یادداشت‌های مزدوَر آ.پ (29)

          اولین چیزی که در موردش جلب توجه می‌کند طرح جلد آن و سپس کنار هم قرار گرفتن اسم سه متفکر بزرگ در یک جلسه است.

بحث‌ها حول قیام امام با محوریت کلمات [ثوره، ثار و وارث] مطرح می‌شود، شخصا طرح بحث شریعتی رو بیشتر پسندیدم و ارتباط گرفتم.

کاش مناسک‌پروری جای خود رو به چنین مباحثی می‌داد.

۲۱ شهریورماه  ۱۴۰۴
        

          در توصیف احساسم نسبت به این حجم از تاثیرگذاری استاد بهمن‌بیگی ناتوانم. امیدوارم روزی بالاخره آن ادای دین مدنظرم را به سرانجام برسانم.

پیشنهاد می‌کنم کتاب‌های این مجموعه را به کتابخانه‌‌های مدارس هدیه دهید. راهش پر ره‌رو 🤍

شهریورماه ۱۴۰۴
        

          پس از آزادسازی خرمشهر نهضت آزادی خواستار پذیرش پیشنهاد صلح عراق شد و چندین نامه به امام نوشت که بی‌پاسخ ماند. پس از آن نامه‌هایی به تعدادی از علما از جمله استاد صفایی حائری نوشتند که استاد بنا به دلایلی که خود ذکر کرده پاسخ نامه را بدین شرح نوشته است.

در روزهای پسا دفاع مقدس دوازده‌ روزه که زمزمه‌های جنگ و مذاکره به گوش می‌رسد، خواندنش خالی از لطف نیست.

شهریورماه ۱۴۰۴
در انتظار آمدن برق در ادارات ج.ا مطالعه شد.
        

          اولین تک بیتی که از طالب خوندم و  کیف کردم و از بر شدم:
هجران ندیده‌ای، تو چه دانی وصال چیست!
موی سیاه چه قدر شناسد خضاب را؟

به نظر با توجه به حجم ابیات طالب و تاثیرات افیون بر شاعر، گزیده‌ی قابل قبولی بود.

شهریور ماه ۱۴۰۴
        

          تفاوت است بین آن‌که از علی(ع) می‌نویسد و آن‌که برای علی(ع) می‌نویسد‌.

برای علی(ع) بخوانیم :)


۶ شهریور ماه ۱۴۰۴
        

          با آقا شیخ مرتضی هم‌سفر شدن و نشدن در این روزمره‌ها و غرق شدن‌ها لازم است، تا به خود یادآور شویم که برای ماندن نیامدیم، توشه اندک و زمان محدودتر از آن است که اتراق کنیم.
پس از ارتداد دومین کتاب بود که از نویسنده می‌خواندم، به نظر من قلم یامین‌پور شاگردی نادر را می‌کند و تداعی از او دارد که دوست داشتنی‌‌اش می‌کند.

جذاب‌ترین قسمت رابطه‌ی شیخ با آقا سید علی بود و الرفیق ثم الطریق  ...

"از ماندن و یک جا نشستن می هراسیم و به زیستن در سفر مشتاقیم."

کتاب را به سیدعلی‌های زندگی‌تون هدیه بدید :)

پنجم شهریور ماه ۱۴۰۴
        

          به نظر من بیش از اینکه مسئله را حل کرده باشد، تلاش دارد روش حل و بحث آن را مطرح کند در این زمینه تا حدودی موفق است.

کتاب مجموعه‌ای از مقالات و سخنرانی‌های استاد در سال ۴۷ در انجمن اسلامی مهندسین است، ابتدا کلمات کلیدی مورد بحث را تعریف می‌کند و سپس طبق همان تعاریف اسلام را امری ملی جلوه می‌دهد.
استدلال‌های تاریخی و خوبی مطرح می‌شود ولی مغالطه‌هایی هم وجود دارد.
فصل پایانی به معرفی مشاهیر ایرانی شیعه و سنی که نقش مهمی در خدمت به اسلام داشته‌اند پرداخته است.

