یادداشت‌های سارا محبوبی (12)

          این ماه کتاب پنج ستاره زیاد خواندم. امیدوارم ماه‌های بعدی هم انقدر پربار باشد. افسانه‌ی اکنون کتاب عجیب و در هم پیچیده‌ای است. می‌توانم بگویم کتاب فلسفی‌ای بود. از ذن گرفته تا فیزیک کوانتوم و بزرگان فلسفه‌ی غرب گرفته تا بحران محیط زیست و زورگویی مدرسه‌ای و وطن و از همه مهم‌تر خودکشی. به همگی پرداخته ولی با این حال احساس گیجی چندانی به من دست نداد.
چطور بگویم دنیایی پرغوغا را در متن طبیعتی آرام توصیف می‌کند. بسیار زیبا بود. خیلی علاقمند شدم که از روث ازوکی بیشتر بخوانم. 
        

          مثل کتاب فردا و فردا و فردا گابریل زوین داستان یک زندگی را دنبال می‌کند. این سبک کارش را خیلی دوست دارم. فردا و فردا و فردا درباره‌ی آدمی بود که بازی می‌ساخت و با آن زندگی می‌کرد و محبت می‌ورزید و رشد می‌کرد و غمگین می‌شد. می‌توان گفت این یکی اثرش درباره‌ی آدمی است که با کتاب چنین رابطه‌ای دارد. من معمولا کتاب‌هایی که درباره‌ی کتاب خواندن هستند را خیلی دوست دارم ولی این تنها مضمون کتاب نیست. عشق، خانواده، درد، تلاش و اساسا آنچه زندگی نامیده می‌شود.
        

          واقعا نسبت به کتاب قبل ضعیف‌تر بود. البته داستان و شخصیت‌های خودش را داشت ولی به خوبی کتاب اول نبود. با این حال فکر می‌کنم هر وقت کتاب سومش ترجمه شود آن را خواهم خواند. به نظرم بزرگ‌ترین مشکل این جلد شخصیت پردازیش بود که به قوت کتاب قبلی نبود وگرنه رمزگشایی آخر داستان و حل شدن معماها به اندازه‌ی کتاب اول جالب بود.
        

          برایم عجیب است که به این کتاب امتیاز کامل را بدهم ولی از طرفی مطمئنم کتابی خواهد بود که بارها و بارها در مواقع مختلف به یادش خواهم افتاد. روایتی از درد زندگی و فراق بود.داستان در ابتدای جنگ ایران و عراق به وقوع می‌پیوست و تحلیلی نو بر جامعه‌ی ایران مخصوصا جامعه‌ی مهاجر ایران ارئه می‌داد.
        

          در ابتدای کتاب اصلا انتظار نداشتم که انقدر جذاب و پر چالش باشد. باید کسی که اوتیسم دارد بگوید چقدر شرح حال دقیقی ارائه داده ولی به نسبت کارهای این چنینی به نظرم خیلی دقیق بود. مخصوصا این که ما داستان را از زبان کریستوفر می‌دیدیم و به مشکلات او می‌پرداختیم ولی با پدر و مادرش و مشکلاتشان هم همزادپنداری می‌کردیم.
        

          جلد اول کتاب را خیلی بیشتر دوست داشتم
درواقع به زور این جلد را تمام کردم. به نظرم نویسنده داستان خاصی برای گفتن نداشت ولی چون خواننده‌ها شخصیت‌های اصلی را خیلی دوست داشتند و می‌خواستند آن دو را در کنار هم ببینند، نویسنده جلد دوم را نوشته.
        

          همان طور که حدس می‌زدم به یکی از کتاب‌های محبوبم تبدیل شد.
کتابی در ژانر معمایی و عاشقانه است و راستش از معدود کتاب‌های معمایی است که حتی یک درصد هم پایانش را حدس نمی‌زدم.
مورد خیلی جالبی که در کتاب وجود داشت این بود که شخصیت‌های داستان را هر چه بیشتر می‌شناختی دوست‌داشتنی‌تر می‌شدند.
        

          مجموعه‌ی جذابی بود. من را برگرداند به دوران سیزده چهارده سالگی که هری پاتر می‌خواندم. اگر آن زمان این مجموعه را شروع می‌کردم حتما خیلی بیشتر می‌چسبید و در یادم می‌ماند ولی این زمان خواندنش هم لطف خود را داشت.
        

          اولین جلد از مجموعه‌ی سه جلدی‌اش است و نوید داستانی جالب و پر فراز و نشیب را می‌دهد.
نکته‌ای که درباره‌اش دوست داشتم این بود که چندان پیرو کلیشه‌های معمول نبود.
        

          کتابی تامل برانگیز با معماهای زیاد بود ولی خط داستانی انقدر که باید من رو درگیر خودش نکرد. آخر داستان همان طور که انتظار داشتم معماها گشوده شد و نویسنده سعی داشت در ما شگفتی ایجاد کند ولی به نظرم انقدر که باید موفق نبود
        

          زیبا زیبا زیبا. این کتاب را بسیار آرام خواندم که برایم خوشایند بود. هر بار که این کتاب را زمین می‌گذاشتم سرشار از انرژی‌ای تازه برای تلاش دوباره بودم.
        

          کتابی که همواره در یادم خواهند ماند. امیدوارم دنیا واقعا این شکلی نباشد و انسان چنین موجودی نباشد اما داستان به طرز ناراحت کننده‌ای باور پذیر است.