یادداشت‌های ریحانه عرفانیان (22)

          نمی‌دونم چه چیزی در مورد کتاب‌های عاشقانه‌ی کلاسیک وجود داره که من معمولاً سالی یدونه می‌خونم. شرایط اجتماعی‌ای که توی این کتاب ها وجود داره، آدابشون، شخصیت زن‌ها و ... خیلی عجیب و دور به‌نظر میان. شاید یک جورایی باعث می‌شه از زندگی کردن توی قرن ۲۱ خوشحال بشم. 
یک بخشی از زمانی که داشتم این کتاب رو می‌خوندم، تلاش می‌کردم مکانیزم‌های دفاعی‌ای که النور و ماریان و مادرشون داشتن رو تحلیل کنم. این حجم از آداب داشتن انگار بلای خوبی سر سلامت روان نمیاره.
        

          فکر نمی‌کنم با خوندن کتاب دیگه‌ای انقدر حرص خورده باشم 🫠🫠
        

          راستش من از اریک امانوئل اشمیت انتظار بیشتری داشتم. این کتاب یه کمی ناامیدم کرد.
تا حدی کلیشه‌ای بود یه جاهاییش. که خب شاید زمان انتشار کلیشه‌ای نبوده و الآن اینجوری به نظر میاد.
اما باز هم تیکه‌های جالب داشت.
در مجموع با توجه به کم بودن تعداد صفحاتش و روون بودنش، خوندنیه به نظرم.

        

          I grow up reading these books.
        

          کشش داشت و روون نوشته شده بود و همذات‌پنداری من رو برمی‌انگیخت، با اینکه تا اواسط کتاب از شخصیت اما اصلا خوشم نمیومد =)))))
        

          واقعا دوستش داشتم. موراکامی راحت تر از بقیه ی نویسنده توجه من رو متمرکز نگه می‌داره.
        

          بعد مدت ها، این کتاب من رو به دنیای رمان برگردوند. لذت بردم. هر چند یه جاهایی حرصم رو در می‌آورد. نمی‌فهمیدم چرا کارل بعضی جاها سکوت می‌کنه.
اما باز هم خوندنش برام جالب بود، دوست داشتم ببینم چه واکنش هایی داره و زندگی رو چجوری می‌بینه.
با وجود ناتمام بودن کتاب، باز هم جزو کتاب های جالب حسابش می‌کنم. شاید حرف هایی که میخواسته بزنه، همینجا تموم شده. البته که دوست داشتم بدونم چه بلایی سر یه سری ها اومد، اما خب اون تیکه ها نوشته نشده بودن. کاش حداقل طرح کلی رو نوشته بود و باقی مونده بود که بدونیم اون جاها چه اتفاقی قرار بوده بیفته
        

          Loved it
        

          I loved it.
Peaceful, i guess
        

          کتاب عجیب و دلنشینی بود.
        

          انتظاراتم رو از یه داستان کلاسیک برآورده کرد.
ولی عاشقانه؟ نه. با روایت هاش درباره ی عشق، ارتباط نگرفتم و لذت نبردم.
ولی در کل، فضای کتاب رو دوست داشتم. من رو برد به زمان قدیم، و برام تصویر جالبی رو رسم کرد.
        

          At first, i thought it was a normal romantic story, but then i realized that this book is everything but ordinary.
I loved its massage.
The book is very smooth. Easy to read. If i had enough money, i would buy a copy for every girl i know.
        

          اولین رمان بلندی که بعد مدت‌ها تونستم بخونم.
از طنز ریزی که داشت واقعا لذت بردم. همینطور نیمچه فضای تاریخی ای که یه جاهایی داشت.
ترجمه هم به شدت روان بود.
راضی بودم در کل. خوندنش خوش گذشت.
        

          دردناک. و روان و قابل لمس.
از مغازه تا خونه توی مترو خوندمش.
        

          نمی فهمم کتاب دقیقا میخواست چه چیزی رو بهم نشون بده.
هر چند زبون روایت گری خوب بود، و دلیل اینکه ادامه دادم کتاب رو، همین روایت گری بود به همراه کنجکاوی. کنجکاوی از اینکه نویسنده من رو به کجا می‌بره و چه اتفاق میفته.
فکر میکنم کتاب میتونست جای بهتری تموم شه.
دو صفحه ی آخر برام واقعا جالب بود
        

          جستارهای اول و سوم جالب تر بودن.
جستار دوم هم تصویرسازی ذهنی جالبی داشت برام.
جستار چهارم برای من که اطلاعاتم راجع به تنیس کمه، خیلی جالب نبود حقیقتش.
        

          خوندن این کتاب سخت بود. و خیلی طول کشید برای من. وسطش هم رهاش کردم و رفتم سراغ کتاب‌های دیگه اما دوباره برگشتم و تمومش کردم.جالب بود. دیدن ذهن انسانی که از لحاظ روانی ناسالم حساب می‌شه واقعا جالبه.
        

          خیلی جالب بود، اما یه جاهایی با اسم های مختلف و زیاد و ارجاعات خیلی زیاد، آدم رو گیج می‌کرد. که خب چیز عجیبی برای کتاب های فلسفه نیست. ولی میتونست روون تر نوشته بشه.