کتاب دیگری از اریک کارل ولی ضعیف‌تر از کتاب‌های دیگر.
حیوان تنبل که کارهایش را بسیار آهسته انجام می‌دهد و برای بقیه سوال می‌شود که چرا این‌قدر آهسته!
او جواب نمی‌دهد،
جواب نمی‌دهد،
جواب نمی‌دهد
تا این‌که ناگهان به حرف می‌آید و یک خطابه ارائه می‌کند در این مورد که هر چه باشد، تنبل نیست
 و تمام.

گره‌گشایی داستان به همین سادگی،
به همین بی مزگی!
      

        داستان دو تا دوست از دو ملیت متفاوت که هر کدام از ساندویچی که اون یکی می‌خوره بدش میاد ولی چیزی به هم نمی‌گن. 
بالاخره یکی‌شون به حرف میاد. بین‌شون دعوا میشه. دعوا به همه‌ی بچه‌های مدرسه سرایت می‌کنه. هر دو خجالت‌زده می‌شن از کاری که کردن. یکی به اون یکی پیشنهاد میده که  ساندویچش رو امتحان کنه. با این کار می.فهمن که غذای طرف مقابل هم خوشمزه بوده.
پیشنهاد میدن تو مدرسه جشنواره تعویض ساندویچ برگزار بشه.
نویسنده‌ی کتاب رو ملکه‌ی اردن ذکر کردن.
احتمالا ایشون پیشنهاد داده و یه نویسنده نوشته.
کتاب قشنگیه و محتوای خوبی هم داره.
      

        سه تا کتاب از کریستین جونز خوندم،
جغد پرچونه، چغلی بی چغلی و هریسون چسبنده،
هر سه در مورد مهارت‌های اجتماعی.

نکته‌ی جالب در هر سه‌ی این داستان‌ها اینه که
نویسنده به ابعاد مختلف یه موضوع اشاره کرده،
این‌طوری نیست که شخصیتی که ضعف داره، با یه نصیحت بزرگتر، سریع متنبه بشه و مشکلش حل بشه،
بلکه در اجرای اون نصیحت به چالش می‌خوره
بزرگترها هم درست مثل دنیای واقعی، همراه با بچه‌ها دارن یاد می‌گیرن و گاهی راهکارهاشون کامل نیست و به مرور ابعادش رو روشن میکنن تا شخصیت داستان نه دچار افراط بشه و نه تفریط،
این مساله به خصوص در کتاب دوم و سوم که نام بردم، دیده میشه،
آخر هر کتاب هم می‌گه که شخصیت دیگه فلان کار رو نمی کرد،
نه این‌که اصلا نکنه،
گاهی هم یادش می‌رفت و انجام می‌داد ولی خیلی کمتر از قبل.

این کتاب برای بچه‌هایی که عادت به ابراز احساسات لمسی عادت کردن، خیلی کمک می‌کنه.
      

        وقتی به کودک می گی چغلی نکن!
مفهوم چغلی کردن براش روشن نیست.
راستش برای بزرگترها هم چندان روشن نیست.
گاهی کودک از طرف کودک دیگه‌ای مورد آزار قرار گرفته و به بزرگتر پناه آورده و داره شرح ماوقع میده، اون‌وقت بهش می‌گیم چغلی نکن!
خب اگه به بزرگترش نگه چی کار کنه؟
خودش بره دعوا کنه؟ یا مظلوم واقع بشه؟

این کتاب داره سعی می‌کنه مفهوم چغلی یا همون خبرچینی و تفاوتش با چیزهای دیگه رو نشون بده.
ولی به طور جامع به همه‌ی موارد نپرداخته.
مثل همین نمونه در مورد دعوای بین بچه‌ها که گفتم و در کتاب بهش اشاره‌ای نشده.

خانم معلم برای رفع اخلاق ناپسند چغلی در کلاسش، بچه‌ها رو گروه‌بندی می‌کنه که هر گروهی کمتر چغلی کرد، برنده است.
این روش معلم که رقابت گروهی ایجاد می‌کنه خیلی خوبه.
در کنارش، معلم عهدنامه‌ی چغلی تنظیم می‌کنه که بچه‌ها مفهوم چغلی رو خوب متوجه بشن که البته همون‌طور که گفتم کامل نیست.
حتی همون عهدنامه‌ی داخل کتاب هم روشن نیست.
به همین دلیله که شخصیت، درست متوجه نمیشه.
معلم در عهدنامه می‌نویسه که اگر دوستم حالش بد باشه،
یا درد داشته باشه،
یا به خطر افتاده باشه،
اشکالی نداره به کسی بگم
در غیر این‌صورت سرم به کار خودم باشه.

