بدون هیچ تعریف و تمجید و تشویق و تبلیغ قبلی کتاب رو خریدم ... 
به دو علت یکی اسم نویسنده که به چشمم خورد دومی هم قیمت عجیبش چون چاپ قدیم بود 😅.
تصورم این بود که داستان های کوتاه از زبان بچه هایی که تو قالی باف خانه بودند هست اما حالا که کتاب تمام شده فکر نمیکردم این حجم از غم و ناراحتی رو یه کتاب بتونه به آدم منتقل کنه .. اونجا که به یدالله زور گفتن ، خرشو سوزوندن ، کدخدا که از وسط دعوا میخواست نون بخوره الکی الکی پول گرفت از یدالله پول زور، تا شیطونو که نمکو رو در ازای پول از باباش ‌گرفت ، بیچاره لیلو ... 
بیچاره صفرو که سوخت ....
بیچاره رضو که مجبور بود از تو پهن الاغ جوهای ترش باد کرده رو جدا کنه بخوره ...
بیچاره خجیجه که بخاطر قالی بافی کج و کلاجه شده بود و داغ مادری موند به دلش و با بچه ش رفت اون دنیا .. 
هی روزگار 
          

            چی بگم؟
من در برابر یاد اهل بیت دست و پامو گم میکنم...

کتاب ماجرای شرح و حال چندتن از زنان بزرگ تاریخ هست که هریک به تناسب تحمل رنج‌هایی که بهشون وارد شده بوده به جایگاه ویژه ای در نزد اولیا خدا رسیدند،

توصیفات و گیرایی کتاب خوب بود هرچند شاید عالی نبود،

لاکن اگه کسی دین و ایمانی داره
و دنیا بهش سخت میگذره
بشدت این کتاب رو بهش توصیه میکنم،
شاید آب خنکی باشد در حرم گرمای داغ کویر متمدن امروز...

کتاب رده سنی خاصی نداره به نظر من،
از 8 یا 9 ساله میتونه بخونه تا بزرگسال،

کاش بجای مزخرفات اولیه مدرسه
این کتاب رو جایگزین میکردن،

اونجور که من داستان سمیه و عمار یاسر و ام ایمن رو از این کتاب یاد گرفتم، از هیچ کتاب مدرسه‌ای یاد نگرفتم...

برید بخونید
روحتون رو نوازش میکنه،
ی وقتایی میبرتتون کاظمین
ی وقتایی هم مشهد...

در زمین خواهی بود و آنسوتر از افلاک..... 
          

            شخصیت های سیاه و سفید داستان‌ها، اگر مطلقا سفید یا سیاه شوند تو زرد از آب در می‌آیند، کلیشه می‌شوند و تابلوی شعارهای پند و اندرزی می‌شوند. 
بهترین شخصیت، خاکستری است. 
قیدار از آن دست آدم‌های تابلو بود
خاکستری نبود 
اما بهترین شخصیت بود
از آن طور استثنائات است که کلیشه هایش را می‌توانی ندید بگیری
و پایانش را بپذیری...
طوبی للغربا!