این کتاب روایتی واقعی از یک واقعه بیرحمانه و شرم آور است که توسط گروهی از مردم عادی و بطور دسته جمعی اتفاق افتاده.
ماجرای این کتاب یک رئالیسم سیاه و نفس‌گیر است.
        

          ژان تولی رمان آدم‌خواران را بر‌اساس وقایعی تاریخی نوشته است. او برای نوشتن داستانش به گزارش‌های پلیس و دادگاه بسنده نکرده و شخصا به روستای اوتفای رفته و آنقدر مردم را سوال پیچ کرده که تهدیدش کرده بودند اگر باز هم به آنجا بازگردد او قربانی جدید خواهد بود! 
قصه در میانه‌ی جنگ فرانسه و ‌پروس در سال ۱۸۷۰ روایت میشود. جنگی که با شکست مفتضحانه‌ی ناپلئون سوم و سقوط پاریس همراه بود. 
این داستان راوی مردمانی است که همه چیز را فراموش کرده‌اند و فقط میخواهند خشم‌شان را فرو‌بنشانند. 
معمای قتل آلن دومونی هنوز هم عجیب است. معمایی که نشان میدهد انسان تا چه حد می‌تواند تندخو باشد و نا‌بهنجار رفتار کند.
        

          شرح دیوانگی!
روایتی بر مبنای واقعیت از رذالت و جهالت که چنان غیرقابل باور است که شما را مجبور میکند که یک نفس کتاب را بخوانید، شاید بارقه ای از انسانیت پیدا کنید. 
        

          کتاب به طرز آزاردهنده‌ای نشانگر خوی وحشی انسان و خطرناک بودن جهل و دنباله‌روی است. با هر خط بیشتر به ناباوری خواننده اضافه می‌شه و ضربه نهایی جایی زده می‌شه که می‌فهمید داستان واقعیه.
استدلال معمول آدما برای بی‌تفاوت بودن در برابر مسائل دیگران در این کتاب هم جریان داره. تا جایی آدمی کثیف نشدن پذیدایی خونش رو به زنده نگه داشتن یک آدم ترجیح می‌ده
        

          این که داستان پهلو به پهلوی یک واقعیت تاریخی پیش می‌رود، کتاب را ترسناک‌تر می‌کند. در نهایت، آدم می‌ماند و این حس که اتحاد انسانی هم می‌تواند روی دیگر شوم و هراسناکی داشته باشد.. خواندنش را واقعا پیشنهاد می‌کنم.
        

          یادم هست که طاقچه این کتاب را نمیدانم به چه دلیل، رایگان کرده بود. و من که بی خوابی به سرم زده بود شروع کردم به خواندنش. و کاملا از ترس و انزجار و درد و وحشت فلج شده بودم! احتمالا کابوسی هم دیده باشم ولی الآن خاطرم نیست.
موضوع کتاب را اگر بخواهید، دقیقا همان عنوان کتاب کفایت میکند! با چاشنی مناسبات سیاسی و این حرف ها.
این ۵ستاره قطعا با احساساتی که توصیف کردم در تضاد است،
ولی قطعا این کتاب سزاوار ۵ ستاره است، آنقدر توصیفات دقیق و بی پرده ای داشت که توانست چنین احساسات عمیقی را برانگیخته کند.
بخش ترسناک کتاب در کنار اتفاقات وحشیانه ای که می افتد، آن احتمال اتفاق افتادنش در یک جامعه انسانی ست.
چون نمی‌توانیم این احتمال را انکار کنیم که انسان بخاطر منافعش، می تواند همینقدر هار و وحشتناک شود!
        

          حقیقتا در تعجبم که انسان چیه.ترجیح میدم سکوت کنم در این لحظه.دلم برای آلن میسوزه که همچین زجری رو تحمل کرده
        

          داستان وحشتناکی بود!
ترکیبی از جهل و عصبانیت افرادی که فقط نقاب انسان‌ها رو دارند. هیچی واقعا بعید نیست!
تنها دفاع از یک جنون این باشه که بگی ‌ «تحت تاثیر بقیه قرار گرفتم!»
        

          نه ترسناک بلکه منزجرکننده و دلهره آور همراه با تعلیق های پیوسته.
تلاش نهایی توله در آدم خواران با عنوان انگلیسی Eat him if you like، به «نمایاندن دوزخ هبوط انسانیت» بر اساس رخدادی واقعی در گذشته فرانسه در قالب این داستان انجامیده است.
حتما ارزش مطالعه دارد.

سال ۱۴۰۰
        

          نسبت به اثر قبلی که ازش خوندم (مغازه‌ی خودکشی) خیلی ضعیف تر بود. درواقع باید بگم اگر نبود که ماجرای کتاب واقعی بود و حجم کتاب اندک، بعید بود که کتاب رو به پایان برسونم. 

ولی به هرحال، یه طرفه هم قضاوت نکنم. اولا ماجرا یه‌جورهایی از فرط عجیب بودن حتا مسخره و باورنکردنیه!! دوما در مقام راوی، مدام کانال و سبک روایت تغییر می‌کنه که برای من خیلی جالب نبود.
        

