یادداشت فائزه جهانبخشی

        از اونجا تقریبا توی خوندن کتاب های جین آستن خودم رو طرفدار سرسختی میدونم😅
این کتاب به نسبت عقل و احساس و به خصوص غرور و تعصب به نظرم خیلی روند کند و خسته کننده ای داشت و پرش های عجیبی که یک آن موضوع را کاملا تغییر میداد هرچند آن الیوت خیلی موجود درک شونده ای بود و زیاد از حد با اون همزاد پنداری کردم اینکه همه جای داستان برای شادی و خوب کردن حال و احساس همه کارکتر ها در تلاش بود و دلش نمی آمد حتی آن پدر و خواهر از خود راضیِ همیشه حق به جانب را ناراحت کند،اما آنقدر که انتظار داشتم به عنوان کتابی از آخرین کتاب ها پخته و تکمیل نبود .