این کتاب را به انترناسیونالیسم‌ها هدیه دهید :)

۲۹ مردادماه ۱۴۰۴
        

          توقع من از شاعری که زمان دانشجویی می‌شناختم زیاد است، شاید برای همین است که نمی‌توانم ردیف‌هایی که نصف مصرع را اشغال کرده‌اند و احساس از سر باز کردن را منتقل می‌کنند تحمل کنم.
فاضل در دام تکرار فرم و محتوا افتاده
دارد از جیب (برندینگ سابق خود) خرج می‌کند، نوآوری و خلاقیت و بدیع بودن سابق رو ندارد.

بوی این مرداب را گر خوش نمی‌انگاشتند
در لجن سرمست نی‌ها قد نمی‌افراشتند

صف طویل امضا و فروش دلیل بر خوب ماندن نیست ...
        

          لقمه‌ای تلنگر :)

که می‌دانم تو می‌آیی ...
        

          خلاصه‌ای از ده‌ها داستان معلمانه :)

دو فصل اول کتاب نمونه‌های بی‌نظیری از  اشعار و داستان‌هایی با محوریت مکتب، مدرسه، دانش‌آموزان، معلمان و سیستم آموزشی را از منابع متعدد و دوره زمانی مشروطه تا انقلاب تحلیل می‌کند که بیشتر آن‌ها روایت خود نویسندگان و عموما با نگاهی انتقادی همراه است و فصل سوم شامل ۱۴ داستان کوتاه از آن‌ها مثل:
"گلدسته‌ها و فلک" آل احمد
"غیر ممکن" نادر ابراهیمی
"داستان ما و فریدون" بهمن‌بیگی
"قصه عینکم" پرویزی 
"نمره" هوشنگ مرادی کرمانی
و ... می‌باشد.

آنچه که پس از خواندن کتاب برای شما می‌ماند؛
لیستی از کتاب‌ها و نویسندگانی‌ست که تا به حال با آن آشنایی نداشته‌اید و حال مشتاق خواندن آن‌هایید و اینکه خب از مشروطه تا حال از مدرسه و سیستم آموزشی انتقاد شده، مدرسه‌های ما بد است اما مدرسه‌ی خوب چیست؟ آیا وجود خارجی دارد؟!!
تنها نمونه‌هایی که شاید با اغماض خوب معرفی شده‌اند معلمِ داستان "غیرممکن" نادر و مدارس عشایری بهمن‌بیگی هستند.
کاش چنین کتابی با محوریت داستان‌های معلمانه پس از انقلاب هم نوشته می‌شد و همچنین فیلم‌های معلمانه! که ظاهرا به زودی به نتیجه خواهد رسید.

این کتاب را به معلمان عاشق کتاب و مدرسه هدیه دهید :)

۱۸ مردادماه ۱۴۰۴
        

          خلاصه و مفید :)

یکی از دوستان به جای کارت دعوت عروسی این کتاب را به همراه نامه‌ای برای مهمان‌ها فرستاده بود.
        

          بی تو همه ماسوا هدر بود، مامت نه علی(ع) که ماسوا زاد
ای قبله کعبه‌زاد از تو، حق داشت عزیز ماسوا را

لذتی که در خواندن از ابوتراب هست را هیچ جا نیافته‌ام!

هر صفحه پر از سند تاریخی و ارجاع است، شاید تصور کنیم اطلاعات زیادی در مورد حضرت داریم اما مطالبی بود که شگفت‌زده‌ام می‌کرد.

حتما دو جلد دیگر را هم به زودی خواهم خواند.

حتما حتما این کتاب شیرین را به دوست‌داران امیرالمؤمنین(ع) هدیه دهید.

دهم مردادماه ۱۴۰۴ :)
        

          مونولوگ‌های کتاب رو جدا جدا دوست داشتم ولی به صورت یک کل، ارتباط دیالوگ‌ها و داستان رو درک نکردم.

به نظرم خوندن بریده‌ها و هشتگ کتاب کفایت می‌کنه.

