من به این کتاب باید امتیاز سه و نیم بدم. هرچند چون گودریدز فقط گزینه های سه ستاره و چهارستاره داشت، من چهارستاره رو انتخاب کردم.
ترغیب نوشته ی نویسنده ی مورد علاقه م یعنی جین آستین هست و مثل کتاب دیگه ش غرور و تعصب یک تجربه ی گرم و شیرینه
از اون تجربه ها که یک لیوان چای بذاری کنار دستت، بشینی روی مبل پتوی نازکی بکشی روی خودت و ساعتها غرق شی در داستان آدمهای کتاب
البته
نکات منفی هم وجود داره
واقعیت اینه که اگه غرور و تعصب رو خونده باشین، اصلا نیاز نیست این کتاب رو هم بخونید!
شخصیت های این دو تا کتاب یکی هستند و فقط اسم و داستان پس زمینه شون فرق می کنه. برای هر شخصیتی که در ترغیب می دیدم، یک معادل قبلا توی غرور و تعصب دیده بودم. انگار نویسنده با یک سری مهره ی یکسان دو تا داستان متفاوت نوشته باشه
و خب این از جذابیت ترغیب برام کم می کرد
ترجمه ی رضا رضایی هم که مثل همیشه خوب بود و راضی بودم
          

            در نهایت باید بگم من شاید از روی علاقه شخصی خیلی طرفدار جین آستن نباشم چون زمانه بسیار از این داستان‌ها فاصله گرفته و من کمی برای خوندن داستانی فقط عاشقانه و شرح وقایع یک ازدواج پیر شدم اما در روند خوانش داستان‌های کلاسیک و ادبیات جهان قطعا این کتاب بسیار زیبا بود و نشون‌دهنده‌ی پیشرو بودن نویسنده‌ای زن در دوران خودش بود و هم‌چنین با «اما» تفاوت‌های زیادی داشت؛ پخته شدن نوشتار نویسنده در شخصیت‌پردازی‌ها و موضوعات کتاب کاملا مشخص بود و بالاخره گاهی موضوعاتی جز روابط عاشقانه در گفت‌و‌گوهای افراد دیده می‌شد

شخصیت ان هم خیلی زیبا و دوست‌داشتنیه که در سکوت و انزوای خودش زمان رو می‌گذرونه اما با اخلاق، موجه و مهربونه و علی‌رغم نادیده گرفته شدن هنوز برای همه اطرافیانش زمان می‌گذاره؛ امکان همزادپنداری با ان کلا زیاد وجود داره

اما در خصوص شخصیت کاپیتان ونتورث باید بگم اواخر کتاب بود که دوستش داشتم فقط چون تا پیش از اون احساس می‌کردم سعی در ایجاد حسادت برای ان داره و کمی بدجنسی قاطی شخصیتش می‌دیدم اما سعی می‌کردم بهش حق بدم چون یک بار از سوی ان و خانواده‌اش طرد شده بود و غرورش لطمه دیده بود
          

            خب ،خب رمان ترغیب از جین آستین...حقیقتا از اونجایی که عاشق رمان های کلاسیک هستم ،به خصوص از نوع عاشقانش با وسواس زیاد این کتاب رو انتخاب کردم...
خب تا فصل هفت که خوندم رمان روند خیلی یکنواخت و کسل کننده ای برام داشت...اما از اون آدماش نیستم که کتاب هارو یهویی ول کنم...انتظارم از این رمان و جین آستین بیشتر بود...
اون توقعی رو که داشتم تا اینجا برآورده نکرده...
اما ادامه میدم و نتیجش رو آخر کتاب میگم...
تا اینجا این رمان رو دوست نداشتم...
رمان غرور و تعصب انتظارم رو از جین آستین واقعا بالا برده...


          

            بعد از چند ماه بالاخره تموم شد و عمیقا از اینکه تموم شد و پایانش رو خوندم خوشحالم!
پایان کتاب رو می شد حدس زد اما بنظرم قشنگیِ کتاب های عاشقانه ی کلاسیک به همین روند نسبتا آروم و توصیفات عمیقشونه که با اوضاع و حالات داستان و به خصوص زمانِ نوشتن داستان ، خواننده کتاب رو آشنا می کنه.
بنظرم این کتاب بیشتر از هرچیزی منو  با رفت و آمد های دوره جین آستین  و نحوه ی ابراز علاقه آنها آشنا کرد و توی زمینه توصیف هم که دیگه نگم اصن :)))
          

            ترغیب مثل دیگر اثار جین آستین ،داستانی زنی مقاوم در دنیایی مردانه است.
آن الیوت به ترغیب دوستان و آشنایان به مردی که به او علاقه داشت پاسخ رد میدهد.اما روزگار دوباره این دو نفر را سر راه یکدیگر قرار میدهد.حالا آن که با تجربه تر شده و در طی داستان درک درست تری از وقایع پیدا میکند، حالا که به عقل و منطق خودش در کنار  راهنمایی های دیگران میدان میدهد،حالا که احساسات را همزمان با درک و شعور خود به کار میگیرد.آیا تصمیم دیگری خواهد گرفت یا نه.
ترغیب داستان انتخاب انسان ها و پذیرش عواقب آنهاست.داستان تصمیم های درست و قضاوت های به جا.داستان استفاده از تجربه خود و دیگران در کنار هم و نه در مقابل هم.
          

