یادداشت رجا

        ◾روزگار نوجوانی که دانش‌آموزی در بوشهر بودم و باید هر چند ماه یک‌بار جاده بوشهر تا بندر کنگان (از شمال تا جنوب استان در یک خط ساحلی) را طی می‌کردم تا به شهر مادری‌ام برگردم، همیشه تابلو سبز رنگ بزرگ کنار پل روگذر چغادک نظرم را جلب می‌کرد. کدام دکتر حسابی این جاده را نقشه برداری کرده است؟! همان حسابی کتاب فیزیک؟! فیزیک کجا و نقشه برداری کجا؟! داریم اصلا؟!
◾حتی تصورش هم نمی‌کردم این جاده ای که باید سالی چندبار سرو ته آن را می‌رفتم و می‌آمدم را هشتاد نود سال پیش، جوانی تحصیل کرده و برجسته، نقشه برداری کرده باشد و آرام آرام خودش را بالا کشیده باشد تا نظرها را معطوف به خود و اعتمادها را جلب کرده باشد تا بعدتر فرصتی دست دهد و دانشسرایی و بعدتر دانشکده و دانشگاهی راه بیاندازد برای فردای این خاک...
◾تحقیقات، ایده‌ها، آثار و روش‌های دکتر حسابی، شاید برجسته‌ترین و بی‌نظیرترین در نوع خود نباشد، اما این زحمات، تلاش‌ها و کارها در عصری صورت پذیرفت که کمترین درکی از علم مدرن و علوم پایه در این کشور باقی نمانده بود. در واقع در برهه زمانی میان تاسیس مدرسه دارالفنون تا تاسیس دانشگاه تهران، یک دوره تاریک علمی در ایران است. که پایان آن را مدیون دکتر حسابی هستیم.
◾ رضا منصوری، استاد سابق فیزیک دانشگاه شریف، در مقاله‌ای کوتاه درباره دکتر حسابی، دست به تخریب شخصیت این انسان بزرگوار زده‌ و او را متهم به عدم درک قواعد پایه و ابتدایی فیزیک و ناتوانی در حل مسائل پیش پادافتاده کرده است که البته از رضا منصوری اصلا بعید نبود و البته که مسبوق به سابقه هم هست! (همین رفتار را هم با دکتر گلشنی، استاد سابق فیزیک دانشگاه شریف، داشته‌ است!)