پیشرفت بگذارد.
دوست داشتم به جز از زبان رضا و محمد رضا از زبان آدم‌های دیگر شرکت هم بخوانم. عکس‌های آخر کتاب زیرنویس‌های بدی داشت و اصلا مشخص نبود کی به کیست.
دوست داشتم از نحوه ارتباط‌گیری با کشورهای دیگر بیشتر بدانم، از بازاریابی و فوت‌های کوزه‌گیری جوش خوردن یا نخوردن قراردادها هم. شروع کتاب باید قوی‌تر می‌بود تا خواننده را میخکوب کند و این کشش تازه در یک‌سوم انتهایی خودش را نشان داد.
کتاب قلم روانی داشت و حتی مباحث سنگین فنی را خیلی روان توضیح داده بود طوری که نه خواننده فنی احساس بدی پیدا کند و نه خواننده غیرفنی نتواند بفهمد. 
من "ما" های آخر هر قسمت را خیلی دوست داشتم و به نظرم ابتکار جدیدی بود. ما راوی کلا برایم جالب است. دلم می‌خواست مقدمه‌ای از زبان نویسنده یا محقق هم بخوانم، بفهمم چند ساعت مصاحبه بوده، چه پشت‌صحنه‌ای داشته جمع شدن کتاب ولی فقط مجموعه ادبی روایت‌خانه اصفهان مقدمه‌ای کلی ارائه کرده بود.
در کل کتاب را دوست داشتم و به نظرم هر کسی که نسبت به جنس ایرانی اکراه دارد باید آن‌را بخواند تا ایران و ایرانی را بشناسد.
#مرور_نویسی

        

          خودکفایی صنعت برق توسط چند جوان پرتلاش و خودباور  و وطن دوست، از خواندن کتاب نکات زیادی یاد گرفتم و بسیار جذاب و شیرین بود.
برشی از کتاب:
دورتادور نیروگاه را ماشین‌های آتش نشانی با بهترین تجهیزات قرق کرده بودند... همه‌مان می‌دانستیم که اگر قرار بود اتفاقی بیفتد، نه از دست آتش‌نشانی کاری برمی‌آمد و نه هیچکس دیگر؛ واحد منفجر می‌شد و تمام…


        

          بسم الله الرحمن الرحیم
با مطالعه این کتاب عمیقا سختی کار دانش بنیان و بالاتر از آن طی کردن مسیر  پیشرفت و شکوفایی رو حس کردم.
تلاش های دو سه سالانه و به ثمر نشستن پروژه ها به مرا به وجد می آورد. در ابتدای نصب هر پروژه  نفسم حبس میشد و با اجرا شدن بدون مشکل آن، نفس راحتی می کشیدم و خدا را در دلم شکر می کردم. و چقدر از دست بروکراسی و بعضی چوب لای چرخ کن ها حرص خوردم. خیلی برام جالب بود که با این کتاب بیشتر فهمیدم که به فکر خودمان و کشورهای منطقه خودمان بودن، چقدر مهم است، چون متوجه شدم که آمریکا و برخی کشورهای اروپایی چیزی جز تیغ زدن ما نمی خواهند و اگر جلوی آنها کم بیاوریم ذلیل می شویم.
        

          اگر کتاب تندتر از عقربه ها حرکت کن رو دوست داشتی این کتابم مورد پسندت قرار میگیره
#توصیه میکنم بخونیدش. یک کتاب دیگه در حوزه دانش‌بنیان. از اون کتاب خوب‌هاست که بعدش نمیگی حیف وقتم، بلکه میگی کاش مطالبش بیشتر بود.
        

          اگر می‌خواهید وارد صنعت شوید اما درگیر واژه‌هایی مانند: ناامیدی، نمی‌شود، نمی‌توانم، شکست و انگیزه هستید؛ خواندن این کتاب بسیار به شما کمک خواهند کرد.
متن جذاب و سبک کتاب از نکات مثبت آن است که مخاطب را به خوبی به خود جذب می‌کند.
نگاه کتاب، نگاهی مثبت به این راه است اما این باعث نشده است که از چالش‌ها و موانع راه صرف نظر بشود. قسمت‌های مثبت و منفی آن به اندازه است و تعادل به خوبی در متن رعایت شده است.
خواندن این کتاب بسیار پیشنهاد می‌شود!
        

