داستان نسبتا تمیزی برای نوجوان
غیر از یک مورد که همکلاسی شخصیت بهش ابراز علاقه می‌کنه و با برخورد تند او مواجه می‌شه، مورد دیگه‌ای نداشت.

مساله‌ی مهم‌تر که برام جالب بود، وضعیت مهاجران در آمریکا و سختیهایی‌ست که می‌کشن. افرادی که با رویایی خیالی کشور و خانواده‌شون رو پشت سر می‌گذارن و به آمریکا میرن و با واقعیت‌های زندگی در اون کشور روبه‌رو می‌شن و با وجود مهارت و تخصص و تحصیلات بالا، مجبورن به کارهای سخیف و دور از شان انسانی تن بدن.
علت این‌که یک ستاره کم کردم اینه که نویسنده با این‌که تمام این مسائل رو بیان می‌کنه، در آخر به این نتیجه می‌رسه که مهاجرت خوبه و برای چنین نتیجه گیری‌ای دلیل کافی نمیاره.
خوبه بعد از خواندن داستان با فرزندمون در مورد این نکات داستان گفت‌وگو کنیم.
      

        بیان نکات مثبت و منفی، بدون هیچ جانبداری یا تحلیل مستقیم که در نهایت برآیند اثری که روی من گذاشت بیزاری از این کشور و فرهنگش بود.
قلم آقای ضابطیان شیرین است. روایت‌های شسته و رفته می‌نویسد با پایان‌های جذاب.
      

        
چند وقته ذهنم درگیر انتخاب هدیه‌ی تولد برای یکی از دوستامه. امروز که این کتاب رو باز کردم، دیدم این خرس گوگولی داره شرح حال منو در این مدت میده،
حرف‌هایی که دلم می‌خواست به دوستم بزنم و بهش بگم چقدر برای انتخاب هدیه براش فکر کردم و به نتیجه نرسیدم، این کتاب داره می‌گه.
با یک پایان قشنگ و مهربون.

هر صفحه از کتاب یک جمله داره و یک تصویر بامزه که روایت تلاش‌های خرسه است. متن بدون تصاویر، خشک و بی‌روحه و تصاویر جذابش می‌کنن.

ظاهرش کتاب کودکه ولی به نظرم یه هدیه‌ی قشنگ می‌تونه باشه برای دخترای نوجوون یا خانم‌ها و آقایونی که به طنز و دنیای کودک علاقه دارند.

هدیه‌ام رو پیدا کردم. 🥰

پ.ن: یه چیزی هم بگم از زبون نویسنده‌ی درونم. چه‌قدر قشنگ می‌شه یه موضوع ساده‌ای رو که درگیرش شدی و برای همه ممکنه پیش بیاد، تبدیل به یه کتاب قشنگ بکنی.🤩
      

        بسم الله
اسم اصلی کتاب: اژدهاها تاکو دوست دارند
تاکو، یک غذای مکزیکی.
این کتاب هم در گودریدز امتیاز بالایی دارد و هم جزء پرفروش‌های نیویورک تایمز بوده‌. از بس اسمش را دیدم، تصمیم گرفتم با پسر ۶ ساله‌ام بخوانیم.
کلمه‌ی تاکو را که برایش مفهومی نداشت به کلمه‌ی پیراشکی تغییر دادم.

بازخورد پسرم: کتاب جالبی نبود، یه کتاب دیگه بخونیم‌
بازخورد من: درونمایه‌ی خاصی نداشت
از نظر جذابیت هم نمره‌ی پایینی دارد
علاوه بر تاکو، عناصر دیگری از فرهنگ آمریکایی که برای بچه‌های ایرانی مفهومی ندارد، در کتاب وجود دارد.
شاید وجود دو کلمه‌ی اژدها و تاکو که یک خوردنی است، در عنوان کتاب،  آن را این‌قدر خواستنی کرده البته برای مخاطب بومی کتاب.
تنها قسمت جالب، اتفاق است که در یک سوم پایانی می‌افتد. البته اگر کودک تا قبل از آن کتاب را رها نکرده باشد.
      

        هر چقدر جلد اولش یعنی فرمانده لب قیچکی ضعیف بود و آسمون و ریسمون به هم بافته بود، این یکی جلد از اون بدتر و بی‌محتواتره.
هوپا پولشو ریخته دور با چاپ این کتاب، خوبه مخاطبین عاقل باشن و پول‌شون رو برای این کتاب هدر ندن. اون هم با این قیمت زیاد!
      

        توقع یک رمان با ساختارهای تعریف‌شده را نداشته باشید.
برای آشنایی با قضیه فلسطین، لمس زندگی و افکار مردمغزه و روند تغییر نگرش آنها از ناامیدی و ضعف در برابر رژیم تا نهادینه شدن روحیه‌ی مقاومت، کمک زیادی می کند.
این‌طور که شنیدم ترجمه‌ی کتابستان بهتره و من هم همین نسخه را خواندم ولی نسخه‌ی نیستان ادب، پاورقی و اطلاعات حاشیه‌ای خوبی دارد. بهتر است موقع مطالعه، هر از گاهی به آن نسخه هم سر بزنید و پاورقی‌ها را مطالعه کنید.
      

