داستان مادری که نمی دانست ولی همه پشتش بودند، حتی پسر کوچکش که با او صحبت نمی کرد
      

        اولش شبیه به توایلایت داشت می شد اما بعد به کلی عوض شد
جالب بود
      

        مصداق بارز وقت هدر دادن:
      

        هنوز که هنوزه با گذشت ۴ سال هنوز با خوندن جمله های قشنگش آروم میشم.
      

        خاطره وار بود و ازش تصور دیگه ای داشتم
      

        یه سری از داده های مهم و سری کشور به دست افراد خودی توی اسرائیل دیده شده!
اما چطوری این حجم از داده که افرادی به تعداد انگشت های دست یا شاید کمتر ازش خبر دارن به دست اونا رسیده؟ 
در پی پیدا کردن جواب این سوال دو مامور امنیتی کشور به این پی میبرن که کار علوم غریبه در دسته
و میرم سراغ حل این مشکل، ولی آیا آمادگی لازم رو داشتن؟
ژانر کتاب سیاسی_امنیتی_ماوراءالطبیعه بود
و شاید تا حدی آرام بخش...
      

        اینطور نبود که عاشق این کتاب باشم ولی یکی از ضروریات بود و الان که تموم کردم حس میکنم پایه و بنیان افکارم تغییر کرده...
ولی برای تصور بعضی بخش هاش باید دست و پا میزدم تا افکار نویسنده رو درک کنم
و نمی‌دونم چرا ولی بعد از تموم کردنش یه افسردگی خفیف گرفتم یه حس پوچی یا حس اینکه چقدر مرگ می‌تونه پایان خوبی باشه(هر چند می‌دونم پایان نیست)
      

        چه حسی داره بدونی که داری می میری و دیگران فقط با نگاه ها و بحث هایشان چه بیهوده چه از سر بی اهمیتیِ مرگِ تو برایشان، تو را آزار بدن؟
وقتی بدونی به آخر خط رسیدی و همه ی زندگیت تباه شده....
      

        دیدگاه جالبی درباره انیمه داشت و شاید تا حدی سیاسی
و این منظور رو می رسوند که انیمه پیش زمینه ای می تواند باشد برای چیز های دیگر
و به خودی خود بد نیست ولی با حتی دیدن یک قسمت متوجه شرق گرایی افراطی به کار رفته می‌تونیم بشیم و فردی که نگاه می‌کنه،خواه ناخواه جذب دنیای شرق شده و شرق گرا به حساب میاد و شرق گرایی چیز بدی نیست🤷🏻
      

        کلا دیدگاهم به ژاپن رو زیر و رو کرد
      

        یه سرزمین جادویی با مشکلات واقعی...
      

        فضا سازی های فرانسیس هاردینگ خیلی خیلی جالب هستن و عملا باهاشون میتونی برای بخشی از زمان در یه دنیای فانتزی به سر ببری و همه چیز رو از نزدیک لمس میکنی.... همچین تجربه ای داشتم با این کتاب 
هرچند اونقدر جادویی نبود و مثل سرزمین هزار دالان در دنیای دیگه نبود ولی به قدری حس واقعی بودن توی اون دنیا داشتم که وقتی دو سه سال از خوندنش میگذره هنوز اون تجربه برام واضح و روشنه
و تعریف خیلی جالبی از دروغ و پخش شایعه داشت