به شدت زیبا 
داستان زندگی یک دختر رو  روایت میکنه که از طرف همه طرد و ترک شده به جز طبیعت . 
با پایانش برگاتون میریزه😶
          

            یه رمان خاص با داستان جدید
البته من چاپ نشر آموت رو خوندم

          

            عالی بود. با اینکه هنگام خرید این کتاب تردید داشتم ولی طی سه روز تموم شد. این داستان گره خورده با طبیعته. و اطلاعات جالبی هم میتونه در این مورد بهمون بده. 

کیا،  دختر مرداب،  آخرین فرزند یک خانواده از هم پاشیده بخاطر پدر، زندگی رو تجربه میکنه که هرکسی رو  شگفت زده میکنه. 
          

            حقیقتا در وصف این‌ کتاب نمی‌تونم چیز خاصی بنویسم، میشه گفت زبان من توانایی گفتن توصیفی از دختر مرداب و تصویری که دیلیا اوئنز از این دنیا به من داد نداره؛
 اگه بخوام بگم فوق‌العاده یا هرچیزی شبیه به این باعث میشه که ادم متوقع بشه از این کتاب و بعدش شکست بخوره ولی میتونم بگم که زیبایی حقیقی طبیعت رو به تصویر کشیده بود.
یک پایان بندی تمیز و زیبا و هر چیزی به موقع و به جا اتفاق افتاد و خیلی چیزا نه تنها در مورد دنیا بلکه در مورد خودمم بهم یادداد، اگه بخوام چیزی بنویسم فقط میشه اسپویل کردن داستان، ولی میشه گفت وقتی که ادما بین دوتا راه یکیو انتخاب میکردن من خودمو جای اونا میزاشتم و توی چندین زمینه‌ی مختلف فهمیدم که اولویت های حقیقی و تمایلات اصلی درونی من چی ان ... و خب گاهی با فرد انجام دهنده‌ی اون کار موافق بودم و گاهی نبودم ولی آخر آخر کار همه چیز خیلی حقیقی و زیبا تموم شد و من گریه کردم در حالی که اصلا هزن انگیز و گریه آور نبود بلکه باید احساس سرور و شادی میکردم ولی من به خاطر تموم شدن کتاب اشک ریختم، و بعدش فهمیدم که این کتاب یک فیلم داره و سریع دست به کار شدم و فیلم رو دیدم و از تعجب لحظاتی نمی‌تونستم پلک بزنم چون تصوری که من از مرداب داشتم دقیقا برابری میکرد با آنچه که در فیلم آمده بود در حالی که من هیچ وقت چیزی به اسم مرداب ندیده بودم،  ولی چهره‌ی افراد خیلی خارج از تصور من بود خصوصا تام( وکیل)...
بخش ژانر معمایی و جنایی که داشت خیلی قوی نبود و نمیشه روش خیلی حساب کرد، بیشتر شبیه یک محرک بود برای خسته نشدن در کنار زیبایی توصیفاتی که از طبیعت کرده بود و البته من رومنسش رو خیلی خیلی دوست داشتم و خب باید بگم که تیت یکی از بهتریناست...


"تو آمدی دوباره، چشمانم را محو خودت کردی همچون سوسوی خورشید بالای دریا. همانقدر که احساس آزادگی میکنم ماه صورتت را نوازش میدهد و ساکنش میکند. هربار که فراموشت میکنم چشمانت قلبم را میرباید و ساکنش میکند و خداحافظ تا بار دیگر که به این حوالی آیی تا سر انجام تورا نبینم.( آماندا همیلتون: شاعر محلی عزیزی که توی این کتاب معرفی شد)"
          

