از آن دست کتاب‌ها که باید آدم بزرگ‌ها چندبار بخوانند!
من خوب هستم اگر چه کامل نیستم. :))
      

        عشق یعنی چه؟
عشق تعریف کلی و واحدی ندارد شاید چون عشق چارچوبی ندارد، منظورم از چارچوب، یک قالب واحد و مشابه است که برای همه باشد. شاید هم نه، اتفاقا عشق در نهایت یک قالب و چارچوب واحد دارد که همه در نهایت می‌شناسندش. 
با این وجود عشق را هر کسی با توجه به نگاه و زاویه خودش تعریف می‌کند. خانم قناد یک جور، آقای ماهیگیر یک جور، کلاغ‌ها یک جور و... .

« عشق، امن، نرم و گرمه.»
این را از کتاب آموختم. عشق را هر جور که تعریف کنی ظاهرا در نهایت همین است. امن است، نرم است و همچنین گرم. 
عشق همین است؟ نمی‌دانم. 

هر چقدر از عشق بخوانیم و بنویسیم و برایمان بگویند، در نهایت تا حسش نکنیم از آن ندانیم!


      

        عشق، حقیقت، انتقام، زندگی، آدم‌ها، انسانیت، سرنوشت
به این کتاب که فکر می‌کنم، این کلیدواژه‌ها توی ذهنم ردیف می‌شوند. 
دوستش داشتم و بعد از خواندن کتاب، فیلمش را هم دیدم. حالا تصاویر بهتری از فضاهای داستان دارم. از مرداب، از کایا و از عشق...

      

        یک‌ شعر کوتاه عاشقانه عاقلانه!

به نظرم برخی کتاب‌های کودک اصلا برای کودک مناسب نیستند از این جهت که دغدغه کودک نیستند و به احتمال زیاد عموم کودکان با آن‌ها ارتباط برقرار نخواهند کرد. 
این کتاب از همان دست است. که به نظرم  برای نوجوان و بزرگ‌سال  مناسب‌تر است.  حتی مخاطب اصلی کتاب می‌تواند بزرگ‌سال قلب شکسته‌ای باشد که فکر می‌کند چون قلبش شکسته، دنیا  به آخر رسیده!
به نظرم یک شعر کوتاه بود با تصاویری جذاب و یک مفهوم کلی. ارزش خواندن دارد و زمانی هم نمی‌گیرد چون از آن دست کتاب‌هاست که بعد از خواندنش می‌توانی فکر کنی به اینکه قلب تو چیست؟ آیا می‌روید؟
      

        بعضی وقت‌ها کتاب‌ها آدم‌ها را انتخاب می‌کنند. می‌خواهم فکر کنم این کتاب هم از آن دست کتاب‌هاست.
در جایی از کتاب می‌خوانیم:

خداوند نانوای آدم‌هاست. خمیرتان را به او بدهید تا در دست‌هایش ورزیده شوید. خدا بر روحتان چاشنی درد و نمک و رنج خواهد زد و شما را در دستان خود خواهد فشرد؛ طاقت بیاورید، طاقت بیاورید تا پرورده شوید.
      

        قلب‌هایم از چشمم می‌افتند و انگار هنوز قلب دارم. 
      

        جالب بود!
      

        شعرهاشو با ریتم خوندم و  دوسش داشتم. قشنگ بود.
      

        نام دیگر شما صلابت است بانو.

لطف خداست که در کودکی زیر پرچم عزیزکرده‌های خدا بی آنکه جز نامی از آن‌ها بدانیم، در مصیبت‌شان شرکت می‌کنیم. لطف خداست و محبت شماست که اجازه می‌دهید بیشتر از شما بخوانیم و چیزی فراتر از نام و ذکر مصیبتتان بدانیم. 
این اولین کتابی است که درباره‌ی خانم فاطمه زهرا(س) می‌خوانم. کوتاه و عمیق شاید شبیه عمر عزیزشان. فاطمه فاطمه بود و کسی شبیه فاطمه نبود، نمی‌شود و نخواهد بود. شاید بهترین تعابیر درباره‌ی ایشان همان‌ها باشد که از زبان حضرت علی‌ (ع) در اواخر کتاب آمده است. 
فاطمه(س) به وقتش مظهر لطف و رحمت و عطوفت و احساس بود و به وقت دیگر چون کوهی صلابت و عظمت داشت و شبیه پیامبر خطبه می‌خواند و از حق مسلم ولایت و امامت دفاع می‌کند حتی به قیمت تنها بودن. 
به قربان صلابت و مظلومیت‌تان. به قربان سیاست و خاطر رنجیده‌تان که ابتدا حجت خود را بر  آنان تمام کردید و بعد با رفتار خود در زمان حیات و وصیتی که درباره‌ی مراسم دفنتان داشتید،  روسیاهی را برایشان گذاشتید و اجازه ندادید نامردان و نامردمان بر جسم پاکتان نماز تزویر بخوانند و منزلگاه‌تان را مخفی خواستید تا  آلوده به نفس‌های ناپاک خود نکنند و این خود مهر محکمی پای طومار مظلومیت شماست که تا زمانه ادامه دارد، خشک نخواهد شد. 
القصه، کتاب حاضر ،کتابی کم حجم، با استنادهای تاریخی از زبان فرزندان عزیز خانوم و چند تن دیگر درباره‌ی ایشان و مصیبت‌هایی که با رفتن پیامبر تا لحظه‌ی شهادت خودشان تجربه کردند. ذکر مصیبت و خون دل است وقتی هنوز پیامبر را دفن نکرده‌اند و به بهانه‌ی فتنه و گرفتن بیعت به خانه‌ی دخترش حمله می‌برند و جسارت‌ها اینجا تمام نمی‌شود. خواندنی و گریستنی است. 
      

        از خوبی‌های این مجموعه، آشنایی با احساساتت هست و  زبان شعر برای  کودکان جذاب‌تر هست مخصوصا اینکه انقدر می‌خونن  تا حفظ بشن. 

      

        شعرها قشنگ هستند ولی تنهایی حس عمیقیه مثل خیلی از حس‌های دیگه. می‌تونست بهتر باشه!
      

        بامزه و جالب بود. مخصوصا آخرش. 
      

        بعضی چیزها نیاز به باز تعریف دارند. اینکه دوباره بنشینیم به آن‌ها فکر کنیم، خودمان را با آن‌ها بسنجیم و ببینیم ما کجای کار هستیم. بعضی چیزها نیاز به آغشته شدن دارند و آغشتگی جز با شناخت به دست نمی‌آید. کتاب  تعابیر لطیف و شاعرانه‌ای از رابطه ما با خدا و نگاه توحیدی دارد. کوتاه، خلاصه و عمیق. سطر به سطرش را دوست داشتم. اولین بار بود که می‌خواندمش و باز هم خواهم خواند. 
      

        خلاقیت و شیرین زبانی و گفتن  حرف‌های جدی لا به لای شوخی‌های با مزه از ویژگی‌های این کتاب است. 
کم حجم بودن و تصاویر کتاب را دوست داشتم. از آن دست کتاب‌هاست که باز هم خواهم خواند. ان‌شاءالله.
      

        کتابی که ارزش چند بار خواندن را دارد و لزوما درباره‌ی کار نیست، بلکه درباره‌ی بینش و سبک زندگی هم صحبت می‌کند. به راستی جیم ران معلمی است که می‌توان از آموزه‌هایش بهره‌ برد و موفق شد.