نویسنده سعی میکنه مفهوم عهدنامه رو در موقعیت‌های مختلف سلبی و ایجابی به مخاطب نشون بده.
جدای از مبهم بودن عهدنامه که بهش اشاره شد،
یه مشکل اساسی در این عهدنامه وجود داره که با فرهنگ و تعلیمات دینی ما در تضاده، این‌که این عهدنامه فقط به ابعاد فردی خطر و آسیب اشاره داره و به ابعاد اجتماعی‌ش توجه نداره.
در حالی‌که ما در دین خودمون نگاه جامع‌تری به این موضوع داریم که حتی به عنوان یه تکلیف شرعی و دینی مطرح میشه،
یعنی امر به معروف و نهی از منکر.

درکل، رویکرد کتاب آموزشی و تربیتیه
ابعاد مساله روشن و واضح نیست
با فرهنگ و تربیت اسلامی هم هماهنگ نیست،
برای کودک توصیه نمی‌شه.
      

        چرا اردک آب دوست نداشت؟
معلوم نیست.
و بعد فقط به خاطر قورباغه‌ای که یکی دو روز همراهش بود، با آب دوست شد.
منطق درستی ندارد، پیام خاصی هم نداشت.
ولی تصاویر قشنگی داشت.
به خصوص پایان داستان که با تصویر نشان داده شد چطور سوراخ سقف تعمیر شد تا هر دو راضی باشند.
      

        داستان جغد کوچولویی که خیلی حرف می‌زد تا این‌که یک روز صبح صدایش گرفت و تازه متوجه اطرافش شد.
داستان ساده و کودکانه وبدون کشمکش.
مناسب برای بچه‌هایی که زیاد حرف می‌زنند.
تصاویرش را دوست داشتم.
      

        اقتباسی طنز از داستان شنل قرمزی با حضوردختربچه‌ای باهوش.
دختربچه از همان ابتدا متوجه حضور شیر در خانه‌ی خاله‌اش می‌شود و با کارهایش او را کلافه می‌کند و مخاطب را می‌خنداند. تا اینجای داستان بامزه و جذاب است.
در ادامه، شیر، متحول و متنبه می‌شود و با دختربچه دوست می‌شود و حتی تنهایی با او به خانه‌اش برمی گردد. در همین جا انحراف داستان آغاز می‌شود یعنی دوستی و صلح با دشمن.
      

        کتابی برای کودکانی که در معرض طلاق والدین قرار دارند.
نمی‌دانم نوع پرداخت کتاب به این موضوع خوبه یا نه،
تخصصی در این خصوص ندارم،
ولی از منظر یه داستان‌نویس بخوام نظرم رو بگم،
قهرمان داستان به دنبال راهیه که مانع از جدایی والدین بشه،
راه حلی به ذهنش می‌رسه،
پیدا کردن چسب مامان بابایی،
خب مسلمه که این راه‌حل نتیجه نمیده،
برام جالب بود که ببینم نویسنده چطور داستان رو تموم می‌کنم و به نتیجه می‌رسونه،
خب ادامه‌ی کتاب از حالت داستانی خارج میشه و به صورت یک کتاب روانشناسی درمیاد،
حرف‌هایی رو که کودکی که در این شرایط قرار داره، باید بشنوه، صاف و واضح و مستقیم، از زبان خانم چسب‌فروش بیان می‌کنه.
آیا این ایراد داستانه؟ نه! 
کتاب کودک گاهی رویکرد آموزشی داره و گاهی رویکرد تربیتی.
پس درست نیست که همیشه بگیم مستقیم گویی نکنید!
"نگو و نشان بده" داشته باشید!
وقتی که هدف کتاب، آموزشه، لازمه حرف ها مستقیم و صریح زده بشه
در مقابل وقتی هدف، تربیته، لازمه از روش‌های تاثیر غیرمستقیم استفاده کرد.

راستی،
این کتاب مناسب عموم کودکان نیست.
حتی تصاویر کتاب هم برای کودک عادی، ناراحت‌کننده می‌تونه باشه.
چون همه چیز در تصاویر  کتاب ترک خورده است.
      

        پرسشی در ابتدای داستان مطرح می‌شود،
مخاطب، همراه با حیوانات دیگر به دنبال پاسخ این سوال است،
همین سوال، مخاطب را تا پایان داستان، میخکوب نگه می‌دارد،
پاسخ این سوال، هر چه که باشد، برای همیشه در ذهن کودک باقی خواهد ماند.
      

        در یک متن کوتاه، چندین شخصیت پرداخت می‌شن تا جمع دوستان مولی شکل بگیره‌،
داستانی در مورد دوستی
با یک تعلیق درمیانه‌ی داستان،
با این‌که موضوع ساده و تکراریه ولی تمام صفحات کتاب پر از حرکته،
چرخ فلک بازی،
اسب‌سواری، 
و نقطه‌ی اوج حرکت و پویایی، پرواز مولی با بادکنک‌ها.

