یادداشت‌های رضا محمدی (37)

          کتاب های خانوم غفاری حدادی را میشود یک جرعه سر کشید، جذاب هستند و تعلیقی دارند که حتی پس از پایان کتاب هم رهایت نمی‌کنند.
با این حال معتقدم این سفرنامه می‌توانست با برخی اشارات خارج از روزنوشت های شخصی هم همراه شود.
        

          خیلی وقت بود که رمان به این خوبی نخونده بودم.
داستان گیرایی داشت، و فوق العاده انسانی بود، هدف پیچیده ای هم نداشت، سه چهار فریم از زندگی واقعی رو نشون میداد و به شدت در این کار موفق بود.
اسم و خلاصه داستانش کافی بود که انتخابش کنم، و از خوندنش لذت بردم.
برای یک مکث کوتاه پیشنهاد میشه.
        

          کمتر پیش می آید که کتابی را به زور تمام کنم.
اما این کتاب از همان کمترین ها شد.
وقتی در تیتر کتاب درشت نوشته شده :«سفرنامه لبنان»
بیجا و عدم احترام به مخاطب فهیم است که نصف بیشتر کتاب، صرف افاضات صد من یک غاز نویسنده شود.
اظهاراتی که نه پایه دارد نه اساس، فقط نیش است و کنایه.
من از خواندن این کتاب سفرنامه و توصیف لبنان می‌خواهم، نه تحلیل؛ اگر قصد نوشتن تحلیل است، لطفا عنوان را هم درست مرقوم کنید.
        

          🖋️در ماگادان کسی پیر نمی‌شود، واژه‌ها از زیر برف بیرون می‌آیند و خاطره‌ها در تبعید جوان می‌مانند. فتح‌الله‌زاده با زبانی شاعرانه، ردّ درد را در دل تاریخ دنبال می‌کند؛ نه برای سوگ، که برای سرودن. این کتاب، زمستانی‌ست که در دلش آتش روشن است.
        

          🖋️در عمود ۱۴۰۰، قدم‌ها روایت می‌شوند و اشک‌ها کلمات را خیس می‌کنند. این کتاب، سفرنامه نیست؛ دل‌نوشته‌ای‌ست بر جاده‌ای که خاکش نور دارد و نفسش نذر. علی‌اکبر والایی، از مسیر می‌گوید، نه فقط راه؛ از دلدادگی، نه فقط رفتن. عمود به عمود، دل را می‌برد تا آخرین ایستگاه عشق.
        

          کتاب شیرین بود، و روایات مختلف باعث شناخت بیشتر و بهتر مقام معظم رهبری میشدند.
اما در جاهایی لحن و روایت و موضوع کاملا تکراری و ملال آور بود، و میشد روایت های جذاب دیگری در این گلچین جمع کرد.
به هر حال وجود همچنین کتاب هایی نعمت است.
        

          غرور آفرین و موجب تقویت امید ملی🇮🇷
اما روایت کتاب ضعیف و درهم است.
باید دست به تلاش دوباره ای برای روایت این رویا  زد.

        

          کاش این دست کتاب ها زیاد شوند و زیاد هم خوانده شوند.
روایت پیشرفت امید افزاست و تبیین گر بسیار خوبی هم هست.
برای ایران اسلامی ما و رشد و پیشرفت های سخت اما درخشان و خارق العاده ی آن.
امیدوارم فیلم و سریال سازی این دست کتاب ها هم تسریع شوند.
این کتاب را که فرای یک خط لوله انتقال نفت است، با جان و دل و لاجرعه سر بکشید‌.
        

          کتاب روایت و خاطرات ناب و دست اولی داشت.
جوری که دوست داشتم تموم نشه و خاطرات مردم مظلوم فلسطین و لبنان رو ثبت و ضبط کنه.
چقدر از این خاطرات زیر خاک مدفون شده، خدا می‌دونه.
بعد مطالعه کتاب، حس بی‌نظیری دارم.
به امید آزادی فلسطین شریف
        

          شعر فاضل همیشه نظر کرده است.
زیبا، گیرا، پر مفهوم
        

          🖋️زندان این‌جا دیوار ندارد، اما فرار از آن جان می‌طلبد. «پاپیون» قصه‌ی مردی‌ست که تنش اسیر شد، اما روحش نه. آنری شاریر، با چشمی باز و دلی زخمی، از بند می‌نویسد؛ نه فقط برای رهایی، که برای بقا.
        