          جنون به معنای واقعی، حماقت به معنای واقعی، نادونی به معنای واقعی. این داستان واقعی بود و پر از درد. چقدر بعضی از آدمای (البته که آدم خیلی براشون زیاده) این داستان (البته زندگی کلمه بهتریه) رو ما الان دور و بر خودمون میبینیم.

آدم خواری شکل های زیادی داره...
        

          کتاب خشن و اعصاب خورد کنیه، بیشتر داره جهل و نادانی آدمارو نشون میده...
        

          این کتاب واقعا دلخراش و دردناکه ، خوندنش لازمه اما نباید جزو اولین کتاب هایی باشه که سراغش میرید حتی به نظرم جزو آخرین ها باشه!
داستانی واقعی در مورد وحشی‌گری و بی‌منطقی انسانها ، عدم تعادل و پیچیدگی که من هنوز هم در انسان‌ها میبینم که البته به واسطه قانون و ارزش های جامعه تضعیف شده اما حقیقت تلخ اینه که ذات ما، ذات مردم داخل روستای این کتابه... همونقدر وحشی گرسنه بی وجدان ،همونقدر پست و بیمار اما خواستار رستگاری ... 
خاطرم هست تا سه چهار روز بعد از اتمام این کتاب مدام با یادآوری جملات و وقایعش بغض میکردم و حتی گریه... اگر حال روحیتون مساعد نیست سراغش نرید . 
        

          روایت دردناکی بود 
یه کمدی گریه‌آور از مردمانی که یه روز همسایه‌های خوبی بودن 
اما مقدس انگاری های اشتباه و پرستیدن بت‌هایی مثل امپراطور فرانسه ( ناپلئون ) حتی از همسایه های خوبم قاتلان وحشی می‌سازه 
شاید در مرحله اول « آدم خواران » اغراق آمیز به نظر برسه 
اما حقیقتِ دردناکیه که ژان تولی به روش منحصر به فرد خودش بیان کرده بود...
        

          کتاب «آدم‌خواران» اثر ژان تولی، از اون دست کتاب‌هاییه که با وجود حجم کم، لرزه به تنت می‌ندازه. از همون صفحات اول، یه حس ناخوشایند  اما عجیب‌طور  زیر پوستت می‌دوه و تا مدتی بعد از خوندنش هم راحتت نمی‌ذاره.

داستان بر اساس یه واقعه واقعی شکل گرفته، اما تولی با زبانی بی‌رحم و بی‌تعارف، ما رو پرت می‌کنه وسط یکی از تکان‌دهنده‌ترین نمونه‌های خشونت جمعی و جنون انسانی. چیزی که بیشتر از همه برام ترسناک بود، اینه که مردم این داستان، هیولاهای افسانه‌ای نیستن؛ آدمای معمولی‌ن. همسایه، نونوای محل، دوست قدیمی... همون آدمایی که تو زندگی روزمره ممکنه باهاشون سلام و علیک داشته باشی.

و واقعاً خوشحالم که از این کتاب فیلمی ساخته نشده، و امیدوارم هیچ‌وقت هم ساخته نشه. چون تصور اینکه اون حجم از خشونت، تحقیر، و وحشی‌گری بخواد روی پرده‌ی سینما به تصویر کشیده بشه، واقعاً برام غیرقابل تحمله.
یه چیزایی هست که فقط باید تو متن بمونه، تو ذهن بمونه. ترجیح می‌دم این وحشت رو با واژه‌ها تجربه کنم، نه با تصویر.

در نهایت باید بگم که اگه دنبال یه کتاب با فضای سیاه، واقع‌گرایانه و تأثیرگذار هستی که مرز انسان و حیوان رو محو می‌کنه، «آدم‌خواران» قطعاً انتخابیه که قراره مدت‌ها یادت بمونه... نه لزوماً چون دوستش داشتی، بلکه چون نمی‌تونی فراموشش کنی.


        

          فقط اینکه باورم نمیشه
میدونما، ازانسان بر میاد ولی چراشو 
نه میدونم نه درک میکنم 😐
اصلا هنگم هنوز😐
        

          قلم نویسنده واقعا عالی داستان رو روایت کرده. یه داستان از مرزهایی هست که انسان‌ها می‌تونن رد کنند و ابعاد تصور رفتار وحشیانه و ظالمانه بشر رو فراتر می‌بره و به یه پرسش فلسفی می‌پردازه.
اثر ارزشمندی هست که احساسات فراوانی رو توی خودش جای داده.
        

          عمیق و ترسناک:)
        

          دندونام ریخت. 
سرم درد گرفت و حالم بد شد.
چقدر ترسناک و واقعی و دردناک.
اصلا نمی دونم چی بگم و واقعا این کتاب برای روحیه های حساس اصلا مناسب نیست.
سوهان روح، نمک توی چشم .
دردناک به معنای واقعی . خیلی کوتاه، خیلی بی رحم . اصلا نمی دونم چی بگم .