        کتاب بامزه، جذاب و سالم برای رمان‌خون‌های دوره دوم دبستان.
یه مقدار طول می‌کشه تا کتاب به دهان خواننده مزه کنه ولی بعد از مدتی، نمی‌شه زمین بذاریش. 
      

        می‌خواستم بنویسم که حتی یک لحظه هم دلم نخواست جای آقای ضابطیان باشم که به یاد تعریف‌هایش از طبیعتِ خلیج ها لونگ افتادم.
کتاب را با مروز ذهنی صحنه‌هایی از فیلم‌هایی از جنگ ویتنام خواندم.
در کنار آن صحنه های بکر طبیعت که به قول نویسنده، زیباترین جای جهان است، بدترین و مشمئزکننده‌ترین توصیف‌های جهان هم احتمالا مال این کشور است. محله‌ی فونگ‌هو و بعد ازظهر سگی.
اینجاست که دوباره به این باور اعتقاد پیدا می‌کنی که اگر خدا همه‌ی خوردنی‌ها و نخوردنی‌های کره‌ی زمین را هم برای آدمیزاد حلال اعلام می‌کرد، عده‌ای بودند که مشمئزکننده‌ترین خوراکی‌ها را از کرات و سیارات دیگر بیاورند و بخورند.🤢
      

        شخصیت ناشنواست.
در ابتدا به نظر می‌رسد که داستانی با یک شخصیت ناشنوا نمی‌تواند جذاب باشد ولی این‌طور نیست.
یک داستان شخصیت محور و آرامش بخش در مورد ارتباط با اطلاعات فراوان در مورد نهنگ‌ها
      

        به اندازه‌ی دو جلد قبل جذاب و بامزه نیست. حتی یه مقدار خسته‌کننده هم میشه.
      

        دو جلد اول بهتر بود.
      

        فکر می‌کنم تنها نکات قابل توجه این کتاب، اول نویسنده‌ی معروفش، دوم اسم کتاب و سوم طرح روی جلد باشد. 
فصل اول کتاب یعنی ۱۰ صفحه ابتدایی به صورت کاملا گزارشی به پیشینه‌ی شخصیت می‌پردازد و زمانی داستان اصلی شروع می‌شود که شخصیت اصلی به سن جوانی رسیده و دانشجوست‌. کتاب داستان کودک با شخصیت بزرگسال!

بعد هم در یک رویداد غیرقابل پذیرش و خارج از روابط علی و معلولی، شخصیت وارد یک ماجرای فانتزی می‌شود و شخصیتی که هنوز پرداخته نشده، مثل یک تیپِ تکراری عمل می‌کند و نویسنده تلاش دارد به خواننده بقبولاند که رفتارهای او عجیب و مخالف شخصیت گذشته‌اش است.

ماجرای فانتزی با یک پایان قابل پیش‌بینی به اتمام می‌رسد و برای این‌که خواننده چندان دست خالی کتاب را کنار نگذارد، نویسنده دست به دامان سبک خاله سوسکه‌ای می‌شود و شخصیت را به شکلی غیرمنطقی عروس می‌کند.

خواندن چنین داستان ضعیفی از نویسنده‌ی هوشمندان سیاره اوراک و پسران گل، برایم قابل قبول نبود. وقتش است که میدان را بدهند دست جوان‌ترها.
      

        یک رمان جذاب حادثه محور و تجاری‌.
یعنی تمرکز روی شخصیت‌ها و درونیات‌شون کمه تا جایی که رمان با یه پسر و دختر ۱۵ ساله شروع میشه ولی جلوتر که میری انگار نویسنده هم فراموش می‌کنه این‌ها نوجوونن، چه برسه به خواننده.
سرعت اتفاقات و هیجان ماجراها بسیار بالاست.
خشونت زیادی داره که برای زیر ۱۵ سال مناسب نیست.
رمانتیک‌بازی‌های نوجوانانه‌ی دختر و پسری هم در کتاب زیاده.

و همون‌طور که ذیل جلد ۱ گفتم، از جلد ۷ به بعد، کتاب افت پیدا می‌کنه.
      

        جلدهای ابتدایی یعنی تا جلد ۶ خیلی جذاب و نفس‌گیر بود.
چه شب‌ها که در سکوت و تاریکی و با نور گوشی، از شدت هیجانِ کتاب، خواب به چشمم نیومد.
ولی از جلد ۷ به بعد کاملا مشخص بود که نویسنده یه سوراخ دعا پیدا کرده و نمی‌خواد رهاش کنه، پس بهتر اونه که ما رهاش کنیم.😁
      

        داستان قشنگ و به یاد ماندنی با تصاویر بد.
دو ستاره به خاطر تصویرگری کم شد.