این کتاب روایتی واقعی از یک واقعه بیرحمانه و شرم آور است که توسط گروهی از مردم عادی و بطور دسته جمعی اتفاق افتاده.
ماجرای این کتاب یک رئالیسم سیاه و نفس‌گیر است.
        

          شرح دیوانگی!
روایتی بر مبنای واقعیت از رذالت و جهالت که چنان غیرقابل باور است که شما را مجبور میکند که یک نفس کتاب را بخوانید، شاید بارقه ای از انسانیت پیدا کنید. 
        

          ژان تولی رمان آدم‌خواران را بر‌اساس وقایعی تاریخی نوشته است. او برای نوشتن داستانش به گزارش‌های پلیس و دادگاه بسنده نکرده و شخصا به روستای اوتفای رفته و آنقدر مردم را سوال پیچ کرده که تهدیدش کرده بودند اگر باز هم به آنجا بازگردد او قربانی جدید خواهد بود! 
قصه در میانه‌ی جنگ فرانسه و ‌پروس در سال ۱۸۷۰ روایت میشود. جنگی که با شکست مفتضحانه‌ی ناپلئون سوم و سقوط پاریس همراه بود. 
این داستان راوی مردمانی است که همه چیز را فراموش کرده‌اند و فقط میخواهند خشم‌شان را فرو‌بنشانند. 
معمای قتل آلن دومونی هنوز هم عجیب است. معمایی که نشان میدهد انسان تا چه حد می‌تواند تندخو باشد و نا‌بهنجار رفتار کند.
        

          کتاب به طرز آزاردهنده‌ای نشانگر خوی وحشی انسان و خطرناک بودن جهل و دنباله‌روی است. با هر خط بیشتر به ناباوری خواننده اضافه می‌شه و ضربه نهایی جایی زده می‌شه که می‌فهمید داستان واقعیه.
استدلال معمول آدما برای بی‌تفاوت بودن در برابر مسائل دیگران در این کتاب هم جریان داره. تا جایی آدمی کثیف نشدن پذیدایی خونش رو به زنده نگه داشتن یک آدم ترجیح می‌ده
        

          این که داستان پهلو به پهلوی یک واقعیت تاریخی پیش می‌رود، کتاب را ترسناک‌تر می‌کند. در نهایت، آدم می‌ماند و این حس که اتحاد انسانی هم می‌تواند روی دیگر شوم و هراسناکی داشته باشد.. خواندنش را واقعا پیشنهاد می‌کنم.
        

          یادم هست که طاقچه این کتاب را نمیدانم به چه دلیل، رایگان کرده بود. و من که بی خوابی به سرم زده بود شروع کردم به خواندنش. و کاملا از ترس و انزجار و درد و وحشت فلج شده بودم! احتمالا کابوسی هم دیده باشم ولی الآن خاطرم نیست.
موضوع کتاب را اگر بخواهید، دقیقا همان عنوان کتاب کفایت میکند! با چاشنی مناسبات سیاسی و این حرف ها.
این ۵ستاره قطعا با احساساتی که توصیف کردم در تضاد است،
ولی قطعا این کتاب سزاوار ۵ ستاره است، آنقدر توصیفات دقیق و بی پرده ای داشت که توانست چنین احساسات عمیقی را برانگیخته کند.
بخش ترسناک کتاب در کنار اتفاقات وحشیانه ای که می افتد، آن احتمال اتفاق افتادنش در یک جامعه انسانی ست.
چون نمی‌توانیم این احتمال را انکار کنیم که انسان بخاطر منافعش، می تواند همینقدر هار و وحشتناک شود!
        

          داستان وحشتناکی بود!
ترکیبی از جهل و عصبانیت افرادی که فقط نقاب انسان‌ها رو دارند. هیچی واقعا بعید نیست!
تنها دفاع از یک جنون این باشه که بگی ‌ «تحت تاثیر بقیه قرار گرفتم!»
        

          حقیقتا در تعجبم که انسان چیه.ترجیح میدم سکوت کنم در این لحظه.دلم برای آلن میسوزه که همچین زجری رو تحمل کرده
        

          نه ترسناک بلکه منزجرکننده و دلهره آور همراه با تعلیق های پیوسته.
تلاش نهایی توله در آدم خواران با عنوان انگلیسی Eat him if you like، به «نمایاندن دوزخ هبوط انسانیت» بر اساس رخدادی واقعی در گذشته فرانسه در قالب این داستان انجامیده است.
حتما ارزش مطالعه دارد.

سال ۱۴۰۰
        

          نسبت به اثر قبلی که ازش خوندم (مغازه‌ی خودکشی) خیلی ضعیف تر بود. درواقع باید بگم اگر نبود که ماجرای کتاب واقعی بود و حجم کتاب اندک، بعید بود که کتاب رو به پایان برسونم. 

ولی به هرحال، یه طرفه هم قضاوت نکنم. اولا ماجرا یه‌جورهایی از فرط عجیب بودن حتا مسخره و باورنکردنیه!! دوما در مقام راوی، مدام کانال و سبک روایت تغییر می‌کنه که برای من خیلی جالب نبود.
        

