یادمه  اولین نمایشنامه‌ای که از اشمیت خوندم رو کتاب فروشی که همیشه  بهش سر می‌زدم بهم معرفی کردن. در دوران مدرسه به شدت برای خوندن آثارش ذوق داشتم. اما امروز که این کتاب رو خوندم کمی  دلسرد شدم… شاید باید به آثاری که قبلا از اشمیت خوندم رجوع کنم تا ببینم گذر زمان و تغییرات شخصیم نظرم رو تغییر داده یا واقعا بقیه آثار نویسنده از این کتاب جذاب‌تر بودند.
        

          یک نمایش نامه خوب، خیلی قشنگ به کاری که انیشتین انجام میده اشاره میکنه... کاری که از سر خیر خواهی بود اما یکدفعه تبعات جبران ناپذیری پیدا میکنه و دیگه از دست خود انیشتین هم خارج میشه... انیشتین میمونه و عذاب وجدانی که حس خیانت میده؟ آیا اون به بشریت خیانت کرده؟ 
        

          راستش من از اریک امانوئل اشمیت انتظار بیشتری داشتم. این کتاب یه کمی ناامیدم کرد.
تا حدی کلیشه‌ای بود یه جاهاییش. که خب شاید زمان انتشار کلیشه‌ای نبوده و الآن اینجوری به نظر میاد.
اما باز هم تیکه‌های جالب داشت.
در مجموع با توجه به کم بودن تعداد صفحاتش و روون بودنش، خوندنیه به نظرم.