          یکی از کتاب‌های تاریخ شفاهی پیشرفت هست و بنده یکی از توصیه‌هایم به انتشارات‌ها  نوشتن کتاب در حوزه تاریخ شفاهی پیشرفت می‌باشد خصوصا شرکت‌های دانش بنیان  تا جایی که اجازه داده می‌شود. چون جوانان خیلی به این کتاب‌ها نیاز دارند بنا به چند دلیلی یک فهمیدن اطلاعات پیشرفت کشور که یک کشور عقب افتاده نمی‌باشد، دوم دیگر نیاز مبرم به خرید کتاب‌های چگونه پولدار شویم و... نیست. نمی‌گم کتاب‌های بدی هستند اما مشکل اینجاست شرایط اقتصادی کشور ما، فرهنگ ما، موقعیت جغرافیای ما خیلی متفاوت است و خوب تاثیر چندانی برای کسب و کارهای ما ندارند. اما این گونه کتاب‌ها مشکلات داخل و خارج کشور، چگونگی روبه‌رو شدن با ادم‌های مختلف و .... خیلی چیزهای دیگر را بیان می‌کنند و چون ما تو این کشور هستیم هم به انگیزه می‌رسیم، هم برایمان قابل درک‌تر است و دور از واقعیت نمی‌بینیم. 
این کتاب در مورد یک شرکت هست که دو جوان بزرگ شده شهر مشهد که فعالیت‌هایشان شروع کارهایشان و خیلی چیزهای دیگر، برمی‌گردد به مسجد یعنی یکی از مکان‌های محور اصلی داستان مسجد است و ادم‌های مسجد‌.
نکته‌ای که من خیلی برام جالب بود از کتاب این بود که مکان‌ها و ادم‌ها چقدر در زندگانی شما اثر گذر هستند، برخلاف آنچه که می‌گویند من کسی نیستم که تاریخ از من یادی کند. حرف‌های شما و کار دیگران را راه انداختن مسیر زندگی آدم‌های اطرافتان را تغییر می‌دهد. شاید باعث شوید فرد به آدم موفق تبدیل شود یا یک آدمی که فقط در زمین زندگی نکرد فقط زیست.
        

          قبلا تعریف کتاب و شنیده بودم ولی با خودم گفتم خوب روایت پیشرفته دیگه چیزی نیست ولی همزمانی کادوی تولدم که این کتاب بود با دعوت اقای هاتف به دانشکده مون و شنیدن ماجرا از زبون خودشون واقعا یچیز دیگه بود که من وادار کرد کتاب و حتما بخونم و میتونم بگم به من که خیلی چسبید🍯💛
        

          هیچی اندازه خوندن کتاب خوب مخصوصا تو حوزه پیشرفت حالم رو خوب نمی‌کنه.
وظیفه دونستم برای خودم معرفی کنم این کتاب جذاب رو. دونستن اینکه هنوز آدم‌هایی هستن که از درست کردن یه ریسه برای مسجد شروع کردن و الان جزو معدود شرکت‌های کل دنیا هستن که تکنولوژی هایتک صنعت برق رو دارن، حال آدم رو خوب می‌کنه.
آدم‌هایی که بدون حق حساب دادن و حلال درآمد دارن و هدفشون پول و شهرت نیست، کار کردن در راستای ارزششونه.
خدا حفظشون کنه.
        

          ◾آهار را مجموعه جوانان پر شور مشهدی، راه انداخته‌اند، آن هم جوری که اصلا فکرش را نمی‌کنی! آهار قرار بوده، گره‌ای از کار مردم باز کند، اتفاقا نیروگاه مشهد هم نزدیک بوده و دوستان دورتر نرفته بودند و کارشان را همان‌جا بنا کرده بودند...!

