فاضل همیشه زیبا می نویسد
همیشه جهان را از دیدگاه دیگری می بیند
همیشه زیبایی شعر هایش نمایان است و همیشه آنچه را که میخواهی میگوید
مثل همیشه، خاص، ستودنی و فوق العاده:)
بعلاوه ی طراحی ای بی نظیر:))
        

          اگر خیال تماشاست در سرت، بشتاب
که آبشارم و افتادنم تماشایی ست
آقای نظری یک شاعر معاصر و امروزی است که  سنّت‏ شکنی در وزن و قافیه در شعر هایش دیده نمی‏شود، امّا او شاعری است که در خلق مضامین نو و تصاویر بکر در ساختار کهن بسیار توانا است
        

          همان مضامین
همان حال و هوا...
و خب هم چنان گیرا :

از بس که جابجا شده معنای نیک و بد 
از دین نمانده است به جا غیر کالبد
        

          هدر شد مستی ام در یاد دیروز و غم فردا 
بنوش از باده‌ی اکنون، خوشا اکنون، خوشا اکنون

آقای فاضل نظری همیشه شعراشون خوبه. هر صفحه رو که میخونی با یک حس خوب میگی عه چه قشنگ و واقعا از ته دل لذت میبری.
        

          نسبت به اشعار قبلی نکته برجسته ندیدم
        

          ۴ امین دفتر شعری که از آقای فاضل نظری خواندم
مثل همیشه عالی 👌🏼
        

          بی‌رنج عشق، گنج تو ای چرخ روزگار
چندان بها نداشت که طاقت بیارمت
گر قلب من دمی بتپد جز به یاد دوست
ای بار زندگی! به زمین می‌گذارمت
        

          کاش از اول بر درِ میخانه میخواندم نماز
حیف از آن عمری که شد در گوشه‌ی محراب، طی
        

          ما پیروان مکتب آل محبتیم
دلدادگیست مذهب ما «یا علی مدد»

فاضل نظری، فاضل شعر زمان ماست.
وجود هم، سرشار از هستی است.
        

          مستیم و نداریم غم سود و زیان را
هر شب بفروشیم به جامی دو جهان را

حقیقتا ساده روان و پر معنا
        

          کسی نخواند غزل‌های غم گریسته را
نوشته‌های ز چشم قلم گریسته را
عجیب نیست که آتش به هم بیامیزد
دو شمع همدمِ تا صبحدم گریسته را
هوای دیدن دریا، رسانده است به هم
دو جویبار به هر پیچ و خم گریسته را
به غیر شانه هم هیچ تکیه‌گاهی نیست 
دو مست سرخوش در هر قدم گریسته را
غمت مباد که دنیا ز هم جدا نکند
رفیق‌های در آغوش هم گریسته را
        

          به نظرم بهترین شاعر معاصر♥️
وقتی می‌خونی، مطمئنی که عمرت تلف نشده و لذت می‌بری🙌🏼
«وجود یا پندار وجود؟»
«چه فرقی می‌کند»
«وقتی در هردو..»
«انسان زیانکار است»
        

          چنگی به دل نزد.
از فاضل انتظار نمی‌رفت.
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ ۱۴۰۲/۰۴/۲۱ به پایان رسیده است.
        

          در راه سفر شروع به خواندنش کردم. 
با گروهی از دوستان توی راه. 
لا به لای صداها و شلوغی ها توی بیت ها غرق شدم. 
مثل یکی از بیت های کتاب
بغضم شکست و فرصت آهی نیافتم
از دست اشک بخت نگاهی نیافتم 
به خودم آمدم و دیدم اشک ها روی گونه ام جاری شدن
با این بیت
مگو خود را کنار دیگران تنها نمی بینی
تو تنهایی! فقط تنهایی خود را نمی بینی
یه بیت دیگه هم بود
دل کندم از کسی که از من دل بریده بود
صد بار پیش از این که خداحافظی کنیم 

        

          شعرهای آقای نظری شاید در ظاهر، مخصوصا در این کتاب غمگین باشه اما آدم رو جذب می‌کنه چون تماما از دله.
        

          فاضل نظری شاعر محبوب منه و هر کدوم از کتاب‌های شعرش رو چندین و چند بار خوندم و هنوز از خوندنشون سیر نشدم!
        

          فاضل نظری و شعر هایش
        

          اصلا نمی‌شه زبان شاعرانگی رو توی هیچ دسته‌ای قرار داد به غیر از هنر! اون هم نه هنرِ ساده، شاید بشه گفت « الهام ». به هر کسی هم این زبان شاعرانگی رو نمی‌دن و این از خودم الهام هم عجیب‌تره...
        

          نخ به پای بادبادک های کم طاقت مبند
زندگی را هر چه آسان تر بگیری بهتر است