یادداشت عطیه ملکی

        « سومین کتاب تیرماه 1404»
یه داستان کوتاه ولی پرمفهوم. ماجرا توی یه شهر کوچیک می‌گذره که یه کشور اشغال‌گر اون‌جا رو تسخیر کرده. داستان حول محور مقاومت نرم و بی‌سروصدای مردم می‌چرخه، با یه طنز تلخ و زیرپوستی.
اشتاین‌ بک با چند تا جمله‌ی ساده، یه حال‌وهوای عجیب می‌سازه. نه شعار می‌ده، نه احساساتی می‌شه. فقط قصه‌شو می‌گه، ولی تهش یه چیزی تو دل آدم می‌مونه... 
شخصیت‌پردازی‌ها عالی بودن و این‌بار هم با یکی از ستوان‌ها به اسم توندر تونستم ارتباط بگیرم و چند صفحه به‌خاطرش گریه کنم.