ژان تولی رمان آدم‌خواران را بر‌اساس وقایعی تاریخی نوشته است. او برای نوشتن داستانش به گزارش‌های پلیس و دادگاه بسنده نکرده و شخصا به روستای اوتفای رفته و آنقدر مردم را سوال پیچ کرده که تهدیدش کرده بودند اگر باز هم به آنجا بازگردد او قربانی جدید خواهد بود! 
قصه در میانه‌ی جنگ فرانسه و ‌پروس در سال ۱۸۷۰ روایت میشود. جنگی که با شکست مفتضحانه‌ی ناپلئون سوم و سقوط پاریس همراه بود. 
این داستان راوی مردمانی است که همه چیز را فراموش کرده‌اند و فقط میخواهند خشم‌شان را فرو‌بنشانند. 
معمای قتل آلن دومونی هنوز هم عجیب است. معمایی که نشان میدهد انسان تا چه حد می‌تواند تندخو باشد و نا‌بهنجار رفتار کند.
        

          شرح دیوانگی!
روایتی بر مبنای واقعیت از رذالت و جهالت که چنان غیرقابل باور است که شما را مجبور میکند که یک نفس کتاب را بخوانید، شاید بارقه ای از انسانیت پیدا کنید. 
        

          این کتاب روایتی واقعی از یک واقعه بیرحمانه و شرم آور است که توسط گروهی از مردم عادی و بطور دسته جمعی اتفاق افتاده.
ماجرای این کتاب یک رئالیسم سیاه و نفس‌گیر است.
        

          این که داستان پهلو به پهلوی یک واقعیت تاریخی پیش می‌رود، کتاب را ترسناک‌تر می‌کند. در نهایت، آدم می‌ماند و این حس که اتحاد انسانی هم می‌تواند روی دیگر شوم و هراسناکی داشته باشد.. خواندنش را واقعا پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتاب به طرز آزاردهنده‌ای نشانگر خوی وحشی انسان و خطرناک بودن جهل و دنباله‌روی است. با هر خط بیشتر به ناباوری خواننده اضافه می‌شه و ضربه نهایی جایی زده می‌شه که می‌فهمید داستان واقعیه.
استدلال معمول آدما برای بی‌تفاوت بودن در برابر مسائل دیگران در این کتاب هم جریان داره. تا جایی آدمی کثیف نشدن پذیدایی خونش رو به زنده نگه داشتن یک آدم ترجیح می‌ده
        

          یادم هست که طاقچه این کتاب را نمیدانم به چه دلیل، رایگان کرده بود. و من که بی خوابی به سرم زده بود شروع کردم به خواندنش. و کاملا از ترس و انزجار و درد و وحشت فلج شده بودم! احتمالا کابوسی هم دیده باشم ولی الآن خاطرم نیست.
موضوع کتاب را اگر بخواهید، دقیقا همان عنوان کتاب کفایت میکند! با چاشنی مناسبات سیاسی و این حرف ها.
این ۵ستاره قطعا با احساساتی که توصیف کردم در تضاد است،
ولی قطعا این کتاب سزاوار ۵ ستاره است، آنقدر توصیفات دقیق و بی پرده ای داشت که توانست چنین احساسات عمیقی را برانگیخته کند.
بخش ترسناک کتاب در کنار اتفاقات وحشیانه ای که می افتد، آن احتمال اتفاق افتادنش در یک جامعه انسانی ست.
چون نمی‌توانیم این احتمال را انکار کنیم که انسان بخاطر منافعش، می تواند همینقدر هار و وحشتناک شود!
        

          داستان وحشتناکی بود!
ترکیبی از جهل و عصبانیت افرادی که فقط نقاب انسان‌ها رو دارند. هیچی واقعا بعید نیست!
تنها دفاع از یک جنون این باشه که بگی ‌ «تحت تاثیر بقیه قرار گرفتم!»
        

