به عنوان اولین کتابی که تو این سبک خوندم به نظرم خوب بود.
یه روند آروم که همون‌طور که از اسمش معلومه داستان زندگی ایوان ایلیچ، و درنهایت مرگ اون رو بیان می‌کنه.
 این مفهوم توی فرهنگ ما بیشتر از کشور های دیگه ملموسه. اینکه نگاه ما به زندگی فقط نباید مادی‌گرا باشه و باید به فکر مرگ و زندگی بعد از مرگ هم باشیم.
برای همین به نظر من تولستوی مفهوم خیلی ساده‌ای از زندگی‌ رو بیان کرده بود ولی شیوه‌ی بیانش جذاب و همینطور که گفتم برای من جدید بود، و یه روند یکنواخت و روون داره که آدمو با خودش همراه می‌کنه.
      

        بعد از گوش کردن به آخرین فصل این  کتاب  به استعداد بی‌نظیر آلیس فینی در نوشتن کتاب های جنایی ایمان آوردم.
تا حالا کتاب جنایی نخونده بودم که تا فصل آخرش بخوام راجب قاتل حدس بزنم.
همیشه یک نفر دروغ می‌گوید کتابی از آلیس فینی نبود که من از قبل باهاش آشنایی داشته باشم و خیلی یهویی شروع کردم به صوتی گوش دادنش و شاید اینکه بدون هیچ انتظاری خوندمش هم باعث شد خیلی بیشتر ازش خوشم بیاد.
فصلای اول رو خیلی کند گوش میدادم ولی تقریبا از نصفه‌ی کتاب تا آخر رو تو یه روز یک نفس گوش دادم و همش اینطوری بودم که واااای:))
من این کتاب رو از کانال پادکست bibliophila_podcaster گوش کردم که خوانش محشر ایشون هم بی‌تاثیر نبوده در نظر من نسبت به این کتاب.
درنهایت هم این کتاب رو به همه پیشنهاد میکنم هم کسایی که جنایی میخونن و هم کسایی که مثل من زیاد اهل کتابای جنایی نیستن ✨