ژان تولی رمان آدم‌خواران را بر‌اساس وقایعی تاریخی نوشته است. او برای نوشتن داستانش به گزارش‌های پلیس و دادگاه بسنده نکرده و شخصا به روستای اوتفای رفته و آنقدر مردم را سوال پیچ کرده که تهدیدش کرده بودند اگر باز هم به آنجا بازگردد او قربانی جدید خواهد بود! 
قصه در میانه‌ی جنگ فرانسه و ‌پروس در سال ۱۸۷۰ روایت میشود. جنگی که با شکست مفتضحانه‌ی ناپلئون سوم و سقوط پاریس همراه بود. 
این داستان راوی مردمانی است که همه چیز را فراموش کرده‌اند و فقط میخواهند خشم‌شان را فرو‌بنشانند. 
معمای قتل آلن دومونی هنوز هم عجیب است. معمایی که نشان میدهد انسان تا چه حد می‌تواند تندخو باشد و نا‌بهنجار رفتار کند.
        

          شرح دیوانگی!
روایتی بر مبنای واقعیت از رذالت و جهالت که چنان غیرقابل باور است که شما را مجبور میکند که یک نفس کتاب را بخوانید، شاید بارقه ای از انسانیت پیدا کنید. 
        

          این کتاب روایتی واقعی از یک واقعه بیرحمانه و شرم آور است که توسط گروهی از مردم عادی و بطور دسته جمعی اتفاق افتاده.
ماجرای این کتاب یک رئالیسم سیاه و نفس‌گیر است.
        

          این که داستان پهلو به پهلوی یک واقعیت تاریخی پیش می‌رود، کتاب را ترسناک‌تر می‌کند. در نهایت، آدم می‌ماند و این حس که اتحاد انسانی هم می‌تواند روی دیگر شوم و هراسناکی داشته باشد.. خواندنش را واقعا پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتاب به طرز آزاردهنده‌ای نشانگر خوی وحشی انسان و خطرناک بودن جهل و دنباله‌روی است. با هر خط بیشتر به ناباوری خواننده اضافه می‌شه و ضربه نهایی جایی زده می‌شه که می‌فهمید داستان واقعیه.
استدلال معمول آدما برای بی‌تفاوت بودن در برابر مسائل دیگران در این کتاب هم جریان داره. تا جایی آدمی کثیف نشدن پذیدایی خونش رو به زنده نگه داشتن یک آدم ترجیح می‌ده
        

          یادم هست که طاقچه این کتاب را نمیدانم به چه دلیل، رایگان کرده بود. و من که بی خوابی به سرم زده بود شروع کردم به خواندنش. و کاملا از ترس و انزجار و درد و وحشت فلج شده بودم! احتمالا کابوسی هم دیده باشم ولی الآن خاطرم نیست.
موضوع کتاب را اگر بخواهید، دقیقا همان عنوان کتاب کفایت میکند! با چاشنی مناسبات سیاسی و این حرف ها.
این ۵ستاره قطعا با احساساتی که توصیف کردم در تضاد است،
ولی قطعا این کتاب سزاوار ۵ ستاره است، آنقدر توصیفات دقیق و بی پرده ای داشت که توانست چنین احساسات عمیقی را برانگیخته کند.
بخش ترسناک کتاب در کنار اتفاقات وحشیانه ای که می افتد، آن احتمال اتفاق افتادنش در یک جامعه انسانی ست.
چون نمی‌توانیم این احتمال را انکار کنیم که انسان بخاطر منافعش، می تواند همینقدر هار و وحشتناک شود!
        

          داستان وحشتناکی بود!
ترکیبی از جهل و عصبانیت افرادی که فقط نقاب انسان‌ها رو دارند. هیچی واقعا بعید نیست!
تنها دفاع از یک جنون این باشه که بگی ‌ «تحت تاثیر بقیه قرار گرفتم!»
        

          حقیقتا در تعجبم که انسان چیه.ترجیح میدم سکوت کنم در این لحظه.دلم برای آلن میسوزه که همچین زجری رو تحمل کرده
        

          نه ترسناک بلکه منزجرکننده و دلهره آور همراه با تعلیق های پیوسته.
تلاش نهایی توله در آدم خواران با عنوان انگلیسی Eat him if you like، به «نمایاندن دوزخ هبوط انسانیت» بر اساس رخدادی واقعی در گذشته فرانسه در قالب این داستان انجامیده است.
حتما ارزش مطالعه دارد.

سال ۱۴۰۰
        

          نسبت به اثر قبلی که ازش خوندم (مغازه‌ی خودکشی) خیلی ضعیف تر بود. درواقع باید بگم اگر نبود که ماجرای کتاب واقعی بود و حجم کتاب اندک، بعید بود که کتاب رو به پایان برسونم. 

ولی به هرحال، یه طرفه هم قضاوت نکنم. اولا ماجرا یه‌جورهایی از فرط عجیب بودن حتا مسخره و باورنکردنیه!! دوما در مقام راوی، مدام کانال و سبک روایت تغییر می‌کنه که برای من خیلی جالب نبود.
        

          بعضی وقتا که بهش فکر میکنم موهای تنم سیخ میشه و بازوم مور مور.
بعد از خوندن این کتاب دیگه هیچ انتظاری از اطرافیانتون ندارید.
و قضیه دردناک اینه که بر اساس واقعیه...
        