پ.ن: شخصیت‌های این کتاب همون‌ها هستند که در کتاب "چه فکر خوبی مولی" حضور دارند. واقعا این بچه‌ها باید قدر مولی رو بدونن. تنها عضو گروه دوستیه که یه کم فکرش کار می‌کنه.😄
      

        عاشق شخصیت خرگوش‌ها شدم،
نیکی خلاقه ولی همه می‌زنن تو ذوقش و اونم اصلا ذوقش کور نمی‌شه، دمت گرم نیکی خرگوش!
ناتان هم با این که خلاق نیست ولی با ایده‌های نیکی همراهه، تنها عضوی از خانواده که نیکی رو درک می‌کنه،
نورا و نلی هم که معلومه اون دو تا دختر دوقلوی پاپیون صورتی هستند،
ولی نشان شخصیت طلایی تعلق می‌گیره به ند که از اول تا آخر یه دیالوگ رو تکرار می‌کنه: ممکن است گم شویم. 🤭

کتاب‌های خانوادگی رو دوست دارم،
که شخصیت‌ها، خونه مجردی ندارن و معلوم هم نیست چند سالشونه و همه‌ی روابط هم منحصر به رفاقت موجودات غیرهم‌جنسه.
شاید اوکراینی بودن نویسنده، در خانوادگی بودن داستان‌هاش بی‌تاثیر نباشه، حداقل آمریکایی نیست، هر چند الان ساکن آمریکاست ولی اصالتش رو حفظ کرده.😎

فقط یه نکته‌ی حاشیه‌ای این‌که این کتاب برای بچه‌های ما که چهار پنج ماه از سال، فقط به خاطر آفتاب نمی‌تونن از خونه برن بیرون و وقتی بارون می‌باره تازه ذوق می‌کنن و می‌پرن تو حیاط، همذات پنداری ایجاد نمی‌کنه.😩

پ.ن: خوشم اومد آخرش نیکی روی حرفش ایستاد. آخه چرا مامانش این‌قدر ضدحال بود؟!
      

        داداش کوچولو خوابیده،
و شخصیت همه را ساکت می‌کند،
دلقک و شوالیه‌ها و قطار و دزدان دریایی و...
چطوری؟
پسر کوچک چطوری به همه‌ی این‌ها دسترسی دارد؟
تعلیق، سوالی در ذهن کودک کاشته می‌شود،
اولین پاسخ در تصویر می‌آید با عروسک دلقک،
شاید کودک در بار اول که کتاب را می‌خواند، متوجه آن نشود ولی در خوانش‌های بعدی از کشف این نکته‌ی ظریف لذت می‌برد.
کتاب بدون اشاره‌ی مستقیم به پاسخ سوال، پایان می‌یابد و مخاطب همه چیز را متوجه می شود
و مثل کتاب دکتر مهربان، دوست دارد برگردد و یک بار دیگر با آگاهی از پاسخ سوال، خودش را درگیر تعلیق دلنشین داستان کند.

کتابی دلنشین و جذاب برای آنهایی که صاحب خواهر و برادر کوچکتر هستند.
      

        همه چی زیر سر بابای داستانه که شب‌ها کتاب‌های تخیل برانگیز برای بچه‌اش می‌خونه،
خب بابای مهربون، قبل از خواب، کتاب چالشی برای بچه نخون که فرداش مربی مجبور بشه، طرح کارش رو کلا عوض کنه.
جدا از شوخی،
بیشتر دلم می‌خواد این کتاب رو بدم به مربی‌های مهدکودک که ببینند چطور میشه برای کلاس طرح درس پویا داشت.
با تشکر از لاک‌پشت کوچولو که وقتی پنگوئن شد، کتابش رو هم به کلاس برد.
      

        کتابی در مورد کار گروهی،
نوشتن،
و دوستی.
دوستان موشی خیلی بامزه‌اند،
بعد از کلی مقدمه‌چینی باز هم همان کار قبلی را می‌کنند
ولی مولی خلاق‌تر از بقیه است.
او فکری می‌کند و تا چند صفحه، مخاطب در حالت تعلیق است که بفهمد مولی چه فکری دارد.
یک تعلیق دیگر، 
در نیمه‌ی ابتدایی داستان وجود دارد، زمانی که هر کدام از حیوانات می‌روند تا در جایی که راحت‌تر هستند، راه‌حلی پیدا کنند.
      

        یک سوال از ابتدای داستان برای مخاطب ایجاد می‌شود،
دکتر مهربان کیه؟
پایان بامزه و کودکانه، پایانی بر این تعلیق است،
تغییر ناگهانی فضا و این‌که متوجه می‌شوی کل داستان حاصل تخیل کودک بوده، باعث می‌شود دلت بخواهد برگردی و کتاب را از اول بخوانی، این بار با توجه به پاسخ سوالی که گرفتی.