          هنوز توی شوک این کتابم
فکر میکردم این کتاب قراره ترسناک باشه 
اما نمی شه به این اتفاقات گفت ترسناک بیشتر هولناک چندش آور و دردناک بودن 
هنوز سرم از خوندن این کتاب درد میکنه نمیتونم باور کنم که این کتاب برپایه واقعیته این حد از وحشی بود و این حد از زجر دادن نمیتونم باور کنم که توی یک جایی در دنیا یک روزی واقعا اتفاق افتاده 
این کتاب رو اگر سن کمی دارید یا روحیات لطیفی دارید نخونید چون دیدی که نسبت به انسان ها دارید رو کاملا عوض می‌ کنه و محتوای کتاب پر از دردآور ترین لحظه هاست و واقعا ناراحت کننده است بزارید برای یه فرصت مناسب و زمانی که واقعا بتونید تحت تاثیر قرار نگیرید .
من عاشق قلم ژان تولی ام اما این کتاب واقعا قلبم رو به درد آورد  و مطمئنم تا مدت ها توی ذهنم این کتاب میمونه .
        

          وحشتناک بود…
اصلا یه جوری شدم نمی‌دونم چی بگم. من همیشه می‌گم که انسان واقعا موجودی پست و خوار و خفیف تر از این حرفاست که این کتاب و داستان واقعا بهم ثابت کرد درسته.
یه پادکست قبلا گوش می‌دادم که از گینه نو می‌گفت، که با اینکه الان کل جهان پیشرفت کرده و.. مردم گینه نو به زن‌ها تهمت جادوگری می‌زنن و زنده زنده اونارو می‌سوزنن. اینکه این داستان برای چندین دهه پیشه یکم عادی تره تا اینکه متوجه بشی هنوز هم اینجور چیزا تو جهان رواج داره!
این کتاب هم خیلی با کتاب مغازه خودکشی که چندوقت پیش خونده بودم فرق داشت و بیشتر دوستش داشتم اما به خاظر وحشتناک بودنش نمی‌تونم پنج ستاره بدم(چون من اگه بخوام یه کتاب رو دوباره بخونم پنج ستاره می‌دم بهش)
        

          اعصابم خورد شد و واقعا حالم بد شد از خوندش نشون میده وقتی ادم هارو جو میگیره حتی باعث میشه یک انسان رو شکنجه بدن و زنده زنده اون رو آتیش بزنن و از گوشت اون بهم تعارف کنن اگه روحیه حساسی دارید یا سنتون کمه واقعا نخوید میشه ازش فیلم ساخت و بشه ترسناک ترین فیلم قرن البته این حد وحشی بازی رو نمیشه حتی با بهترین ادیت ها رو اورد واقعا قلبم درد گرفته وقتی داشتم این کتاب رو میخوندم
        

          «هیچ حیوانی هرگز نمی‌تواند مانند انسان بی‌رحم و سنگدل باشد؛ استاد در درنده‌خویی و  ماهر در ستمگری»
📖 داستایفسکی (برادران کارامازوف).

آدم خواران رمانی کوتاه از ژان تولی است که همه‌ی اتفاقات آن، بیشتر از چند ساعت طول نمی‌کشد و اگر بدون پیش زمینه به سراغ این کتاب بروید به قدری شوکه می‌شوید که ممکن نیست باور کنید اتفاقات آن واقعی باشد!!

کل داستان از جایی شروع می‌شود که " آلن دو مونی" جوان که در منطقه بخاطر خدمت به روستاییان محبوب بوده برای گشت و گذر و شرکت در جشن و.. راهی روستا می‌شود!
و همین سفر چند ساعته به روستا به شکنجه ای دسته جمعی تبدیل می‌شود!

باورم نمیشه تونستم این کتاب و تموم کنم...
خیلی وحشتناک بود!!
هر لحظه منتظر بودم ورق برگرده ، معجزه ای رخ بده ، یکی یه کاری بکنه..
اصلا باورم نمیشد اینجوری تموم بشه
و چه جمله احمقانه ای " تحت تاثیر قرار گرفتم "
        

          از اون دسته کتاباییه که بیدار نگهت میداره و خط داستانی جالی داره 
        

          هیچ کتابی این‌طور روحم رو خراش نداده و امیدم به بشریت رو نابود نکرده بود.
        

          چیزی که باعث شد کتاب رو تا آخر بخونم، واقعی بودن ماجرا بود. انگار خود نویسنده هم می‌دونست که همین، برای ترغیب خواننده کافیه و صرفاً به گزارش شکنجه‌ها بسنده کرده بود. بهتر از این‌ها می‌شد به این داستان پرداخت.

اگه نمی‌دونستم بر اساس واقعیت نوشته شده، احتمالاً بابت اغراق و زیاده‌روی نویسنده شاکی می‌شدم :) نکتهٔ اصلی ماجرا هم همین‌جاست انگار که ما آدم‌ها، حتی بیشتر از تصورات خودمون می‌تونیم وحشتناک باشیم.
        

          آرمان علیوردی... تنها نامی که در طول مطالعه کتاب در ذهنم چرخ میزد.
        

          یک رئالیسم سیاه و وحشت‌آور از دل فرانسه‌ی قرن نوزدهم!
و اونجایی وحشت‌آورتر و منزجر‌کننده‌تر میشه که خواننده می‌دونه این کتاب بر اساس یک داستان واقعی روایت  شده!
رنجی که خواص در پی جهل عوامی که مقلد و دنباله‌روی صرف هستند،می‌برند، ذهن خواننده رو به‌شدت درگیر خودش می‌کنه و این زجر رو در بند بند این کتاب عمیقا می‌توان لمس کرد!
این کتاب را بی‌وقفه بخوانید!!چرا که به دوش کشیدن طولانی مدت بار دردآور این داستان می‌تواند خواننده را به مرز جنون بکشاند!
        

          کتاب خشن و اعصاب خورد کنیه، بیشتر داره جهل و نادانی آدمارو نشون میده...