          نمی‌تونم بگم چقدر از خوندنش اذیت شدم. روایتی از اتفاق تلخی که متأسفانه می‌فهمیدش و قابل تجسمه.
        

          • براساس واقعیت!
این داستانِ مخوف در زمان جنگ فرانسه و پروس در دهکده‌ای واقع در جنوب‌غربی فرانسه به وقوع پیوسته است.
ابتدای‌ کتاب اتفاقِ خاصی نمی‌افتد اما هرچه جلوتر برویم قدرت رها کردن کتاب غیرممکن خواهد شد‌‌‌.
آدمخواران، کتابی که مخاطب را از کار و زندگی مي‌اندازد و دیالوگ‌هایش هرگز از یاد نخواهد رفت‌‌.
اگر بگویم حین خواندن کتاب تهِ دلم خالی شد یا در برخی از قسمت‌ها حالت تهوع به من دست داد دروغ نگفته‌ام! عاقبت رفتار متعصبانه همیشه، وحشتناک بوده و هست.
این کتاب را به افرادی که روحیه حساسی دارند به هیچ وجه پیشنهاد نمی‌کنم؛ ولی به جرئت می‌توانم بگويم از بهترین‌ و هولناک‌ترين کتاب‌هایی بود که خواندم.
        

          در یک کلام، تکان دهنده! داستانی واقعی که گویای یک جنون آنی از سمت گروهی از مردمی که هرروز در کوچه و خیابان همدیگه رو میدیدند، به هم سلام میکردند و برای هم احترام قائل بودند و تبدیل شدن همون آدم ها به گروهی آدم کش و آدم خوار.کتاب در عین سادگی و روانی و صفحات کم، شمای درستی رو از  شدت فرسایشی که از یک رنج و ناامیدی ممکنه به جامعه دست بده ،به نمایش میزاره.
        

          جدای از اینکه این داستان واقعی بود، می‌شد گفت حقیقتی انکار ناپذیر هم بود. نشان‌دهنده‌ی رفتار واقعی انسان‌ها با فردی که به دلیلی ترد شده یا از گروهی که بهش متعلق بوده جدا شده. یا حتی نشان‌دهنده ی رفتار واقعی نسبت به فردی که ازش خاطر خوش نداریم.
در جمله‌ی پایانی می‌گم واقعا چقدر آدمی ناشناخته‌ست و چقدر خودمون رو نمی‌شناسیم و چقدر به خودمون حق میدیم که هرکاری که در همون لحظه به نظرمون درست هست و انجام بدیم.
بابا چیه این انسان؟
        

          واقعیتی، بسیار تلخ و دردناک و باور نکردنی بود!
داستان های تخیلی دیگری که خوانده بودم، برایم از این داستانِ واقعی، باورپذیر تر بودند...
این حجم از حماقت، خشونت و بی رحمی  غیر قابل تصور است.
        

          ماجرای کتاب واقعی است و به سال 1870 در فرانسه بازمی‌گردد. جوانی به نام «آلن دومه نِی» ساکن در یک روستا، به عنوان معاون شهردار منطقه انتخاب شده و شخصیت مهربان و مردم‌داری دارد و همه به او علاقه‌مندند...

انسان ذاتا فطرتی پاک دارد، اما همواره تا زمانی که نفس می‌کشد، در بوتۀ آزمایش است و شیطان هم دشمنی آشکار و قسم خورده است و دست‌بردار نیست تا ما را به جان هم بیندازد و از جنگ و آسیب ما به هم لذت ببرد.

هیچ یک از ما معصوم نیستیم و باید در تمام عمر از خدا بخواهیم که:

1ـ کمک کند ما دچار جَوزدگی نشویم و به راحتی تحت‌تاثیر جمع قرار نگیریم و اعمال نادرست و غیرانسانی از ما سر نزند.

2ـ دیگر اینکه به چنگ چنین انسان‌های نادان و جَوگیری گرفتار نسازد. آمین رب العالمین.
        

          کتاب به نظرم اثر جالبی نوشته شده روی موضوع هیستری جمعیه و  چه بسا بهش امتیاز کم تری میدادم به دلیل قانع کننده نبودن شروع همه این ماجرا ها اما گویا واقعا رخ داده خدا عاقبت همه ما رو بخیر کنه .. گرچه حقیقت اینه که حس میکنم ادم ها از وضعیت اون کتاب بهبود چندانی پیدا نکردن و حتی اگه ایران رو هم در نظر نگیریم به نظرم نمونه هایی از این اتهامات در کنسل کالچر در سطح جهانی قابل رویته ... پایان بندیش به نظرم اما شاید بهترین بخشش باشه و حقیقت من رو یاد اثار متفاوتی انداخت و باعث شد حتی کنجکاو بشم که ممکنه جلد هفتم unfortunate events الهام گرفته از این اثر هست یا نه .
        

          هنوز که هنوز وقتی یاد داستان میوفتم یاد این میوفتم که داستانش بر اساس واقعیت بوده قلبم تیرمیکشه 😔
        

          بعد از خواندن و اتمام کتاب آنچنان قلب در سینه فشرده و اندوهگین می‌شود که زبان از بازگوی وقایع پیش آمده قاصر است .