یادداشت‌های نادیا جوینده (17)

          هنگام خواندن کتاب  به دست گرگ زیر پوست بره  عنایت داشته باشید. کتاب نمونه ی کامل سیاست روباه پیر است . در ظاهر  رئوف و در باطن به دنبال چپاول .
پدر سارا کورو در هند به دنبال معدن الماس چه میکرده که با مهربانی و سخاوت دارایی‌اش را به دختر عزیزش تقدیم کند.
        

          محتوای کتاب قابل تامل است اما ویرایش اساسی نیاز دارد.
        

          کتاب منبعث از واقعیت  است و  بر اساس یک واقعه ی بسیار  دردناک  از زاویه دید یک کودک نوشته شده. چیزی که برای من جالب توجه بود انتقال روحیه ی پاک و مذهبی توسط مادر به کودک بود. در دل جهنمی که در آن می‌زیستند
        

          داستانی پر  حادثه و همینطور پر از سطرهای سفید از استعمارگری بریتانیای کبیر. 
بیرون کشیدن و شرح و تفسیر  استعمارگری های دولت  فخیمه از لابلای سطرهای کتاب، از خواندن متن اصلی جذاب تر است.

        

          کتاب میتوانست خلاصه تر باشد.
بعضی صحنه ها آن های  خوبی داشت.
 با اینکه سرانجام کتاب مشخص بود همراه ماجراهای کتاب می‌شدیم. پایان کتاب  حس و حال خوبی داشت.
        

          چیزی که دیدم توصیفات اغراق آمیز از شخصیت های سیاه و سفید و فرجام نیک بر محوریت پول  که البته این آخری جزء جدایی ناپذیر داستان های انگلیسی ست.
شکستن کلیشه ی  زیبایی شخصیت اصلی دلنشین بود
 
        

          یک قصه پر آب چشم از تاریخ این  سرزمین عزیز . 
سرتاسر داستان مقهور قلم نویسنده  بودم.
داستان پرکشش و مستند. شخصیت پردازی ها عالی. و لذت کشف برای خواننده محفوظ است.
این کتاب را باید چند بار خواند


        

          برای خواندن این کتاب فوق العاده، فقط کافیست بر میل به خواندن چند باره ی فصل های ابتدایی کتاب برای سر درآوردن از رابطه ها غلبه کنید.  

        

          با توجه به عنوان کتاب، فکر میکردم با یک داستان اقلیمی مواجه خواهم بود. انتظارم در حد گیله مرد نبود ولی فضای کتاب را چیزی مثل سریال پس از باران تصور میکردم. پر از اصطلاحات گیلکی و اتمسفر ‌سبز و پر بارانِ خطه ی شمال و آداب و رسوم آن منطقه. 
ولی عنوان کتاب صرفا با توجه به اسم یکی از شخصیت ها نامگذاری شده و چند تصویر محدود از روستای شمالی در ابتدای کتاب ارائه شده و ماجرای کتاب، در موقعیت شهر اتفاق میافتد.
ابتدای کتاب، پرداخت و شخصیت پردازی ها، خواننده را همراه میکند. بخصوص تناقضات شخصیت آقاجون و نظام مردسالارانه ی حاکم، خوب به تصویر کشیده شده ولی در ادامه، تحول خاصی را در شخصیت ها شاهد نیستیم و بخصوص خطای زاویه ی دید و تعدد راوی ها، و پرداخت کاریکاتوری به شخصیت ها و سیاه و سفید نشان دادنشان، باعث سرگردانی و دلزدگی خواننده میشود.
 همچنین تصویر درستی از وقایع تاریخی کودتای سال ۳۲ و وقایع زمان پیروزی انقلاب که ماجراهای کتاب، در بازه ی زمانی آن تاریخ رخ میدهند، نداریم. 