            داستان کتاب در مورد دختری بسیار باهوش ،مستقل، جذاب و بسیار بسیار خوش شانسه، افراط گری نویسنده تو به تصویر کشیدن همچین کاراکتری برای من اصلا جذاب نبود، دختر بچه ای که تو سن خیلی خیلی کم مجبور میشه تنها وسط مرراب زندگیش رو سپری کنه و به صورت ناباورانه ای هوسمند و قدرتمنده  ، به نظرم این میزان از اگزجر کردن شخصیت یک انسان اصلا سیر داستان رو نمیتونه پرکشش کنه، فکر کنم با توصیفی که کردم بتونین حدث بزنین که سبک کتاب تا چه میزان کلیشه ای هست، نویسنده سعی کرده بود این پیام رو منتقل کنه،که تو محدودیت ها انسان میتونه ستاره بشه،اما به نظر من لازم بود  یکم واقع بینانه تر این موضوع رو به قلم در بیاره،منظورم از واقع بینانه این هست که بنظرم بهتر بود یکم اطلاعات بیشتری در مورد مسائلی که توصیف میکرد جنع اوری کنه، مثلا در رابطه با هنرمندی کاراکتر داستان، ،باتوجه به اینکه شخصا تجربه نقاشی کردن رو دارم ،میدونم این میزان تبحر برای نقاشی کردن حیوانات با تمام جزئیات نیاز به آموزش و تجربه داره،و برای شخصی که کمترین میزان ارتباط با انسان ها و جامعه بشری رو  داره،این میزان پرفکت بودن ناباورانه  ست، البته گویا مادر این خانم نقاشی میکردن، اما یقینا هنر به واسطه ژن به ارث نخواهد رسید.
یا به نظرم خوش شانسی این خانم تو فرار از موقعیتی که به وضوح نتیجش مشخص بود ،خنده داره، البته که چاشنی های شانس اقبال،زیبایی مفرط خانم ها، جنگ و کشمکش بین شخصیت های مذکر تو داستان ها برای جلب توجه از یک زن ،استقلال مفرط و زیرکی  کاراکتر اصلی و قهرمان سازی از جمله روش هایی هست که گویا امروزه طرفداران زیادی داره و نویسنوه ها خیلی ازش استفاده میکنن .
من ترجیح میدم در مورد کتاب  خیلی جزئیات پردازي نکنم، فیلمی که با اقتباس از این کتاب ساخته شده بود رو هم دیدم ،به‌نظر من خیلی‌خیلی معمولی و کلیشه ای بود، البته گمونم این سبک روایات برای نوجوانان و افراطی که قهرمان محور بودن داستان  ها براشون جذابه، بتونه مورد توجه واقع بشه، اما برای من اصلا سطح کیفی قابل قبولی نداشت.
          

            جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند عمیق ترین و دنج ترین نقطه مرداب است ،
مرداب محلی است که باعث پیوند میان خاک و دریا میشود ،مرداب بکرترین جای در اعماق جنگل است .
جایی که خرچنگ ها در سکوت و خلوت آواز می‌خوانند.
نثر شیرین و روان کتاب آدم رو جذب می‌کنه ،رمان دلنشینی است .
نویسنده دیلیا اوئنز 
          

            «آنجا که خرچنگ‌ها آواز میخوانند»
داستان دختری تنها که در مرداب زندگی میکند.
قتلی انجام میدهد که به دادگاه میرسد اما به دار کشیده نمیشود.
داستانی هیجان‌انگیز با بالایی و پایینی...
          

            ایده ی اولیه ی داستان واقعا خلاقانه‌ست و ‌میتونست خیلی بهتر از این باشه. اما چند مورد از کیفیت داستان کم کرده بودن. 
مورد اول اینکه داستان به نظر من لب مرز یک کتاب خوب و یک عاشقه ی آبکی بود. اگر فقط یکم بیشتر زیاده‌روی می‌کردن، می‌شد یه کتاب معمولی عاشقانه. 
مورد دوم اینکه، ترجمه افتضاح بود. جمله بندی های ناجور که بماند، کلی غلط املایی هم داشت. 
و آخرین موردی که از نظر من یه ایراد بزرگ حساب میشه، اینه که آخر داستان دو تا سورپرایز بزرگ و غیرضروری داره. خلاصه بخوام بگم، پایانش مثل پایان کتاب کودک بود. یه چیز غیر منتظره اضافه کردن که فروش کتاب بالا بره. 

برای جمع بندی باید بگم که ارزش خوندن داره، ولی خیلی دنبال معنا و مفهوم نباید باشید وگرنه ناامیدتون میکنه. با این حال برای اینکه به ذهنتون استراحت بدید و راحت کتاب بخونید گزینه ی مناسبیه.