یادداشت میثم رجائی

        ◾در روزگار نوجوانی، دو سه مرتبه خواند‌امش. آن وقت‌ها، به نظرم خیلی جذاب بود! اما بعدتر پی چیزهایی دیگر در زندگی شهدا بودم مثل روش و شیوه تفکر آن‌ها. 

◾ کتاب، مجموعه خاطرات اطرافیان شهید عباس بابایی است. کتاب به سبک همیشگی خاطره‌پردازی از زندگی شخصی شهید، نوشته شده و خبری از توانایی‌ها، از ابتکارات عملیاتی، از نظام فکری-مدیریتی این بزرگوار هیچ خبری نیست!

◾متاسفانه در سالیان اخیر نیز سریال تلویزیونی شوق پرواز بر اساس زندگی این شهید گرانقدر ساخته شده که جز چند سکانس رمانتیک و داغون فیلم‌فارسی چیز بیشتری برای عرضه به مخاطب نداشت.

◾فاجعه روند خاطره‌بازی با زندگی شهدا، انگار هدفمند است! نسل بعدی انقلاب، مقدار زیادی رمان عاشقانه جنگی دارد اما هیچ الگوی مدیریتی نوآورانه و خلاقانه برای شکل‌دهی آینده کشور ندارد! انگار قرار است، پیرمردهای موجود، تا ابد سکان مدیریت کشور را رها نکنند!

◾شهید بابایی، در زمان شهادت، معاون عملیات ستاد نهاجا، به فرماندهی شهید ستاری بود. اختلافات این دو بزرگوار میان فرماندهان آجا، زبانزد بود! اما این اختلافات در همان چارچوب رزمی-عملیاتی باقی ماند و هیچگاه تبدیل به کینه و حسد نشد. این اتفاق، یکی از بزرگترین نکات زندگی این دو شهید بزرگوار  بوده است، گرچه نظر بنده به شهید ستاری نزدیک‌تر است!😳