یادداشت سیده هدیه شاهمیری

        کیا یه دختری که تنهایی رو خود بلده، یاد گرفته کنار مرداب برای خودش یه جای امن درست کنه، طبیعت و توصیفاتش زیباست و روح رو قلقلک می ده.
اما به کتاب جنایی نیست شاید بشه گفت  قسمت جناییش یه نخ باریکی که رد شده ازش.
رد پای والدن و  قصر آبی رو داخلش می‌دیدم  و با همه این اوصاف دوستش  داشتم و خوب تونسته بود با جزئی نگری که داره من رو ببره کنار مردابی که مدنظرش بود.