          شیرین
بسیار شیرین
با اتمام کتاب لحظاتی گنگ و منگ بودم.
پایان بسیار عالی بود.
و باور اینکه دیگر خبری از محسن و داستان های زیبای او نخواهیم داشت، تلخ بود.
کاش آقای صدقی همچنان از محسن برایمان بنویسند.
        

          پستچی از اولین رمان هایی بود که خواندم.
اوایل نوجوانی بود و دوستی که به منزله ی استادم بود،معرفی اش کرد.
یک جرعه کتاب را سر کشیدم.
مست بودم از قلم، از حال و از روایت چیستا یثربی.
پس از چندین سال هنوز حال خوب پستچی، حال خوب عشق آن، و حال خوب آدم هایی که به خاطر حال خوب جهان، از خود و زندگی خود گذشته اند ، کنار من است.
        

          به علت ایجاد فانتزی های صورتی در جامعه، این کتاب شایسته و برازنده یک شهید عالی مقام نیست.
چرا می گوییم صورتی؟!
چون زندگی متاهلی درگیر و سرشار از مشکلات و مسائل مختلف است، اما در این کتاب ذره ای به آن اشاره نشده است.
بله یک روی زندگی متاهلی عشق و علاقه و محبت است.
اما روی مهمتر قضیه که باید به مدیریت و استغنا برسد، همین چاره اندیشی برای مسائل شخصیتی زوجین است که در هر خانه و خانواده ای موج می زند و ناگزیر است.
حالا نوجوان یا جوان ما با خواندن این کتاب از همسر آینده خود، صرف یک رابطه عاشقانه ی موهوم رو می‌خواهد، در حالی که سکه ی رابطه روی دیگری هم دارد، نتیجه چه می شود؟! اولا که رابطه از هم می پاشد، دوما نگاه به دین و مذهب هم عوض می شود.
راجع خود شهید و زندگی ایشان قطعاً من و امثال من کوچکتر از آن هستیم که نظر بدهیم.
این نظر راجع نوع روایت و لحن روایتی است که نویسنده انتخاب کرده است و اشکال وارده به هیچ وجه به شهید و همسر محترمشان ارتباطی ندارد، بلکه نویسنده و زاویه روایت او را شامل می شود.
رهبر انقلاب هم راجع کتاب تعریفی نداشته اند و در یک سخنرانی در رابطه با شخصیت خود شهید اشاراتی کرده اند.
همینطور این کتاب بخشی از جامعه را درگیر آدرس غلط و ارتباط غلط با شهدا می کند که خود جای تامل دارد.
        

          اگر میخواهید اسرائیل را بدون روتوش و از درون بشناسید، خواندن این کتاب توصیه می شود.
        

          اگر میخواهید داعش را از زبان خود داعش بشناسید حتما این کتاب را بخوانید.
این کتاب بلوای داعش را بسیار جذاب و از مصاحبه با خود داعش روایت می کند.
        

          در پس روایات کتاب اتفاق بزرگ و عجیبی در حال وقوع است، که اصلا نویسنده برای روایت همان فراخوانده شده است، اما قلم نویسنده روی پاشنه ی روایت شخصی خود می چرخد که یک جاهایی اصلا هم جذاب نیست و تبدیل به شعار نویسی می شود.
اما به هر حال تجربه ی خوبی از یک لبنان گردی غیر معمولی در اختیار مخاطب قرار می گیرد.
        

          بسیار خواندنی
با خواندن این کتاب حقایق غرب و آمریکا را بهتر لمس خواهید کرد.
قدرتی پوشالی که بر روی استخوان های مردمِ آزاده ساخته شده، و روزی فرو خواهد ریخت، زیرا آه مردم سرخ پوست آمریکا، در شهر های مدرن این کشور می پیچید و رویای آمریکایی را به باد خواهد داد.
        

          از سری کتاب هایی که روح آدم را تازه میکند.
فیلمش هم دیدنی است.
        

          گوشه ای بسیار کوچک از جنایت داعش را در این کتاب مشاهده میکنید.
بعد از خواندن کتاب باید سر تعظیم فرود بیاوریم در برابر افرادی که امنیت را به ما ارمغان آوردند.