            ترغیب ساده و شیرینه. داستان حول محور ان الیوت دختر دوم از سه دختر یک خانواده‌ی ثروتمند میگرده. ان عاشق میشه اما به خاطر مرتبه‌ی خانوادگی و اصرار اطرافیان ازدواج نمیکنه و حالا بعد از ۸ سال هنوز درگیر اون حس هست. در این مدت اتفاقاتی افتاده و ثروت خانواده حیف و میل شده و در نتیجه باید تغییراتی در زندگی این خانواده ایجاد بشه، از جمله تغییر محل زندگی. ان پس از سالها به طور اتفاقی با عشق قدیمی روبرو میشه ولی هر دو رفتاری نسبتاً متفاوت با چیزی که طرف مقابل انتظار دارن انجام میدن و داستان ادامه پیدا می‌کنه تا ما با سرگذشت این دو نفر و شخصیت‌های دیگه‌ی کتاب، که اونها هم هر کدوم در جای خودش جالبه، رو بفهمیم. طنز پیچیده در کتاب رو دوست داشتم و ضمناً این تفاوت ان با اطرافیانش رو که به خوبی پرداخته شده بود. یک فیلم با همین اسم در سال 2022 ساخته شده از روی این رمان که اون هم جالبه و توصیه میکنم که ببینید.ه
          

            به‌نظرم «ترغیب» بهترین رمان جین آستین است و نهایت پختگی‌اش در نویسندگی رو خیلی خوب نشون می‌ده. بااینکه احتمالاً به‌خاطر احساسات نوستالژیک نوجوانی «غرور و تعصب» همیشه محبوب‌ترین رمانش برام می‌مونه، ولی «ترغیب» داستان عمیق‌تری داره. در «ترغیب» جین آستین برای اولین بار شخصیتی رو وارد داستانش می‌کنه که آدمی اشراف‌زاده نیست که به‌واسطهٔ خانواده‌ای که درونش به دنیا اومده ثروتمند باشه و متعلق به طبقهٔ بالای جامعه؛ بلکه دریانوردی است که گرچه در ابتدا وضع مالی خوبی ندارد و به همین دلیل از طبقهٔ مرفه جامعه طرد می‌شود، اما با کار و تلاش فردی بعد از گذشت چند سال به چنان مرتبه‌ای می‌رسد که از سوی همان کسانی مورد تأیید قرار می‌گیرد که روزی طردش کرده بودند. در کتاب‌های دیگر آستین مردان اگر هم شغلی جز زمین‌داری داشته باشند، کشیش‌اند. این تنها کتابی است که در آن با گروهی از افراد که شغلی به معنای امروزی دارند مواجهه‌ایم. آن هم نه هر شغلی؛ دریانوردی. به‌نظرم انتخاب این شغل هم هوشمندانه بوده چون شغلی است که شاید در روزگار آستین تجسم رهایی و آزادی بوده؛ دریانوردان افرادی بودند که می‌توانستند سوار بر کشتی‌هایشان به هر کجا که دوست دارند سفر کنند و در دل دریاهای ناشناخته از همهٔ محدودیت‌های خشکی رها و آزاد باشند. خود دریا به‌نظرم عنصر مهمی در «ترغیب» است. صحنه‌های زیادی در کنار دریا سپری می‌شوند و به‌نظرم دریا نماد تمام آرزوهایی است که آستین به‌عنوان یک زن نویسنده در آن دوران که زنان به‌هیچ‌وجه به‌رسیمت شناخته نمی‌شدند در سر می‌پرورانده. شاید آستین اگر مرد بود دریانورد می‌شد؛ کسی که به محدودیت‌ها پشت می‌کند و با شجاعت به دل ناشناخته‌ها می‌رود و حاضر است از صفر روی پای خودش بایستد و زندگی‌اش را بسازد. به‌خاطر تمام این دلایل و البته عشق زیبا و بالغانه‌ای که میان ان الیوت و کاپیتان ونتورث شکل گرفته و در طول داستان رشد می‌کند به‌نظرم «ترغیب» بهترین داستان جین آستین است. شیوهٔ به‌تصویر کشیدن روابط انسانی و پیچیدگی‌ها و ظرافت‌هاش هم در این کتاب خیلی ماهرانه و دقیقه و برای همین برای مخاطب امروزی هم‌چنان ملموسه. 
در نهایت به‌نظرم کتاب‌های آستین به دو دسته تقسیم می‌شن. «عقل و احساس»، «غرور و تعصب» و «اما» که «غرور و تعصب» بهترین‌شونه و «منسفیلد پارک»، «ترغیب» و «نورثنگرابی» که به‌نظرم «ترغیب» بهتره و «منسفیلدپارک» متفاوت‌تر.
          

