من باهاش ارتباط برقرار نکردم 
توقع داشتم مثل خوشه های خشم یا موش ها وآدم ها کتاب 
درگیر کنه مخاطب رو
        

          به نام او

بعد از خواندن چندین کتاب از استاینبک میتونم با اطمینان بگم در میان بزرگان ادبیات آمریکا استاینبک غریزیترین نویسنده است و از این جهت داستانهایش بسیار تا بسیار بر دل مینشیند در بعضی مواقع گمون میکنی با یک داستان کلاسیک روبرویی. 

ماه پنهان است را با ترجمه شرزاد بیات موحد خواندم، ترجمه خوبی بود و یکی از بهترین داستانهای جنگیی بود که تا به امروز خواندم.
        

          «ماه پنهان است»

~خیال میکنند چون خودشان یک پیشوا و یک سر دارند ما هم مثل آنان هستیم میدانند که اگر سر ده نفر از خودشان بالای دار برود نابود خواهند شد. اما ما مردمانی آزاد هستیم و به اندازه جمعیت خود سر داریم و در موقع لزوم رهبرانی مثل قارچ در میانمان خواهند رویید~

کتابی از نویسنده‌ی «موش‌ها و آدم‌ها»ی عزیزم💘
راجب جنگ جهانی دوم و اشغال شهری کوچک توسط سربازان کشور خارجی؛
در باب همدلی و آزادی‌خواهی مردم و مقامات شهر.

زیبا بود❤️
هشتادوچهارمین #کتاب۱۴۰۳
        

          نمایی از عواطف انسانی در جنگ...
- پیروزی در جنگ معنا ندارد، زیرا پیروز میدان هم شکست خورده است.
        

          پایان باز یعنی این! یاد بگیر آقای فرهادی
یکی دیگر از آثار مهم مربوط به جنگ که به خاطر حجم کم و متن روان برای شروع رمان‌خوانی مناسب است.
وقتی ارتش مهاجم شهری را تسخیر می‌کند، خوشبخت است. ارتش مدافع بدبخت است چرا که شکست خورده و عقب می‌نشیند. این وسط اما مردم شهر تسخیر شده که در چنگال سربازهای اجنبی باید زندگی کنند، بدبخت‌ترینند!
این کتاب روایت مبارزه مخفیانه مردم یک شهر تسخیر شده با ارتش اجنبی است. اگرچه کتاب درباره جنگ است اما ملایم شروع می‌شود و در ادامه مخاطب آرامش قبل از طوفان را حس می‌کند. اتفاقات ریتن داستان را به هیجانی‌ترین حد خود می‌رسانند و در انتها کتاب با یک تعلیق خوب به پایان می‌رسد.
پایان باز یعنی این! یاد بگیر آقای فرهادی
        

          به نام او

این کتاب را چهار پنج سال پیش خواندم و همان موقع هم برایم جذاب و خواندنی بود. دومین کتابی بود که بعد از «موش‌ها و آدم‌ها» از جان اشتاین‌بک می‌خواندم. حالا بعد از خواندن شاهکار این نویسنده، «شرق بهشت» را می گویم، با خودم گفتم بد نیست که یک بار دیگر داستان‌هایی را که پیش از این از او خوانده‌ام هم بخوانم.

در این نوبت از خواندن توجهم به این نکته جلب شد که این داستان در واقع یک نمایشنامه در هشت پرده است که به‌شکل رمان نوشته شده با تغییرات جزئی آن را می‌توان در قالب نمایشنامه عرضه کرد. بعدا دیدم که در ویکیپدیای انگلیسی نوشته که اصلا برای اجرا نوشته شده تا راحت با اعمال تغییراتی به روی صحنه برود، درست مثل «موش‌ها و آدم‌ها».

اشتاین‌بک این کتاب را در سال ۱۹۴۲ منتشر کرد یعنی سه سال پیش از پایان جنگ جهانی دوم. او در زمانی از اشغال‌گری آلمان در جنگ جهانی می‌نویسد که هیتلر هنوز زنده است و قوای آلمان در برخی از جبهه‌ها دست بالا را دارد ولی دور بودن امریکا از صحنه جنگ موجب شده او با فراغ بال درباره جنگ بنویسد و موضوع‌گیری صریحی علیه آلمان و متحدانش بکند و البته باید گفت که این موضع‌گیری بسیار هنرمندانه و انسانی است.

داستان در شهری از کشوری اروپایی می‌گذرد، کشوری که از آن نامی آورده نمی‌شود ولی با توجه به قراین و اینکه پادشاه نروژ در آن زمان نشان افتخاری به اشتاین‌بک می‌دهد، به‌احتمال زیاد نروژ است. اشتاین‌بک دو سال پیش از شروع جنگ جهانی به اروپا و منطقه اسکاندیناوی سفر کرده بود و تسلطتش بر جغرافیای آن منطقه برآمده از مشاهداتش در این سفر است. داستان با اشغال شهر توسط نیروهای آلمانی شروع می‌شود، جالب آنکه در طول رمان از آلمان هم نامی به میان نمی‌آید که ما با توجه به نام نیروهای دشمن و اینکه همواره از پیشوا نام می‌برند و مهمتر از همه اینکه داستان در بستر یک حادثه واقعی رخ می‌دهد می‌فهمیم که اشغال‌گر آلمان است.

اشتاین‌بک در هشت فصل با نشان دادن مقاومت مردم شهر و بی‌رحمی دشمن می‌خواهد وجهی ضدانسانی از جنگ بسازد و تا حدودی در این زمینه موفق عمل می‌کند. وفاداری نویسنده به میراث فکری و فرهنگی دنیای غرب در این اثر هم به چشم می‌خورد.  عنوان اصلی رمان (The Moon Is Down) بخشی از یکی از دیالوگهای مشهور «مکبث» شکسپیر است و در فصل آخر ما شاهد بازآفرینی مرگ سقراط توسط اشتاین‌بک هستیم.
        

          دوستش داشتم. با اینکه حرفشو در لفافه نپیچیده بود و رک و راست میگفت هدفش از گفتن قصه چیه و ممکنه شعارانگیز به نظر برسه ولی همه اینا کنار هم قشنگ و پرمغز و به فکر فرو برنده بود
        

          همبستگی ، جسارت ، حفظ روحیه ، مقاومت و عواطف انسانی در هر دو جبهه برنده و بازنده...همه قابل لمس بود... 

موقع خوندن یاد رمان دختری که رهایش کردی از جوجو مویز افتادم گویی از زاویه‌ای دیگه داره ماجرارو تعریف میکنه ولی همونجا و تو همون شهره... 

چند جمله از کتاب:
این مردم جوری به طرف سرنوشتشان می دوند انگار سرنوشت هیچوقت بهشون نمیرسه خودشون دستاشونو پشت دنیا گذاشتن و هلش میدن 

پیروزی در جنگ معنا ندارد زیرا پیروز میدان هم شکست خورده است 

شکستن روح انسان اتفاقی که هرگز ممکن نیست
        

          کتابی شعاری اما هنرمندانه.
به هدف تخریب نازیسم آلمانی و تجلیل از لیبرالیسم با اشکارترین عناصر روایت سپید و سیاه حول یک موضوع.
ایدئولوژیک اما خواندنی.