یادداشت درسا احیا

        در نهایت باید بگم من شاید از روی علاقه شخصی خیلی طرفدار جین آستن نباشم چون زمانه بسیار از این داستان‌ها فاصله گرفته و من کمی برای خوندن داستانی فقط عاشقانه و شرح وقایع یک ازدواج پیر شدم اما در روند خوانش داستان‌های کلاسیک و ادبیات جهان قطعا این کتاب بسیار زیبا بود و نشون‌دهنده‌ی پیشرو بودن نویسنده‌ای زن در دوران خودش بود و هم‌چنین با «اما» تفاوت‌های زیادی داشت؛ پخته شدن نوشتار نویسنده در شخصیت‌پردازی‌ها و موضوعات کتاب کاملا مشخص بود و بالاخره گاهی موضوعاتی جز روابط عاشقانه در گفت‌و‌گوهای افراد دیده می‌شد

شخصیت ان هم خیلی زیبا و دوست‌داشتنیه که در سکوت و انزوای خودش زمان رو می‌گذرونه اما با اخلاق، موجه و مهربونه و علی‌رغم نادیده گرفته شدن هنوز برای همه اطرافیانش زمان می‌گذاره؛ امکان همزادپنداری با ان کلا زیاد وجود داره

اما در خصوص شخصیت کاپیتان ونتورث باید بگم اواخر کتاب بود که دوستش داشتم فقط چون تا پیش از اون احساس می‌کردم سعی در ایجاد حسادت برای ان داره و کمی بدجنسی قاطی شخصیتش می‌دیدم اما سعی می‌کردم بهش حق بدم چون یک بار از سوی ان و خانواده‌اش طرد شده بود و غرورش لطمه دیده بود