تجربه دو تا بچه مدرسه ای مغرورم کرده بود. ته تغاری خوب رویم را کم کرد. با دل خجسته ای که از مدرسه رفتن پسرک و دخترک داشتم هیچ وقت فکر نمی کردم این طور اسیر ته تغاری شوم. روزهای شلوغ اول مهر و کارهای اداره با دماغ قرمز و گونه های خیس از اشک ته تغاری کمرم را شکست. هیچ وعده و وعیدی کارساز نبود. وسط هق هق های پر از بغض، حرفش این بود" اصلا چرا باید بریم مدرسه؟" و من هرچه توضیح منطقی که در آستین داشتم رو می‌کردم و جواب نمی‌داد. دلش برای مادرش که اینجانب باشم تنگ می‌شد. مادری که هر روز سر کار بوده است.حالا عذاب وجدان کمرم را شکسته بود. حس می‌کردم هزار سال است  ندیدمش. او هم همین را می‌گفت. جلوی در مدرسه این دلتنگی شکوفه می‌زد و دل من ریش می شد.  مربیان مدرسه  ترفندهایشان  را  خرج کردند  اما ته تغاری حرف خودش را می‌زد. بیشتر بچه های مدرسه شان ترس از جدایی داشتند. مریضی امروزه دختر و پسرها.آن روز غرهایم را پیش دوستانم در گروه رو کردم. زینب ، دوست ندیده ام، کتاب نخ نامرئی را معرفی کرد. همان موقع از طاقچه خریدمش. کلاس روایت نویسی که تمام شد ، ته تغاری را توی بغلم گرفتم و با هم کتاب را خواندیم. توی تخت ته تغاری و در آن نیمه شب ، نتیجه این بود: گریه نخ را نازک می‌کند. فردا صبح جلوی در مدرسه، بغضش را قورت داد. یکبار از ماشین پیاده شد و دوباره برگشت. همدیگر را بوسیدیم. نگران بود نخ نامرئی بینمان نازک شود. به دو قطره اشک بسنده کرد. از ماشین پیاده شد  و با پای خودش وارد مدرسه شد.
          

            یه نخ نامرئی از عشق هست که همه ی ما رو به هم وصل میکنه. بچه‌ای که رفته مهدکودک رو به مامانش که سر کاره، دوستهایی رو که از هم دور هستن، ما رو به کسانی که از دست دادیم. برای گفتگو درباره همه ی این موضوعا میشه از این داستان استفاده کرد.
تنها نقطه ضعف کتاب اینه که دوز داستانیش کمه و مستقیم حرفش رو زده

مناسب برای ۴ تا ۷ سال (و حتی تا ۷۰ سال
          

            وقتی پسرم پیش دبستان بود صبح ها همیشه از ندیدن من می‌گفت، بعد از چند روز، موقع خداحافظی یک بوس کف دستش کردم و گفتم هر وقت دلت تنگ شد دستت را بذار روی قلبت و اینگونه همیشه کنار هم بودیم. داستان نخ های نامرئی هم اینگونه هستند، عشق آنقدر قدرتمند است که از زمان و مکان میگذرد و هر چه عشق بیشتر باشد نخ های نامرئی هم بیشتر می‌شود. چه دنیای زیبایی هست که هر جا که باشی حتی در بهشت به آدم‌های که دوستشان داری وصل هستی و خدا کند همه آدم‌ها بفهمند که ما به هم وصل هستیم و اینگونه مواظب مهربانی هایمان باشیم. .
          

            یکی از کتاب های معروفی هست که برای برطرف شدن اضطراب جدایی بچه هایی که قرار هست به مهد یا مدرسه برن و به طور کای زمانی رو دور از والدین سپری کنن، پیشنهاد میشه.
کتاب رو هم انتشارات مهرسا (طناب نامرئی)و هم پرتقال چاپ کرده

خلاصه کتاب میشه این جمله‌: نخی نامریی از عشق ما را به هم وصل می کند، نخی که نه تنها از صبح تا شب بلکه همیشه و همه جا همراه ماست.

          

            با معرفی و توصیه دوستی خیلی ناگهانی و بی‌مقدمه رفتم سراغش. 
مفهومی که سعی داره منتقل کنه خیلی قشنگ و لطیفه و اگر کسی درکش کنه نگرش خاص و متفاوتی پیدا می‌کنه
اما نمی‌دونم در ساده‌سازی این مفهوم برای کودک چقدر خوب عمل کرده، من احساس کردم کمی ناموفق بوده در این زمینه و هنوز برای کودک سخت و کمی‌نامفهومه. 
          

            ادامه کتاب نخ نامرئی یا طناب نامرئی. در این کتاب نویسنده نشان داده که نه تنها ما با افرادی که دوست داریم با نخی نامرئی وصل هستیم بلکه همه موجودات جهان هم با همین نخ‌های نامرئی به هم متصل هستند و این نخ‌ها یک شبکه نامرئی به وجود می‌آورند که همه جهانیان و موجودات زنده را به هم مرتبط می‌کند. به نظرم مناسب بالای شش هفت سال است.
          

            خیلی دوستش داشتم، برای کودکان نوشته شده ولی همه از کوچیک و بزرگ میتونن از خوندنش لذت ببرن.
داستان عشق و همیشه  در کنار هم و توی قلب همدیگه بودن حتی از فاصله‌های خیلی دور.
 تصاویر کتاب هم خیلی دوست‌داشتنی و قشنگه. من توی فیدیبو خوندمش ولی فیزیکیش رو حتما برای دخترم تهیه‌ میکنم👌🏻