          حقیقتا در تعجبم که انسان چیه.ترجیح میدم سکوت کنم در این لحظه.دلم برای آلن میسوزه که همچین زجری رو تحمل کرده
        

          نه ترسناک بلکه منزجرکننده و دلهره آور همراه با تعلیق های پیوسته.
تلاش نهایی توله در آدم خواران با عنوان انگلیسی Eat him if you like، به «نمایاندن دوزخ هبوط انسانیت» بر اساس رخدادی واقعی در گذشته فرانسه در قالب این داستان انجامیده است.
حتما ارزش مطالعه دارد.

سال ۱۴۰۰
        

          نسبت به اثر قبلی که ازش خوندم (مغازه‌ی خودکشی) خیلی ضعیف تر بود. درواقع باید بگم اگر نبود که ماجرای کتاب واقعی بود و حجم کتاب اندک، بعید بود که کتاب رو به پایان برسونم. 

ولی به هرحال، یه طرفه هم قضاوت نکنم. اولا ماجرا یه‌جورهایی از فرط عجیب بودن حتا مسخره و باورنکردنیه!! دوما در مقام راوی، مدام کانال و سبک روایت تغییر می‌کنه که برای من خیلی جالب نبود.
        

          نمی‌تونم بگم چقدر از خوندنش اذیت شدم. روایتی از اتفاق تلخی که متأسفانه می‌فهمیدش و قابل تجسمه.
        

          آن جماعت،کشیش،والی،آلن،آنا،همسایه هایی که کمک کردند،مردمی که هوشیار بودند و کاری نکردند و.. همه ی آنان را تنها نمادی خشک و خالی برای جامعه تصور می کردم..
-با حیرت،با خودم گفتم و تکرار کردم..که این داستان واقعی بوده است....
        

          یه شاهکار تاریخی از دوره ناپلئون
واقعا؟
به خاطر یه حرف آدم می خورید؟
اونم کسی که کلی بهتون لطف کرده و بهش رای دادین؟
آره، این کتاب میرسونه که آدم ها در واقع عقل ندارن و مثل حیوونا هستن.اونا  فقط بعضی وقتا تظاهر به داشتن عقل میکنن
به زبان دیگه، ما تو موقعیت هایی که انسانیت رو زیر پا میذاریم، دست کمی از حیوونا نداریم و شاید بدتر از اونا باشیم!
خیلی از این کتاب خوشم اومد( مخصوصا بخشای شکنجه که بنظر دوستام خیلی حال به هم زن بود اما لعنت به اون قسمت پخته شدن آلن که واقعا دلم می خواست بالا بیارم :/) اما بنظرم بعضی قسمتها سانسور داشت...
در کل کتاب خوبی بود و ارزش خوندن داشت

        

          این رمان در مورد واقعه ای تاریخی است که مردم یک منطقه از فرانسه رقم می‌زنند و  وحشیگری و خشونت بسیار بالایی که در رابطه با یک فرد یه کار می‌رود را روایت می‌کند. 
وقایع کتاب اگر واقعی نبود، چندان ارزش خاصی نداشت و شاید این حجم از خشونت و وحشیگری غیر قابل باور بود. اما همه‌ی نکته‌ی کتاب در همین حقیقت تلخی است که روایت می‌کند.
حقیقتی که نشان می‌دهد انسان تا چه حد می‌تواند خطرناک و پست شود و دست به کاری زند که در حالت عادی به آن فکر هم نمی‌کند. قدرت اجتماع که تا چه حد می‌تواند ما را تحت تاثیر بگذارد و ما را به کارهایی وادار کند که نمی‌خواستیم.
شاید هم حقارت انسان را نشان می‌دهد. در جایی که در ضعف هستیم و نمی‌توانیم و شاید هم جرئت نداریم که دست به کارهای بزرگ بزنیم اما در یک حرکت جمعی، دنبال مقصری می‌گردیم که تفصیرها را به گردن او بندازیم و حقارت درونی خود را زیر فشار به او جیران کنیم و حس پیروزی وقدرتمندی خود را ارضا کنیم.

کتاب بسیار کم حجم است و  خواندش به افراد حساس توصیه نمی‌شود.
        

