کتاب در موضوع قعود، بی‌طرفی و سکوت در بحران‌های سیاسی دوران ائمه اطهار علیهم‌السلام بحث می‌کند.
نظریه قعود و ریشه‌های شکل‌گیری آن، مهم‌ترین مباحث فصل اول کتاب هستند. در همین راستا، کتاب به موضوعاتی چون بافت جمعیتی کوفه و تاریخچه آن، والیان کوفه و... می‌پردازد.
در فصل دوم، پیشینه‌های نظریه قعود و اشکال و موارد مختلف آن بررسی می‌شوند. قعود در دوران رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، قعود در دوران جمل، صفین و نهروان، نقش قاعدین در شکست حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام و نقش قعود در شکل‌گیری فاجعه عاشورا در همین راستا بررسی می‌شوند. آخرین مباحث کتاب، حول نقش نهضت اباعبدالله علیه‌السلام در شکستن فضا و گفتمان عمومی قعود و به قیام کشیدن مردم و جلوگیری از بسط نظریه قعود در جامعه است.
        

          علی (ع) یا معاویه؟
یزید یا حسین(ع)؟
ما اگر بودیم کدام طرف تاریخ می ایستادیم؟!
شاید بگوییم، خب این که معلوم است، اما کمی تامل باید کرد.
آن موقع غبار حوادث بالا نرفته بود که مردم حق و حقیقت را تشخیص دهند، در دل حادثه هم اتفاقات سهمگینی رخ داده بود،
شرایط به آسانی امروز نبود، در هر دو صف، عابد و زاهد به وفور یافت می شدند، آن هم عابد و زاهدی که در دینداری و عبادت شاید به گرد پایشان هم نرسیم.

این کتاب شرح این حوادث تاریخی بیشتر مهم، اما کمتر بازگو شده است و  شیوه عبرت گرفتن از این وقایع را مطرح میکند.
اینکه حسینی باشیم یا یزیدی، یا اهل وقوف و نشستن به دعا.

قبل از شروع محرم این کتاب را بخوانید، حتما محرم پر بارتری خواهید داشت.

این خاطره را هم که درد این روزهای ماست بگویم و تمام:
در جمعی نشسته بودیم و به اقدامات فرهنگی جنگ فعلی فکر میکردیم، دوستی گفت:« عجله کنیم که تا محرم نیامده کارها را تمام کنیم، محرم کسی هیئت را رها نمی‌کند.»
به نظرم آمد که "کل یوم عاشورا، کل ارض کربلا" کجاست پس؟
اگر قرار است من بشینم در هیئت و گریه کنم، پس چه کسی حسین را یاری خواهد کرد؟ آیا من هم از اهالی تپه ندبه نمی شوم که دیدند که بر چه حسین(ع) آمد و حرکتی نکردند؟

پس غور دیگری در تاریخ عاشورا باید کرد، و این کتاب فرصت مغتنمی برای نگاه تازه به کربلاست، و کربلایی بودن، نه به ندبه، که به خیرش است.
        

          تاریخ آمده تا ما را ببرد که زیست با گذشتگان را تجربه کنیم و در اتفاقات پا به پای آن ها خود را ببینیم ، آیا اگر یکسری مؤلفه ها در وجود آدمی پدید آمده بود از خیلی قبل ، و فرمان تاریخ را با علی ابن ابی طالب به سمت توحید میچرخاندند ، ما الان در بهترین وضعیت موجود و سیر و تطور انسان در رسیدن به انسانیتش قرار نداشتیم؟! الان حکومت حضرت حجت عج نبود ! 

آیا آنها که دنیا مسخشان کرده بود و خود را بدنیا فروختند ! آنها که ترس ها و طمع ها مانع از پیوستشان به حق بود ، تا به امروز ماندند؟! 

تاریخ تحلیلی جریان خزنده ی مسمومی که در صدر اسلام با الهیات قعود و نظریه پردازی شخصی به اسم ابوموسی اشعری و امثالهم در این کتاب بررسی شده که چه ضربه ها به حق زده ، تاریخی که از آن پل میزنیم به وقت معاصر و خود را باز بین حق و باطل و قعود مخیر میبینم ! ما که هستیم؟! آیا نترس و دلیر برای حق شمشیر میزنیم و بصیرت و فهم نداریم و خوارج میشویم! آیا دنیا ما را به دامان معاویه میبرد ، آیا از مرگ و شکنجه هراس داریم و قیمت ما این دنیاست ! آیا...

پاسخ به این سؤالات مشخص میکند که ما در سال ۳۷ هجری به کدام دسته میگرویدیم ، باید تاریخ را خواند و درایت کرد و عبرت گرفت و تجربه ای فعال از آن ساخت فرمان تاریخ را تا آنجا که زور داریم و میتوانیم به سمت مطلوبش ببریم...

این کتاب ، به تحلیل سال های ۳۷ هجری تا ۶۱ هجری قمری میپردازد ، خیلی دقیق و موشکافانه حاج آقا قنبریان به تحلیل آن برهه از زمان و روانشناسی کوفه میپردازد ، واقعا کتاب خوبیه اگه کسی ضرورت مطالعه ی تاریخ صدر اسلام و عبرت گرفتن ازش رو درک‌کرده