◾ سیستم‌های کنترل و مدیریت نیروگاهی در ایران، عمدتا مبتنی بر تجهیزات شرکت آلمانی زیمنس است و نیروگاه‌های ساخته شده پیش از انقلاب، بیشتر آمریکایی و ساخت شرکت GE. البته شرکت سوئدی آلستوم هم تلاش‌هایی برای ورود به بازار انرژی ایران، پیش از انقلاب داشته که چندان موفقیت آمیز نبوده اما آنقدر موفق بوده که نیروگاه بخاری در محله طرشت تهران بسازد و مردم فهیم تهران هم کل آن محله را به افتخار این شرکت، محله آلستوم نامگذاری کنند!😅😉

◾نیروگاه‌های برق، بخشی از تاسیسات کلیدی و زیر ساخت‌های اساسی هر مملکتی‌اند که خاموشی و استراحت برایشان تعریفی ندارد. چنین مجموعه‌ای باید به گونه‌ای طراحی بشود که پایداری و دوام بالایی در شرایط مختلف را داشته باشد و البته ملاحضات دیگر. همین مسائل اهمیت و ارزش تجهیزاتی که شرکت آهار تولید می‌کند را دو چندان می‌کند.

◾در کتاب جایی حرف از سیستم‌های DCS یا Distributed Control System به میان می‌آید. باید توجه داشت که برای مدیریت فرآیند  یک پلنت یا مجموعه صنعتی بزرگ و غول‌پیکری مثل یک نیروگاه برق یا شرکت پتروشیمی یا پالایشگاه، سیستم‌های مدیریت توزیع‌شده یا نامتمرکز (Decentralized) قلب و اساس سیستم کنترلی هستند. فرآیند همواره در جریان است و مقطعی نیست که بتوان پارامترها را بعد از اتمام کار بازبینی و بهینه کرد. دقت و کیفیت انجام کار در کنار سرعت، اساس این سیستم‌های مدیریتی است.

◾در کشور ما، عموما از DCSهای شرکت‌های غربی استفاده می‌شده است. و البته بعدتر به علت‌ تحریم‌ها، مدتی پای یوکوگاوا ژاپنی به تاسیسات ایرانی باز شد که آن هم دیری نپایید و تحریم را سر نیزه کرد و دست شرکت‌های ایرانی را تا آرنج توی پوست گردو گذاشت! که آهار، با زحمات فراوان کارت‌های این سیستم پیچیده را با موفقیت تولید می‌کند و برای اولین بار در نیروگاه گازی جم (که از آن به اشتباه نیروگاه کنگان  اسم به میان آورده) نصب می‌کنند.

◾جایی در کتاب اشاره می‌شود که در گذشته شرکت‌هایی در ایران سیستم DCS ساخته‌اند که بعدها، پیگیری نشده و دیگر خبری از تداوم کار آن‌ها نیست. بد نیست بدانید، شرکت کرمان تابلو (Kerman Tablo Co) در گذشته با موفقیت سیستم DCS تماما ایرانی Persia-A را با موفقیت طراحی و پیاده‌سازی کرده است و بخشی از زیرساخت‌های اساسی کشور از آن بهره می‌برد. ضمن آن‌که این سیستم بسیار با کیفیت و حرفه‌ای طراحی و مهندسی شده بود و یک سر و گردن از نمونه‌های غربی و شرقی، به واسطه پشتیبانی در دسترس و همچنین شناخت عالی و دقیق از صنایع ایرانی بالاتر بود. که متاسفانه با فوت آقای ناصر حیدری‌نسب، موسس شرکت،  این شرکت نتوانست مثل گذشته کار کند و رفته رفته مهندسین و کارکنان زبردست و برجسته آن به کشورهای خارجی مهاجرت کردند یا این شرکت را ترک کردند. حیف شد...
        

          ﷽
محمدرضا و رضا دو جوانی که با همت خودشان و تلاش و اراده‌ای که داشتند شرکت آهار را تأسیس کردند،شرکتی که در حوزه برق به عنوان یک شرکت دانش بنیان به کار کشور آمد و خیلی از مشکلات را حل کرد،در کنار متن روان و قوی و ایده جذاب کتاب،توجه به‌جزئیات زندگی این دو نفر برام واقعا جالب بود،دو جوان که هرکدام از یک گوشه مشهد به واسطه کانون فارابی با هم آشنا شدن و میرسن به تأسیس شرکت ، یکی از نکات مهمی که در این کتاب موج میزند: توجه خانواده‌های این دو جوان و نقش کانون فارابی در رشد این دونفر است