        

          #جای‌_خالی‌_سلوچ

مادربزرگ، خوش صحبت بود. شبهای بلند زمستان، دست زیر چانه، محو روایت ها و خاطراتش میشدم.
از لابلای صحبت های شیرینش، فشاری که بابت نظام ارباب-رعیتی متحمل شده بودند، نمایان بود. ولی بیش از آن، خاطراتِ خنده ها سر کار در شالیزار و دوشیدن و زایاندن گاو که گوساله اش را مثل بچه هایشان دوست داشتند.مرغ های کُرچ و جوجه ها که بیش از مرغ و خروس های دیگر، هواخواه داشتند. و صفا و صمیمیت همسایه ها و اهالی روستا، به گوش جان مینشست.

قلم دولت آبادی، مثل صحبت های مادربزرگ، شیرین است. رمان " جای خالی سلوچ" سر تاسر از اصطلاحات محلّی و افعال با بُن و ریشه‌ی ابداعیِ نویسنده، پر بار است و داستان، با نثری وزین و آهنگین، پیش میرود. تسلط نویسنده بر متون کهن فارسی و مطالعه ی ایشان در زبان شناسی، بر نثر کتاب تاثیر گذاشته و شاهد زبان فارسی فاخری در متن کتاب هستیم که خواننده را از حظّ و بهره ی وافری، سرشار میکند.

ولی از صفا و صمیمیت در روستای زمینج، خبری نیست. تنهایی مِرگان، در کل داستان، پیش چشم است. در صحنه های ابتدایی داستان، مرگان، پریشان از جای خالی سلوچ، رو به سوی خانه ی خان میاورد. ولی در ادامه، خان را میبینیم که در مقابل مرگان، طوری رای می‌دهد و رفتار میکند که قدرت محدود و اعتبار متزلزلش، حفظ شود. و قطعا جانبداری از مرگان، که هم فقیر است و هم زن، منظور نظرش را تامین نمیکند.
سلوچ، گرچه خوش‌نام است. اهل کار است و انقدر حواسش هست که در اثبات عشقش، خوشه ها را شلخته درو کند که چیزی به دختر مورد علاقه اش، مرگان، برسد. ولی وقتی خانواده تشکیل می‌دهد، مرگان را با سه بچه، در شرایط سخت فقر مالی، تنها می‌گذارد و هر یک از فرزندانش، متاثر از این شرایط سخت، به طریقی، رو به خسران می‌رود.
هیچ فریاد رسی نیست. و حتی مذهب، باری ست که مردم روستا به زور بر گرده هایشان می‌کشند و همواره با حس انزجار همراه است.

در رمان " شازده حمام" از محمد حسین پاپلی، که داستان، در فضای روستا و همزمان با دوره ی اصلاحات ارضی روایت شده است و مسئله ی فقر و تنگدستی، فصل های مشترک کتاب و رمان " جای خالی سلوچ" هستند؛  همراهی و همدلی روستائیان و صفای جوّ روستایی به خوبی، دیده می‌شود.

نثر محمود دولت آبادی، خواندنی‌ست. نمونه ی آن را در یکی از اثرهای ماندگار داستان فارسی" جای خالی سلوچ" ، بخوانید.
        

          اثری فاخر و ماندگار
پیش قضاوت:
ای کاش سریالش ساخته نمیشد.
        

          با شروع کتاب فکر کردم با یک کتاب کلیشه ای در مورد دفاع مقدس روبرو هستم. و چون از اسامی و روابط سر در نمیاوردم فقط با اعتماد و امید به نویسنده، کتاب رو ادامه دادم.
از فصل دوم بخصوص وقتی فهمیدم از زبان شهید هست خیلی برام جذاب شد.(که به نظرم خیلی جسارت و تخصص میخواد از زبان قهرمان کتاب نوشتن )
 رفت و برگشت ها خیلی تخصصی پرداخت شده بود طوریکه باعث گیجی نمی شد
پایان کتاب خیلی عالی و در اوج بود.