ماجرای صلح امام مجتبی با روایتگری زیبای سید علی شجاعی

فقط اونجا که امام تیر میخوره و معلوم میشه در نماز زره پوشیده

ح
س
ن
واقعا معنای حسن می دهد
          

            حاء
سین
نون
داستانی از بی وفایی هاست. داستانی از آدم هایی که شک و یقینشان درهم پیچیده و قوه ادراکشان نسبت به ولایت و معیت ولی خشکیده، سر بر گریبان خفت فرو برده و گوش به جهالت می دهند. امام خویش را محکوم میکنند به تنهایی، به چشیدن ناسپاسی از یاران و همراهان. آن هنگام که یقین نداشتند هرچه امام میفرماید حق محض است و لاغیر، ماحصلش می شود واقعه روز پای منبر مَسکِن... 
امام مردم را مخیّر کند به انتخاب بین عزت و ذلت ... اما جماعتی کج فهم به صلح تن در دهند، صلحی که خار در چشم است و در آن عزت و عدالتی نیست.
چه اندوه بدی در دل داشت امام هنگامی که شنید " با خواری زنده ماندن، شرف دارد به مردن با عزت"... 
اما چه کسی فهمید وقتی امام میگوید" افزون بر شکست اکنون معاویه؛ اگر چنین نکنم. شیعه ای بر خاک نمی ماند مگر کشته و به خون غلطیده...." 
امام از چیزی سخن گفت که کسی نفهمید و نه دید پس به جرم این نفهمیدن ها او را مذل المومنین خواندند. اما او برای همیشه و همه شیعیان معزل المومنین است.
          

            کتاب " حاء سین نون " بخشی از زندگانی امام حسن مجتبی(ع) را از شهادت امیرالمومنین (ع) تا شهادت امام حسن(ع) روایت می کند.

 در این روایت پر کشش راویان مختلفی همچون حُجر، معاویه، عَمرو،جَعده،مختار، و دیگران حضور دارند.

گردهمایی یاران و دشمنان و تماشاچیان و خلاصه بسیاری از آدمهای واقعی آن دوره که هر یک از منظر خود داستان را جلو می برند و ما را با خود به ذهن راویان، به خلوتهای چند نفره شان، به افکار دوستانه و دشمنانه، صمیمانه و فریبکارانه شان پرواز می دهد و خلاصه می بردمان آنجا که هیچ کس جز راوی آنجا حضور ندارد و تاریخ را از آن گوشه های پنهانی نشانمان می دهد...یک بار می بردمان به قصر معاویه آنجا که معاویه را در پی انتقام " انتم الطلقاء"  می یابیم و او را آنطور که واقعا بوده می شناسیم ما در کنار اتاق او ایستاده ایم پنهانی به تماشا و او در روایتش با خود به ما می گوید که هرگز مسلمان نشده است... هنوز تکه ای از عزی را با خود دارد و بدنبال رهایی از خفت "ابن الطلقاء" بودن است... بار دیگر ما را سیر می دهد به در گوشی های دیگری از این بخش تاریخ و می فهماندمان که چگونه صلح امام حسن(ع) پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ است و می گویدمان که امام چگونه این اجبار زمانه را به نفع خود که یه نفع اسلام گرداند و چه تیزهوشی پس این پذیرش هست...و نویسنده چه زیبا از خطبه ها و متن نامه های ثبت شده در روایات و تاریخ استفاده کرده است و چه ریزبینانه و نکته سنجانه احادیث را در قالب داستان روایت نموده ...

هر چه می نویسم باز بخشی می ماند که دلم می گوید حیف است نگفته بماند اما مجال چشیدن را به خواننده وامیگذارم و از بیشتر گویی می گذرم 
          

            این کتاب به تفصیل روایت زندگی امام حسن مجتبی (ع) از زمان شهادت حضرت علی (ع) تا روز شهادت ایشان را به تصویر می‌کشد. محور اصلی این اثر موضوع صلح است و سید علی شجاعی با توجه به رفت‌وبرگشت‌های راوی میان دو جبهه امام و معاویه، و با تجدید نقش و شخصیت معاویه، تصویر جدیدی از مفهوم صلح امام را به تخیل مخاطبان ارائه می‌دهد....
          

            بر عکس چیزی که انتظار داشتم، آن قدر ها هم شبیه نثر سید مهدی شجاعی نبود...شیوه ی روایتش را دوست داشتم...خلاقانه بود خیلی...و همین طور اسم فصل ها...
"حسن منی و انا من حسن"
این که امتیاز کامل نمی دهم فقط به خاطر اطمینان کامل نداشتن به برخی جزئیات مطرح شده در کتاب است که شاید خیلی هم اهمیت نداشته باشند. غیر از آن خیلی خوب بود.
خاطرات معاویه از فتح مکه...صحنه ی شهادت امام...عالی بود...
          

