یادداشت رها

                مدت ها بود که دور خوندن کتاب های رمانتیک و عاشقانه رو خط  قرمز کشیده بودم. تکراری بودن و ضعف عمیق داستانی و شخصیت پردازی در داستان های امروزی از جمله دلایلی بود که منو نسبت به خوندن این سبک از کتاب ها دلزده کرده بود

با این حال لذتی که از مطالعه ی این کتاب بردم تقریبا بی سابقه بود. تجربه ی اون همه احساس متضاد ، از امید و شادی گرفته تا حسادت و ناامیدی و پشیمانی ، همه و همه به قدری ملموس و قابل درک بود که گاهی منو متعجب می کرد که چطور این همه حس مختلف می تونه در یک داستان گنجونده بشه و اصلا هم خسته کننده نباشه

حالا درک می کنم که چرا کتاب های جین آستن با گذشت همه ی این سالها هنوز هم محبوب دل هاست.حس اصالت و تعلق خاطری که این کتاب به خواننده القا میکنه و شخصیت پردازی فوق العاده ی داستان ، امتیازات ویژه و بارزی بودن که این کتاب رو  برای من به یک اثر شیرین و خواندنی تبدیل کردند