یادداشت‌های سیده هدیه شاهمیری (5)

          کیا یه دختری که تنهایی رو خود بلده، یاد گرفته کنار مرداب برای خودش یه جای امن درست کنه، طبیعت و توصیفاتش زیباست و روح رو قلقلک می ده.
اما به کتاب جنایی نیست شاید بشه گفت  قسمت جناییش یه نخ باریکی که رد شده ازش.
رد پای والدن و  قصر آبی رو داخلش می‌دیدم  و با همه این اوصاف دوستش  داشتم و خوب تونسته بود با جزئی نگری که داره من رو ببره کنار مردابی که مدنظرش بود.
        

          واقعا هر لحظه از داستان این جوری بودم پاشم  سید میران رو دوتا بخوابونم در گوشش!
انقدر که این مرد روی اعصابم بود، از آهو که نگم  فقط اون سه صفحه آخر کتاب بهش امیدوار شدم.
هما هم گاهی  یه زن بالغ و کاربلد بود و گاهی یه بچه سه ساله بی مغز.
هر چی بیشتر می‌گذشت  آدم بیشتر می موند یه زن چه ها که نمی‌کنه، این هم خوبه هم بد. خوبه چون یه زن می تونه تو رو به عرش اعلی ببره  اما بدش این که تو و کل خاندانت رو به اسفل سافلین ببره و  فقط به زنه که می‌تونه به یه زن دیگه چنان ضربه ای بزنه که از جاش پانشه! 
من و یاد بامداد خمار انداخت البته تو اون داستان یه  پرده از این داستان عقب تر بود یه مرد که به یه زن ضربه می زنه و تو این داستان زنه که یه مرد و زن دیگه رو نابود می‌کنه...
        

          ناطور دشت،  از اون کتابایی که هی بهم می‌گفتند بخون، بخون...
منم خوندم ولی واقعیتش تو سلیقه من نبود حالا این که نویسنده ساختار شکن بوده، داستانش یه جوره انگار  همین بغل گوشت اتفاق افتاده و ازت دور نیستش خوب بود، مدل طنز و بی پروایی هلدن  من رو یاد دهه هشتاد نودیایی امروزی می‌ندازه  و یه جورایی نقطه مقابل کتاب مزایای منزوی شدن بود و من چون خودم هیچ وقت هلدن نبودم  پس مجبورم چارلی منزوی رو بیشتر دوست داشته باشم.
اما  این که سلیقه من نبود نمی‌دونم من شاید توقعم بیشتر بود و متاسفانه توی همه  قصه ها دنبال  یه چیزیم که مغزم رو اذیت کنه ولی این داستان این جوری نبود و رئال بودنش و  سیر خطی داستانش گاهی  خستم می کرد اما نه اونقدرم خسته که رهاش کنم!
        

          سبیل،موضوع  متفاوتش، پایان دور از انتظارش، به چالش کشیدن ذهنی که کم کم به دنیای خود آدم نفوذ می کنه  باعث  می شه با خودت بگی  نکنه همه چیز اون شکلی نبوده که فکر می کردم؟من اشتباه می‌کنم یا بقیه؟ کی عاقل کی دیوونه؟ این که نویسنده   تورو با شخصیت  ها گیر می ندازه تو  داستان و می گه بگو  اگه راست می گی بگو کدوم راست می‌گه و تو دست و پا می زنی که بالاخره طرف کی رو بگیرم  و تا آخر داستانم نمی فهمی واقعا ! در اصل به زندگی خودتم شک می ‌کنی...
        

          یکی از دلایلی که باعث شد این کتاب رو بخونم تعریفایی بود که شنیده بودم ولی واقعیتش نا امیدم کرد و تا حدی پایان قابل حدسی داشت  و موضوعی که آشنا بود ولی شخصیت پردازی  و روند داستان رو می شد گفت بد نبود.