            #کتاب_شنیدم

* کتاب حاء سین نون
نوشته‌ی سید علی شجاعی*

کتاب زیبایی بود. نثر ادبی و جالبی داشت.
به وقایع مربوط به شروع دوران امامت امام حسن علیه السلام تا زمان صلح با معاویه پرداخته بود. و یک فصل هم آخرش مربوط به شهادت امام.

نکات جالبی برام داشت
مثلا در یک فصل سعی کرده بود تحلیل کنه چطور شد که عبیدالله بن عباس پسر عموی امام حسن ع، به تحریک معاویه و با وعده‌ی پول، به امام خیانت کرد. در حالیکه سربازان معاویه دو پسر خردسالش رو جلوی چشم مادرشون سر بریده بودن...

یک تحلیلی هم از برنامه‌ی معاویه در قبال امام حسن علیه السلام داشت که جالب بود و البته نمی‌دونم چقدر تحلیل درستیه. خلاصه ش می‌گفت معاویه از اینکه امام صلح کردند ناراحت شد و در واقع برنامه‌ش شکست خورد ، چون قصد داشت با امام بجنگه و ایشون رو به اسارت بگیره و بعد آزاد کنه تا ننگ ابناء الطلقاء بودن خودش رو پاک کنه.

یک نکته عجیبش هم این بود که مختار رو فردی قدرت طلب و مخالف با امام نشون داده بود. که البته باز در این باره اطلاعات زیادی ندارم که بدونم چی درسته. ولی حداقل مختار در این کتاب با مختاری که توی سریال بهمون نشون دادن، متفاوت بود!

نسخه متنی این کتاب در طاقچه بی‌نهایت موجوده.
کیفیت گویندگی کتاب هم عالی بود. به طرز عجیبی تلفظ همه‌ی عبارات و اسامی عربی رو درست میخوندن. (بر خلاف کتاب صوتی پس از بیست سال که اکثر اسامی رو غلط میخوند!)

در مجموع همه‌چی عالی بود
محتوا، قلم و گویندگی ۵ از ۵


«حاء سین نون» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/57397
          

            راستش، خوشحالم که خوندمش :))) روایتی بسیار روان و قابل درک از چگونگی صلح امام حسن مجتبی علیه‌السلام با معاویه. این‌که اصلا چه اتفاقاتی منجر به این صلح شد. قلم خاص آقای علی شجاعی به دلنشینی روایت افزوده و این کتاب باعث میشه بیشتر با شخصیت امام حسن مجتبی علیه‌السلام آشنا بشید. حجم زیادی نداره اما دوستش خواهید داشت.
          

            حاء سین نون
رمانی در مورد امام حسن مجتبی علیه السلام
رمان خوب و متفاوتی بود
و چقدر غمناک بود، مخصوصا هرچی به آخر کتاب نزدیک می‌شی.
این رمان رو همراه با کتاب صوتیش گوش کردم و چقدر صوت کتاب هم خوب و تاثیر گذار بود.
کتابی هست که ارزش خواندن دارد.
فقط آدم بدش غصه می‌خوره برای مظلومیت امام حسن علیه السلام و خاندان اهل بیت علیهم السلام و از غصه آه می‌کشه.
السلام علیک یا حسن بن علی علیه السلام 


          

            💚هُوَ الکَریم💚
.
#حاء_سین_نون 
رمانی که نمی‌شود زمینش گذاشت...
.
با خواندن این رمان، مشغول دیدن یک اثر هنری بودم.
اثری که نثرش، به عقیده بنده، حکم امضای نویسنده را دارد. آمیخته با زمانه‌ی حال و عصر کهن و گاهی آهنگین.
اثری که راویانش با گره خوردن نگاه‌شان به یکدیگر، روایت را دست‌به‌دست پیش می‌برند و همین انتخاب، که رفت‌وبرگشتی است میان دوستان امام و دشمنان ایشان، باعث شده هر جریان را از منظرهای متفاوت دید.
اثری که در عین وفاداری به تاریخ، چنان خیال کرده است که وقایع را با ظرافت، نه به چشم، که به اندیشه می‌آورد.
اثری بی‌روضه، که تنها روایت‌گر پشت پرده‌هاست.
اثری که حتی عناوین خلاقانه و حساب‌شده فصل‌هایش هم چنان هنری است و حرفی برای گفتن دارد که در ابتدای فصل آخر، برای دقایقی، بی‌هیچ خوانشی، کتاب در دستانم ماند و لبخند بر لبم.
حاء
سین
نون
میم
نون
یاء
واو
الف
نون
الف
میم
نون
حاء
سین
نون.
اثری که بسیار دوستش داشتم... 💚
.
.
.
تکمله: خوندن رمان "حاء سین نون" ، به قلم استاد و برادر عزیزم #سید_علی_شجاعی ، نه‌تنها ما رو مواجه می‌کنه با یک اثر هنری و داستانی که پشتوانه و عقبه‌ای پژوهشی و تحقیق در منابع معتبر تاریخی و تحلیلی دارد و در انتهای کتاب عناوینش ذکر شده؛ که به پاسخ سوالات‌مون از صلح #امام_حسن_مجتبی علیه‌السلام، با #معاویه هم می‌رسیم. موضوعی که حتی بسیاری از شیعیان هم اطلاعات کاملی ازش ندارن.
          

