کتاب‌هایی که تاریخ را می‌ریزند توی داستان‌ها زیاد شده‌اند. برای خواننده‌ای که حال و تخصص تاریخ خواندن ندارد انصافا کاربردی و دلنشین هم هست. درواقع به نویسنده وکالت می‌دهیم جای ما تاریخ را بکاود و درباره جزئیات و درونیات تخیل کند. 
کتاب را روز شهادت امام حسن دست گرفتم. تمرکز روی دوره صلح امام حسن تا شهادت‌شان است. نشمردم اما تعداد راویان زیادند، از عدی یار امام تا خود معاویه و عمروعاص. بیان درونیات راویان چه با تکیه بر تاریخ باشد چه بنا بر تخیل نویسنده، به فهم فضا کمک کرده. و این وجه تمایز ادبیات بر دنیای تصویر است. بخش درخشان کتاب بنظرم خاطره معاویه از فتح مکه‌ست که خوب درآمده و کلید فهم اتفاقات بعدیست. 
.. 
..من چهار ستاره می‌دهم، نه فقط به خاطر شاخص‌های تکنیکی و محتوایی، بخشی به خاطر انتخاب این موضوع.