یادداشت‌های شیرین کلانتری (3)

          "فقط یک طاعون ساده" در واقع یک جمله واره ی استعاری ست چرا که طاعون در طول تاریخ هرگز ساده و پیش پا افتاده نبوده . طاعون همیشه ناگهان شروع شده و وقتی تمام شده که ویرانه ای از خود به جا گذاشته باشد .
اما یک طاعون ساده استعاره از وضعیت سیاسی و اجتماعی زمان وقوع ماجرا در شوروی ست .
جایی که به قول نویسنده "لودمیلا اولیتسکایا" طاعونی دیگر نیز در جریان است. طاعون حاکمیتی توتالیتر که تمام وجوه زندگی مردم شوروی را تحت نظر گرفته و کنترل میکند. 

این کتاب اساسا در مقایسه با سایر کتاب هایی که از ادبیات روسیه خوانده بودم، کتابی ساده و معمولی و بدور از وجوه و شاخصه های ادبیات روس بود. 
اما؛ کتاب بدی نبود و ارزش خواندن داشت به خصوص برای نسلی که کرونا را تجربه کرده و زیسته .
تنها مشکل این کتاب و البته سایر کتاب های ادبی روس، نام های سخت و طولانی شخصیت های  آن هست که هرگز برای من عادی و ساده نشد و نمیشود ...
        

          دل نشین بود 
همین ؛ نه بیشتر و اغراق آمیز نه کمتر و بی ارزش کننده 
کتابی بود با جمله های لطیف که گاهی میشد چشم بست و گفت : آره بدم نمیگه ها....
یا مثلاً چشم بست و گفت: خودمم چند وقته این تو ذهنمه 
و از بعضی جمله ها هم میشد به راحتی گذر کرد چون شاید نه با این جمله بندی و ادبیات ولی با همین مفهوم و مضمون  همین ها را بارها شنیده ایم .
در کل کوتاه بود و روان و شاید به اندازه یک زنگ تفریح کوتاه بد نباشه خواندنش 
        

          طاعون سرخ تلنگری است برای ما که تمدن و پیشرفت بشری را امری غیرقابل انحطاط و قدرتمند در برابر هر طوفانی میبینیم ؛ در حالی که « عمر نظام های زودگذر مثل کف سپری می‌شود . بله ، کف . زودگذر . تلاش بشر روی کره زمین سراسر کف بود و بس . انسان جانوران مفید را دست آموز کرد، حیوانات متخاصم را از بین برد و زمین را از پوشش گیاهی وحشی اش زدود و بعد خودش هم گذشت و سیل زندگی ازلی دوباره غلتید و برگشت و کار دست بشر را روفت و با خود برد ....»