            "حمد خدایی را که 
کرامت داد مومنان تان را به ما
و اول تان از شرک دور کرد به ما 
و خون آخرتان حفظ کرد به ما.."
دوباره جملات مولا را می‌خوانم 
«وَ خونْ آخَرتانْ حِفظْ کَرْد به ما»
در ذهنم مرور میکنم معنای مومن را...
 غدیر در ذهنم تداعی میشود 
و مومنینِ به دستِ بالارفته ی علی را
. . .
شور و شعفی به جانم می افتد 
نفس هایم را مرهونِ صلح مولایم 
حسن میبینم...
و حیات دینم را مدیونِ کربلای حسین:)
به فکر فرو میروم 
غم غربتشان چنگ می اندازد به افکارم 
دلم فریاد حقیقت را تمنا دارد!...
یاد مبارک ابن الحسن دلم را روشن می سازد
، خاطرم را آسوده 
و انتظارم را بیشتر...🌿
          

            حاء سین نون..
کتاب روایتی است از زندگانی امام حسن مجتبی (ع)، در بستر زمانی شهادت امیرالمؤمنین(ع) و آغاز خلافت امام (از ماجرای صلح گرفته تا زمان شهادت ایشان...)

خیلی خوشحالم که این کتاب و مطالعه‌کردم ..
هیچوقت فکر نمیکردم اطلاعاتم درمورد امام حسن (ع) انقدر سطحی و پراکنده باشه!!

اگر مشابه این از دیگر ائمه کتاب داریم ، ممنون میشم بهم معرفی کنید 🙏
          

            کتاب‌هایی که تاریخ را می‌ریزند توی داستان‌ها زیاد شده‌اند. برای خواننده‌ای که حال و تخصص تاریخ خواندن ندارد انصافا کاربردی و دلنشین هم هست. درواقع به نویسنده وکالت می‌دهیم جای ما تاریخ را بکاود و درباره جزئیات و درونیات تخیل کند. 
کتاب را روز شهادت امام حسن دست گرفتم. تمرکز روی دوره صلح امام حسن تا شهادت‌شان است. نشمردم اما تعداد راویان زیادند، از عدی یار امام تا خود معاویه و عمروعاص. بیان درونیات راویان چه با تکیه بر تاریخ باشد چه بنا بر تخیل نویسنده، به فهم فضا کمک کرده. و این وجه تمایز ادبیات بر دنیای تصویر است. بخش درخشان کتاب بنظرم خاطره معاویه از فتح مکه‌ست که خوب درآمده و کلید فهم اتفاقات بعدیست. 
.. 
..من چهار ستاره می‌دهم، نه فقط به خاطر شاخص‌های تکنیکی و محتوایی، بخشی به خاطر انتخاب این موضوع.
          

            یادمه اولین بار که خوندم خیلی بیشتر لذت بردم؛
و پنجمین ستاره را به احترام همان حس خوب دادم.
کتاب ماجرای صلح امام مجتبی را روایت می‌کند.
آقای سیدعلی شجاعی مدام ما را از خیمه‌ی امام
به خیمه‌ی معاویه می‌برد تا از بیان هر دو طرف
قصه را بگوید و پیش ببرد.
در مجموع کتاب درخشانی است که می‌توان
با خیال راحت توصیه کرد که بخوانیدش.
صلح امام مجتبی از نقاط پر ابهام تاریخ است.
نه در زمان خودش فهم شد، و نه پس از آن.
این کتاب می‌تواند تا حدودی
در فهم چرایی صلح کمک‌مان کند.
ستون کتاب این ادعاست که معاویه برای انتقام فتح مکه
می‌خواهد امام را اسیر و آزاد کند؛ تا ننگ ابنا الطلقا را از
دامن بنی‌امیه پاک کند.
بعضی از روایت‌هایش را نپسندیدم.
مشخصا تصویری که از مختار ارائه می‌کند.
درست است که مختار در یاری امام حسن کوتاهی کرد،
اما به دنبال کشتن امام و حکومت بر عراق دیگر نبود.
          

            خیلی برام دلنشین بود، واقعا روضه بود اون آخراش..
قلم جذابی داره سیدعلی شجاعی. 
چندتا ایراد جزئی داشت که نادیده می‌گیرم.