این کتاب همون‌طور که از عنوانش پیداست درباره‌ی روشی برای مقابله با عادت خبرچینی در کودکان است.
مناسب ب ای بالای شش سال
هنگام خوانش به نظرم با کودک  گفت‌وگو  بشه که چغلی یا خبرچینی برای دیگری مشکل ایجاد می‌کند اما خبررسانی معمولا برای کمک به دیگری است.

        

          وقتی به کودک می گی چغلی نکن!
مفهوم چغلی کردن براش روشن نیست.
راستش برای بزرگترها هم چندان روشن نیست.
گاهی کودک از طرف کودک دیگه‌ای مورد آزار قرار گرفته و به بزرگتر پناه آورده و داره شرح ماوقع میده، اون‌وقت بهش می‌گیم چغلی نکن!
خب اگه به بزرگترش نگه چی کار کنه؟
خودش بره دعوا کنه؟ یا مظلوم واقع بشه؟

این کتاب داره سعی می‌کنه مفهوم چغلی یا همون خبرچینی و تفاوتش با چیزهای دیگه رو نشون بده.
ولی به طور جامع به همه‌ی موارد نپرداخته.
مثل همین نمونه در مورد دعوای بین بچه‌ها که گفتم و در کتاب بهش اشاره‌ای نشده.

خانم معلم برای رفع اخلاق ناپسند چغلی در کلاسش، بچه‌ها رو گروه‌بندی می‌کنه که هر گروهی کمتر چغلی کرد، برنده است.
این روش معلم که رقابت گروهی ایجاد می‌کنه خیلی خوبه.
در کنارش، معلم عهدنامه‌ی چغلی تنظیم می‌کنه که بچه‌ها مفهوم چغلی رو خوب متوجه بشن که البته همون‌طور که گفتم کامل نیست.
حتی همون عهدنامه‌ی داخل کتاب هم روشن نیست.
به همین دلیله که شخصیت، درست متوجه نمیشه.
معلم در عهدنامه می‌نویسه که اگر دوستم حالش بد باشه،
یا درد داشته باشه،
یا به خطر افتاده باشه،
اشکالی نداره به کسی بگم
در غیر این‌صورت سرم به کار خودم باشه.

نویسنده سعی میکنه مفهوم عهدنامه رو در موقعیت‌های مختلف سلبی و ایجابی به مخاطب نشون بده.
جدای از مبهم بودن عهدنامه که بهش اشاره شد،
یه مشکل اساسی در این عهدنامه وجود داره که با فرهنگ و تعلیمات دینی ما در تضاده، این‌که این عهدنامه فقط به ابعاد فردی خطر و آسیب اشاره داره و به ابعاد اجتماعی‌ش توجه نداره.
در حالی‌که ما در دین خودمون نگاه جامع‌تری به این موضوع داریم که حتی به عنوان یه تکلیف شرعی و دینی مطرح میشه،
یعنی امر به معروف و نهی از منکر.

درکل، رویکرد کتاب آموزشی و تربیتیه
ابعاد مساله روشن و واضح نیست
با فرهنگ و تربیت اسلامی هم هماهنگ نیست،
برای کودک توصیه نمی‌شه.