          این کتاب واقعا برای حداقل ۷۲ ساعت موهای تن من رو سیخ کرد، روایتی دردناک هست ولی وقتی عمیقا بهش فکر میکنید میبینید که دور از انتظار نیست
        

          #معرفی_کتاب_آدم_خواران
#ژان_تولی
خب اولین نکته ای که برای معرفی این کتاب میخوام بهش اشاره کنم عنوان کتابه.عنوان کتاب به تنهایی و بدون در نظر گرفتن متن ،بیانگر حقیقتی ترسناک و وحشتناک است.

تمامی اتفاقات این کتابِ کوتاه و‌کم حجم بیشتر از چند ساعت طول نمی کشد و آنقدر ماجرا سریع و بدون وقفه اتفاق می افتد که نفس خواننده را میگیرد؛خواننده ای که با یک روایت هولناک و‌مهیب مواجه میشود و ضربه آخر را زمانی میخورد که متوجه میشود نه با یک داستان که با یک روایت تاریخی و‌ واقعی مواجه است،همین مساله هضم داستان را دشوار میکند.

در این کتاب روستاییانی که فقر،ناامیدی،قحطی و‌ جهل آنها را به جنون رسانده به همراه عده کثیری که کورکورانه دنباله رو آنان بودند شکنجه ای دسته جمعی و هولناک را رقم میزنند،شکنجه ای که پایانی تلخ و غیرقابل باور دارد.

آدم خواران علی رغم "#مغازه_خودکشی" که یک کمدی سیاه بود با پایانی غیر منتظره،یه رئالیست سیاه و نفس گیر است که از ابتدا حیرت خواننده را بر می انگیزاند و به همان اندازه که برای شخصیت اصلی داستان دردآور است برای مخاطب آن صد چندان دردناک خواهد بود.
 
نکته جالب درباره نقطه مشترک "مغازه خودکشی" و "آدم خواران" نام شخصیت های اصلی کتابها بود.
آلن در مغازه خودکشی❗️
آلنی در آدم خواران❗️

بعد از خواندن این کتاب پررنگ ترین سوالی که در ذهن نقش میبندد این است: "آیا همیشه حق با اکثریت است"؟

📎نویسنده برای ثبت این روایت تاریخی علاوه بر مطالعات زیاد،به طور مستقیم تحقیق های بسیار زیادی از زبان محلی ها و نسل های بعدی کرده است.

📎اگر روحیه ای حساس و شکننده دارید لطفاً سراغ این کتاب نرید.

📎راستی ترجمه کتاب هم بسیار عالی بود.
        

          داستان کوتاه ولی پر از حس و حرف. چقدر واقعی. چقدر وحشتناک... 
        

          دردناک ترین کتابی هست که به عمرم مطالعه کردم و به قول همه خوانندگان این کتاب ( کاش این داستان واقعی نبود ) ، فقط سوال اصلی من اینجاست با تمام احترامی که برای زحمات گرد آورنده این کتاب دارم اما در توصیفات و شرح وقایع داستان هیچ اثری از قلم قدرتمند یک ( نویسنده  ) نمی‌بینم ! ‌
        

          شنیده بودم با خواندن کتاب یک شبه تمامش کرده اند اما باور نمیکردم مگر چقدر یک کتاب می‌تواند آدم را به سوی خواندنش بکشاند 
تا خواندنش را شروع کردم
به طرز عجیبی یک شبه تمام شد
واقعا هم عجیب و ترسناک بود
ترسناکی اش آنجا بود که این داستان براساس واقعیت بود....
 انسان واقعا نمونه ای از جهل و بدی است.......
        

          شاید این کتاب را یک روزه تمام کنید اما درد و رنجی که به شما تحمیل میکند ، یک روزه از بین می‌رود؟
وقتی در اواسط کتاب به یاد می‌آوری چیزهایی که در حال خواندنش هستی واقعیت دارد وحشتی درونت ایجاد میکند که دیگر دلت نمیخواد به خواندن این فاجعه بشریت ادامه دهی.
این کتاب عمق بی‌رحمی بشر را نشان نمی‌دهد بلکه عمق حماقت و جهل بشریت را به نمایش می‌گذارد.
و تنها چیزی که بیشتر از همه آزارم میدهد عدالتی‌ست که هیچگاه آن‌طور که باید برقرار نمی‌شود.