            بعد از غرور و تعصب ، این دومین کتابیه که از جین آستین خوندم و خب نسبت به اولی لذت بیشتری از خوندنش بردم هرچند که غرور و تعصب رو هم خیلی دوست دارم. 
دوشیزه آن الیوت  دختر بیست و هفت ساله یک بارونت خودشیفته که به خاطر کم کردن هزینه های زندگی مجبور به اجاره دادن ملک خود میشود پس از هشت سال با عشق قدیمی خود کاپیتان ونت ورث ، برادر زن مستاجر ملک ، رو برو میشود و داستان حول فرصت دادن دوباره به این عشق میچرخد .
          

            مدت ها بود که دور خوندن کتاب های رمانتیک و عاشقانه رو خط  قرمز کشیده بودم. تکراری بودن و ضعف عمیق داستانی و شخصیت پردازی در داستان های امروزی از جمله دلایلی بود که منو نسبت به خوندن این سبک از کتاب ها دلزده کرده بود

با این حال لذتی که از مطالعه ی این کتاب بردم تقریبا بی سابقه بود. تجربه ی اون همه احساس متضاد ، از امید و شادی گرفته تا حسادت و ناامیدی و پشیمانی ، همه و همه به قدری ملموس و قابل درک بود که گاهی منو متعجب می کرد که چطور این همه حس مختلف می تونه در یک داستان گنجونده بشه و اصلا هم خسته کننده نباشه

حالا درک می کنم که چرا کتاب های جین آستن با گذشت همه ی این سالها هنوز هم محبوب دل هاست.حس اصالت و تعلق خاطری که این کتاب به خواننده القا میکنه و شخصیت پردازی فوق العاده ی داستان ، امتیازات ویژه و بارزی بودن که این کتاب رو  برای من به یک اثر شیرین و خواندنی تبدیل کردند
          

            آخرین اثر جین آستین عزیز 
و شاید واقع بینانه ترین و نزدیک ترینش به واقعیت زندگی خودش.
خیلی جدی از طرز تفکر خود پسند و مغرور اشراف انگلیسی انتقاد می‌کنه و طوری به تصویرش می‌کشه که مخاطب حقیقتا درک می‌کنه چه رفتار منزجر کننده ای هست.

بعد از غرور و تعصب، این رو بیشتر از بقیه آثارش دوست دارم.

«ترغیب» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/141714
          

            از اونجا تقریبا توی خوندن کتاب های جین آستن خودم رو طرفدار سرسختی میدونم😅
این کتاب به نسبت عقل و احساس و به خصوص غرور و تعصب به نظرم خیلی روند کند و خسته کننده ای داشت و پرش های عجیبی که یک آن موضوع را کاملا تغییر میداد هرچند آن الیوت خیلی موجود درک شونده ای بود و زیاد از حد با اون همزاد پنداری کردم اینکه همه جای داستان برای شادی و خوب کردن حال و احساس همه کارکتر ها در تلاش بود و دلش نمی آمد حتی آن پدر و خواهر از خود راضیِ همیشه حق به جانب را ناراحت کند،اما آنقدر که انتظار داشتم به عنوان کتابی از آخرین کتاب ها پخته و تکمیل نبود . 
          

            بعد از خواندن داستان اما و دیدن فیلم غرور و تعصب که گفته میشه اقتباسی خوبیه، با خودم می گفتم دیگه اینم تکرار همون هاست،دو نفر عاشق هم میشن که برای رسیدنشون به هم موانعی هست، ولی در نهایت به هم میرسن. ولی جلوتر که رفت ، دیدم نه واقعا جذابه، ولی اون چیزی که جذابه این رسیدن و یا نرسیدن نیست(که البته هست ولی در پله های بعدی) اون اتفاقات و گفتگوهایی هست که این وسط می افته و باعث میشه رسیدن یل نرسیدن انفاق بیوفته.
توصیف احساسات بیشتر از هر چیز در کتاب های جین استین دیده می شن.
فقط جدی برام سوال شد این کاری که املاک یه ادم رو سرپرستی کنن چجوریا بوده که درامد خوبی هم داشته؟