اصلا دلم نمیاد چیزی راجبش  توضیح بدم انقد که خوب بود..بخونیدش:))
        

                فکر میکنم تعداد زیادی بریده ی کتاب ازش  گذاشتم و تازه خیلی تعداد کمی بود و سعی کردم یکم گلچینشون کنم.
اول کتاب نویسنده میگه که این کتاب برای همه هستش از هشت ساله ها و حتی تا هشتاد ساله ها و بنظرم واقعا تعریف درستیه چون توی هر سنی نیاز به خوندنش هست و چیز هایی میگه که خوبه بهمون یادآوری شه تا زندگی رو آسون تر بگیریم.
برای من قشنگ بود و کاری کرد بیشتر به زندگیم فکر کنم:)
        

                یکم روند کتاب جوری بود که گیجت میکنه و باعث میشه دوباره بیای فصل اول کتابو بخوانی که بفهمی چی به چیه ،کلا  فصل اول انگار یک جورهایی پایان کتابه و بعدش نویسنده  میاد گذشته رو توضیح میده که چجوری به فصل اول رسیدن.
دلیل یک ستاره کم دادنم اینه که بنظرم نکته خاصی نداشت ولی خب سرگرم کننده می تونه باشه!
        

                بدون وقفه از صبح شروع به خوندنش کردم و بالاخره تمومش کردم!
اصلا نفهمیدم زمان چجوری گذشت انقدر که غرق کتاب شده بودم و روند داستان طوریه که قشنگ نه تنها با خود شخصیت اصلی داستان بازی میشه که با مغز خواننده هم انگار یه بازی ای میشه و باعث میشه کاملا پایانش رو نتونید حدس بزنید و  در حین داستان خسته نمیشید وبدون مکث می خونینش از کنجکاوی زیاد!
 از خوندنش پشیمون نمیشید!
        

                کتاب خوبی برای شناخت اولیه از مولانا بود.
یسری شعر هم که آخر کتاب بود باعث می شد یکم بفهمی سبک مولانا چجوری بود.
ولی اون بخش از کتاب که داشت زندگی مولانا در زمانی که شمس اومد رو میگفت یه چیز دیگه ای بود..
        

                جزو کتاب هایی بود که خوانده ام اما اسمشان یادم نیست.
کتاب باحالی بود انقد که تا چند روز بعد از تموم کردنش هنوز توی داستان بودم و از اسم زنبور میترسیدم😅
در کل به عنوان یه رمان نوجوان باحال بود.
        

                این کتاب رو فکر کنم دوبار خوندم و دوباره قصد خوندنش رو دارم .
کتابی بود که با تموم وجودم  غرقش شدم و حس کردم توی دنیای داستان زندگی می کنم و دنیای داستان یکم با دید دیگه ای اگر ببینیم متوجه میشیم که چقد شبیه دنیای خودمونه و اینکه از یه زاویه دید دیگه زندگی خودتو ببینی برام جذاب بود و  سعی کردم به کسایی که میشناسمشون این کتابو هدیه بدم :)
        

                کتابی بود که خیلی زیادی منطقی با دنیا برخورد می کرد و یه جاهاییش قلبم رو به درد می آورد از بی احساسی  نویسنده و آخر کتاب که اصن با اوج تحولات نویسنده روبرو شدم یکم آروم شدم 😅
پر از حرف های منطقی بود که شاید همین ها باعث شد یکم توی خوندنش صبر کنم تا هضمش کنم.
ایرادی نمیتونم جز بی احساسی نویسنده وسطای داستان  بگیرم .
        

                کتاب کوتاهی بود که روایت عاشقانه ای  بعد از انقلاب بود.
پایانش کاملا غیر منتظره است ولی فقط سرگرم کننده بود و شاید یه تلنگری باشه که بفهمیم همه چیز خیلی وقتی داره و بعد از اون دیگه دیر شده!
        

                بعد از چند ماه بالاخره تموم شد و عمیقا از اینکه تموم شد و پایانش رو خوندم خوشحالم!
پایان کتاب رو می شد حدس زد اما بنظرم قشنگیِ کتاب های عاشقانه ی کلاسیک به همین روند نسبتا آروم و توصیفات عمیقشونه که با اوضاع و حالات داستان و به خصوص زمانِ نوشتن داستان ، خواننده کتاب رو آشنا می کنه.
بنظرم این کتاب بیشتر از هرچیزی منو  با رفت و آمد های دوره جین آستین  و نحوه ی ابراز علاقه آنها آشنا کرد و توی زمینه توصیف هم که دیگه نگم اصن :)))
        

                پایان غیر منتظره ای داشت که حس میکنم کل کتاب با مغزم بازی شده بود!اصلا تصور پایان کتاب رو هم نمیتونید داشته باشید !
حس میکنم برای هضم پایانش چند روزی وقت نیاز دارم🤝
        

                از اون کتاب های نامه ای کوتاه بود.شاید نمیشه بهش عنوانِ نامه ای رو نسبت داد چون بیشتر شبیه داستان بود ولی کلاََ روایتِ نامه  هایی بود که بنظرم کوتاه و میشه گفت قشنگ بود.
        

                فرهاد حسن زاده داستان کوتاه های قشنگی  در این کتاب نوشته است که اغلبشان پایان باز  دارند.
به پیشنهاد  فردی کتابخوان ،خواندمش.
برای من جدید بود و با هر داستانش توی فضای داستان قرار گرفتم.
مخصوصا چند داستانش که از زاویه دو نفر نوشته شده بود ،دید چند بعدی به داستان می داد!
بامزه بود!