مرداد ماه ۱۴۰۴
        

          پرسش‌های مهم و جانداری در باب مدرسه و سیستم آموزشی ایران مطرح می‌شود که تقریبا در ذهن هر معلمِ منتقدی وجود دارد. نویسنده برای مدرسه ایده دارد، محوریت را به آن می‌دهد و راه‌حل را در کوچک‌ کردن ستاد می‌داند. اینکه در ساختار متمرکز و عظیم آموزشی ما قابلیت اجرا داشته باشد فبها ...
ایده‌ی دقت در مراکز کانون پرورش فکری و حرکت مدارس به آن سمت رو می‌پسندم و مدارس طبیعت رو هم به اون اضافه می‌کنم.

با توجه به حجم کم و حرف قابل تامل
به معلمانی که دلسوز ایران هستند، هدیه دهید.

مرداد ماه ۱۴۰۴
        

          کتاب گزیده‌ای از اشعار منزوی رو در خود جای داده، غزلیات شاعر رو بسیار دوست می‌دارم و می‌پسندم ولی با شعر سپید و آزادش نمی‌توانم ارتباط بگیرم.

چه غم که عشق به جایی رسید یا نرسید 
که آنچه زنده و زیباست نفسِ این سفر است

در کل پیشنهاد می‌کنم غزلیات منزوی رو به محبوبات‌تون هدیه بدید:)
        

          استاد مرادی کرمانی زندگیِ خودِ خودِ ما را می‌نویسد.
انگار که قرار است برای ما مهمان بیاید :)


۲۸ تیرماه ۱۴۰۴
        

          داستان‌‌های کوتاهی که نادر از موقعیت کلاس درس و مدرسه نوشته را خیلی دوست دارم و حتی سعی می‌کنم در کلاس خودم برای بچه‌ها بخوانم، نمونه‌ی عالی اون رو قبلا در کتاب آرش در قلمرو تردید خوانده بودم و اینجا با داستان "عقیق"

۲۷ تیرماه ۱۴۰۴
        

          ساده بود، با توجه به اسم توقع اشعار مفهمومی‌ و فلسفی‌تری داشتم‌.

هر آن‌که پا به وجود از عدم گذاشت گریست.
        

          بعد از حدود چهارسال خاک خوردن در کتابخانه بالاخره خواندمش. بعضی کتاب‌ها رزق‌اند و در وقتش خود را به تو عرضه خواهد کرد.
با توصیفات نویسنده از شامات، خود را جای آنان قرار دادم و به خود لرزیدم که روایت و رسانه چقدر مهیب است، شاید اگر ما هم بودیم توجیهات جارچیان و واعظان شامی و زرق و برق اسلام اموی کورمان می‌کرد و علی(ع) را ...

و صفین!
و ما ادراک صفین ...
سخت‌ترینِ نبردهای مسلمانان است!
نیرنگ‌های پیاپی عمروها و سستی‌های متعدد اشعث‌ها ...
به آن چند قدم مانده مالک تا خیمه‌ی معاویه که فکر می‌کنم سرم درد می‌گیرد؛ می‌شد که برای ابد کار تمام شود، نشد، نگذاشتند ...

جایی آن آخرهای کتاب سلیم فریاد می‌زند:
"نفرین بر شما که زخمی را باز گذاشتید که تا قیامت از آن خون خواهد چکید."

دوست می‌داشتم بیشتر از سلیم و راحیلِ در کربلا گفته می‌شد.

شاید حتی قلم نویسنده آنچنان که باید پیوستگی نداشته باشد ولی سیر تاریخی و اهمیت داستان آن‌چنان میخکوب کننده هست که در خواب هم با سلیم و مهاجر هم قدم خواهی شد :)

۱۷ تیرماه ۱۴۰۴
۱۲ محرم ۱۴۴۷
        

          نثری سنگین از جهت استفاده زیاد از کلمات درشت و نه مفهوم (به جهت رد گم کنی و زدن اصل حرف)، با طنزی به سبک دیبی کلاه قرمزی :)
هر کسی نمی‌تواند با متن و طنزش ارتباط بگيرد ولی اگر ارتباط شکل گرفت لذت بخش خواهد بود.